ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΚΥΡΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 31 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου. Της Αγίας Αθανασίας και των τριών θυγατέρων αυτής, Θεοδότης, Θεοκτίστης και Ευδοξίας, ας πούμε λίγα λόγια:

Οι Άγιοι Μάρτυρες Κύρος και Ιωάννης άθλησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.). Ο Άγιος Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, ενώ ο Άγιος Ιωάννης καταγόταν από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας.

Όταν ξέσπασε ο διωγμός του Διοκλητιανού, ο Άγιος Κύρος πήγε σε ένα παραθαλάσσιο τόπο της Αραβίας και, αφού περιεβλήθηκε το μοναχικό σχήμα, κατοίκησε στον τόπο αυτό.

Ο Άγιος Ιωάννης πήγε στα Ιεροσόλυμα και εκεί άκουσε για τα θαύματα που επιτελούσε ο Άγιος Κύρος. Στην συνέχεια μετέβη στην Αλεξάνδρεια.Από εκεί, αφού από διάφορες φήμες έμαθε που διέμενε ο Άγιος Κύρος, πήγε και τον βρήκε και έμεινε μαζί του. Τα θαύματα των Αγίων Αναργύρων συνέγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων (τιμάται 11 Μαρτίου), διότι οι Άγιοι θεράπευσαν τα μάτια του.

Κατά την περίοδο του διωγμού συνελήφθη και η Αγία Αθανασία, που ήταν χήρα, καθώς επίσης και οι τρεις θυγατέρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία. Η είδηση τάραξε τον Κύρο και τον Ιωάννη. Έτσι οι Άγιοι, επειδή φοβήθηκαν μήπως αυτές δειλιάσουν από την σκληρότητα των βασανιστηρίων, εξαιτίας της αδυναμίας της φύσεως της γυναίκας, έσπευσαν κοντά τους και έδιναν σε αυτές θάρρος, ενώ παράλληλα προετοιμάζονταν και οι ίδιοι για το μαρτύριο. Και πράγματι, συνελήφθησαν και αυτοί και οδηγήθηκαν στον ηγεμόνα. Εκεί διακήρυξαν με παρρησία και θάρρος την πίστη τους στον Θεό. Μάταια ο ηγεμόνας ζητούσε να κάμψει την ανδρεία της μητέρας, δείχνοντας σε αυτή τις θυγατέρες της και επιρρίπτοντάς της την ενοχή. Εκείνη, αφού στράφηκε προς τις θυγατέρες της, τις ενίσχυε λέγουσα ότι η σωματική ωραιότητα είναι πρόσκαιρη, ενώ στην αιωνιότητα διατηρείται η ομορφιά της ψυχής του ανθρώπου αθάνατη. Αυτές δε έλεγαν προς την μητέρα τους ότι αισθάνονταν μεγάλη χαρά, επειδή έμελλε να φύγουν από τον μάταιο αυτό κόσμο μαζί της για την αγάπη του Χριστού και να μην χωρισθούν ποτέ από κοντά της. Ο ηγεμόνας εξαγριώθηκε και διέταξε να τους υποβάλουν σε πολλά και σκληρά βασανιστήρια. Μετά από τα βασανιστήρια αποκεφάλισαν διά ξίφους τον Άγιο Κύρο και τον Άγιο Ιωάννη, το έτος 292 μ.Χ.. Έτσι μαρτύρησαν και η Αγία Αθανασία με τις τρεις θυγατέρες της. Τον βίο και το μαρτύριο αυτών έγραψε ο Σωφρόνιος ο Σοφιστής.

Η Σύναξη αυτών ετελείτο στο Μαρτύριο που είχε ανεγερθεί προς τιμήν τους και βρίσκεται στην περιοχή Φωρακίου.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς Ἀθλοφόροι εὐκλεεῖς τοῦ Σωτῆρος, καὶ ἰατῆρες τῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων, Ἀνάργυροι ἐκλάμπετε ἐν πάσῃ τὴ γῆ, νόσων μὲν ἰώμενοι, ἀνωδύνως τὰ βάρη, χάριν δὲ πορίζαντες, τοὶς βοώαιν ἀπαύστως χαίρετε κρήναι θείων δωρεῶν, Κῦρε θεόφρον, καὶ Ἰωάννη ἔνδοξε.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Γιορτάζουμε σήμερα 30 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης των Αγίων Τριών Ιεραρχών, ας πούμε λίγα λόγια:

Την εορτή των Τριών Ιεραρχών καθιέρωσε ο βασιλιάς Αλέξιος Κομνηνός το 1100 μ.Χ., για δύο λόγους: Ο πρώτος λόγος έιναι γιατί ήθελε να τιμάται η μνήμη τους, και ο δεύτερος λόγος για να σταματήσουν οι διαμάχες και φιλονικίες μεταξύ των πιστών σχετικά με το ποιος από τους τρεις Αγίους (Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, Άγιος Ιωάννης ο Χρυστόστομος, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος) είναι ο πιο σπουδαίος και ο πιο μεγάλος. Οι πιστοί χωρίστηκαν σε ομάδες, ανάλογα με ποιον Άγιο θεωρούσαν πιο σημαντικό. Αυτοί που υποστήριζαν ότι πιο σημαντικός είναι ο Μέγας Βασίλειος αυτοαποκαλούνταν "Βασιλείτες", αυτοί που υποστήριζαν ότι ήταν ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αυτοαποκαλούνταν "Γρηγορίτες", και αυτοί που υποστήριζαν ότι ήταν πιο σημαντικός ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αυτοαποκαλούνταν "Ιωαννίτες".
Στη διαμάχη αυτή έδωσε τέλος ο Επίσκοπος Ευχαΐτων, Ιωάννης Μαυρόπους. Είδε σε οπτασία τους Τρείς Ιεράρχες, πρώτα τον καθένα ξεχωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες Θείες Αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι άλλοι δύο. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η Ιερή Ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου είναι να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού». Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων ομάδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των Τριών Μεγάλων Πατέρων.

Οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες θεωρούνται προστάτες των μαθητών, των φοιτητών και των διδασκάλων, και για τον λόγο αυτό, αυτή η ημέρα είναι σχολική αργία.

Χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α'.
Τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου θεότητος, τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΧΙΟΠΟΛΙΤΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 29 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Δημητρίου, του Χιοπολίτου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε το 1780 μ.Χ. στο χωριό Παλιόκαστρο της Χίου από ενάρετους γονείς, τον Αποστόλη και την Μαρουλού. Σε νεαρή ηλικία έφθασε στην Κωνσταντινούπολη και εργαζόταν κοντά στον αδελφό του Ζαννή, ο οποίος ήταν έμπορος.

Όταν χωρίς την άδεια του αδελφού του αρραβωνιάστηκε κάποια νέα, ο Ζαννής τον έδιωξε από το κατάστημά του. Ευρισκόμενος σε μεγάλη φτώχεια θυμήθηκε ότι ο Σείχ - ουλ - Ιμαλήλ όφειλε στον αδελφό του κάποιο ποσό από αγορές υφασμάτων και πήγε στο σπίτι του για να το εισπράξει και να το χρησιμοποιήσει ο ίδιος. Εκεί γνώρισε μία νεαρή μουσουλμάνα η οποία τον αγάπησε και του δήλωσε ότι για να τον παντρευτεί έπρεπε να αλλαξοπιστήσει. Ο Δημήτριος δέχθηκε την πρόταση και παρέμεινε στο σπίτι των Τούρκων για δύο μήνες.

Γρήγορα όμως συνήλθε, δραπέτευσε και κρύφθηκε προσωρινά σε μία χριστιανική οικογένεια στην περιοχή του Σταυροδρομίου. Εκεί τον συνάντησε ο αδελφός του Ζαννής. Ο Δημήτριος εξομολογήθηκε στον πνευματικό του αδελφού του και συγχρόνως έστειλε επιστολή στον πατέρα του εξιστορώντας τα έως τότε γεγονότα της ζωής του αλλά και τον πόθο του να μαρτυρήσει για το Χριστό. Αφού κοινώνησε τα άχραντα μυστήρια παρουσιάσθηκε στον Τούρκο διοικητή και με παρρησία ομολόγησε την πίστη του. Παρά το γεγονός ότι οι Χιώτες της Κωνσταντινούπολης συγκέντρωσαν χρήματα για την απελευθέρωσή του, ο Δημήτριος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του.

Έτσι, μετά από φρικτά βασανιστήρια τα οποία υπέμεινε αγόγγυστα, αποκεφαλίστηκε στις 29 Ιανουαρίου 1802 μ.Χ. Το τίμιο λείψανό του το παρέλαβαν οι Χριστιανοί και ενταφίασαν αυτό σε κάποιο μοναστήρι στο νησί Πρώτη.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Χαίρε βλάστημα, τερπνόν της Χίου` χαίρε καύχημα, των ορθοδόξων, καρτερόψυχε, νέε Δημήτριε` την γαρ αντίχριστον πλάνην εφαύλισας, ένθα του κράτους υπάρχει το φρύαγμα, ως ανέκραζες, Θεόν τον Χριστόν επίσταμαι, δωρούμενον ημίν το μέγα έλεος.

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 27 Ιανουαρίου, ημέρα της Ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρέδωσε τη ψυχή του στο Κύριο από εξάντληση λόγω των μαρτυρίων του στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 μ.Χ. στα Κόμανα του Πόντου, στη διάρκεια της 3ης εξορίας του από την αυτοκράτειρα Ευδοξία. Το Ιερό Λείψανό του παρέμενε εκεί θαμμένο για 30 χρόνια. Το 434 μ.Χ. Πατριάρχης εξελέγη ο μαθητής του, Άγιος Πρόκλος, όπου και παρακάλεσε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο να ενεργήσει, ώστε το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννου, να μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη. Και πράγματι, τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιανουαρίου του 438 μ.Χ. έγινε η Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου. Η μεταφορά των Ιερών Λειψάνων από τα Κόμανα συνοδεύτηκε από... μια επιστολή - διαταγή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’, υιού του Αρκαδίου και της Ευδοξίας. Τα Ιερά Λείψανα τοποθετήθηκαν στο Ναό των Αποστόλων. Τμήματα των Ιερών Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται: Στις Μονές Μεγίστης Λαύρας, Φιλοθέου, Βατοπαιδίου, Ιβήρων, Αγίου Διονυσίου και Δοχειαρίου.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. δ'.
Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τήν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυρούς ἐναπέθετο, τό ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλά σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 26 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ξενοφώντος, της συζύγου του και των τέκνων αυτών, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Ξενοφών κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκρατορίας Ιουστίνου Α’ και Ιουστινιανού. Ήταν πλούσιος συγκλητικός και ξεχώριζε για την μεγάλη του πίστη στον Θεό. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία και είχε δύο παιδιά, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Όταν τα παιδιά του τελείωσαν τη στοιχειώδη εκπαίδευση του σχολείου, τα έστειλε στη Βηρυτό της Φοινίκης, για να σπουδάσουν νομικά. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με το πλοίο, αυτό ναυάγησε. Με τη βοήθεια του Θεού, σώθηκαν και πήγαν στα Ιεροσόλυμα όπου και έγιναν μοναχοί. Οι γονείς τους, Ξενοφών και Μαρία, τους αναζητούσαν.
Έμαθαν όμως ότι ζουν στην έρημο ασκητικά, τότε δόξασαν το Θεό και άφησαν τις εγκόσμιες απολαύσεις και ακολούθησαν και αυτοί το μοναχικό βίο. Ο Ξενοφών, η γυναίκα του και τα παιδιά τους ζούσαν τόσο ευάρεστα στο Θεό, που ο Θεός του έδωσε το Χάρισμα της Θαυματουργίας, όπου και επιτέλεσαν πολλά Θαύματα. Έτσι, η Αγία αυτή οικογένεια έζησε με βάση το Λόγο του Κυρίου. Παρέδωσαν τη ψυχή τους στον Κύριο ειρηνικά.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΞΕΝΟΦΩΝ: ο ανδρείος ηγέτης των ξένων, η δύναμη των ξένων.

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως γενεά ευλογητή τω Κυρίω, της ουρανίου ηξιώθησαν δόξης, ασκητικώς δοξάσαντες Χριστόν επί της γης. Ξενοφών ο Όσιος, και η τούτου συμβία, συν τοις αριστεύσασιν, ιεροίς αυτών τέκνοις, ους ευφημούντες είπωμεν φαιδρώς χαίροις Οσίων χορεία τετράριθμε.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 25 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Ναζιανζηνού, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στην Αριανζό, από τον Γρηγόριο, Επίσκοπο Ναζιανζού και την Νόννα. Είχε δύο αδέρφια, τον Καισάρειο και την Γοργονία. Στη Ναζιανζό, πήρε τη στοιχειώδη εκπαίδευση, και έπειτα συνέχισε τις σπουδές του στη Καισάρεια, όπου και εκεί γνώρισε τον Μέγα Βασίλειο, ως συμμαθητή του. Αργότερα, πήγε κοντά σε περίφημους διδασκάλους της ρητορικής στη Παλαιστίνη και στην Αλεξάνδρεια και τέλος, στα Πανεπιστήμια της Αθήνας. Οι σπουδές του διήρκησαν 13 χρόνια, όταν πλέον ήταν  30 ετών. Μετά τις σπουδές του στην Αθήνα επέστρεψε στη πατρίδα του, παρ'όλο που του πρόσφεραν τη θέση του Καθηγητή Πανεπιστημίου.
Εκεί, ο πατέρας του, Επίσκοπος Ναζιανζού, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Αλλά ο Άγιος Γρηγόριος προτίμησε την ησυχία του αναχωρητηρίου στο Πόντο, κοντά στο φίλο του Μέγα Βασίλειο, για περισσότερη άσκηση στη πνευματική ζωή. Μετά, όμως, από θερμές παρακλήσεις των δικών του, επέστρεψε στην πατρίδα του. Σε ηλικία 43 ετών ο Θεός τον αξίωσε να ανέβει στον Επισκοπικό θρόνο. Έδρα του ήταν η περιοχή των Σασίμων την οποία ποτέ δεν ποίμανε λόγω των Αρειανών κατοίκων της. Όμως, οι πίκρες της ζωής ήρθανε μπροστά του. Έχασε πρώτα τον αδελφό του Καισάρειο, την αδερφής του Γοργονία, τον πατέρα του Γρηγόριο και τέλος, τη μητέρα του Νόννα. Μετά απ'αυτές τις θλίψεις, ο Θεός τον οδηγεί στην Κωνσταντινούπολη το 378 μ.Χ., όπου υπερασπίζεται με καταπληκτικό τρόπο την Ορθοδοξία και χτυπά τους Αρειανούς, της  Κωνσταντινούπολης. Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Όλοι οι Ναοί της Βασιλεύουσας ήταν στα χέρια των αιρετικών. Όμως ο Άγιος Γρηγόριος δεν απελπίστηκε. Μετέτρεψε ένα δωμάτιο στο σπίτι που τον φιλοξενούσαν σε Ναό, που τον ονομάζε "Ναός Αγίας Αναστασίας". Οι αιρετικοί έφτασαν σε σημείο να  ανέβουν πάνω στις σκεπές των σπιτιών και να του πετούν πέτρες. Στο Ναό της Αγίας Αναστασίας εκφώνησε τους περίφημους πέντε Θεολογικούς Λόγους που και γι'αυτό ονομάζεται Θεολόγος. Μετά τον σκληρό αυτό αγώνα, ο Μέγας Θεοδόσιος τον αναδεικνύει Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως το 381 μ.Χ. Η Β’ Οικουμενική Σύνοδος τον αναγνώρισε ως Πρόεδρό της. Όμως μια μερίδα Επισκόπων τον αντιπολιτεύεται και τον διώκει για ευτελή λόγο. Τότε ο Άγιος Γρηγόριος, αγανακτισμένος, δηλώσε τη παραίτησή του, και αναχώρησε στη γενέτειρά του. Και έτσι παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο το 390 μ.Χ. Η Τίμια Κάρα του φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου, στο Άγιον Όρος.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ: Ο άγρυπνος, άρα ενήμερος και φωτιομένος.

Απολυτίκιο:
Ἦχος α'.
Ὁ ποιμενικός αὐλός τῆς θεολογίας σου, τάς τῶν ῥητόρων ἐνίκησε σάλπιγγας, ὡς γάρ τά βάθη τοῦ Πνεύματος ἐκζητήσαντι, καί τά κάλλη τοῦ φθέγματος προσετέθη σοι. Ἀλλά πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, Πάτερ Γρηγόριε, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΞΕΝΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 24 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης της Οσίας Ξένης, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Οσία Ξένη έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ., καταγόταν από τη Ρώμη και το αρχικό της όνομα ήταν Ευσεβεία. Στη μεγάλη πίεση των γονιών της να παντρευτεί άντρα της επιλογής τους, έφυγε κρυφά στην Αλεξάνδρεια όπου μετονομάστηκε Ξένη για να χαθούν τα ίχνη της. Πήγε στο νησί της Κω και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στα Μύλασσα της Καρίας. Εκεί, μαζί με δύο υπηρέτριές της που της είχαν μείνει πιστές, έχτισε Ναό προς τιμήν του Αγίου και Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, καθώς επίσης και ησυχαστικά κελιά.
Πολύ γρήγορα η φήμη της, ο ενάρετος και ευάρεστος στο Θεό βίος της, καθώς και η ασκητική ζωή που διήγε έφεραν κοντά της νέες κοπέλες που ήθελαν το βίο της άσκησης και της προσευχής, ενώ το μοναστήρι έγινε περίφημο και μεγάλο πνευματικό κέντρο... όπου καθημερινά πήγαιναν πολλές πονεμένες γυναίκες για να πάρουν τις συμβουλές και να ζητήσουν τις προσευχές της Οσίας Ξένης. Η Αγιοσύνη της φάνηκε και κατά τη διάρκεια του ενταφιασμού της, όταν εμφανίστηκε στον ουρανό Σταυρός σχηματισμένος από αστέρια.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Ξένην ἤνυσας, ζωὴν ἐν κόσμῳ, ξένην ἔσχηκας, προσηγορίαν, ὑπεμφαίνουσαν τὴ κλήσει τὸν τρόπον σου, σὺ γὰρ νυμφίον λιποῦσα τὸν πρόσκαιρον, τῷ ἀθανάτῳ ὁσίως νενύμφευσαι. Ξένη ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ

Γιορτάζουμε σήμερα 23 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Διονυσίου, του εν Ολύμπω, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε λίγο πριν το 1500 μ.Χ. στο ορεινό χωριό Σκλάταινα της Καρδίτσας, την σημερινή Δρακότρυπα. Το όνομά του ήταν Δημήτριος και από παιδί επέδειξε ζήλο για την αγάπη του Χριστού και την ασκητική ζωή.

Σε ηλικία 18 ετών μόνασε στα Μετέωρα λαμβάνοντας το όνομα Δανιήλ.

Τρία χρόνια αργότερα, αναζητώντας πιο απομονωμένο τόπο και επειδή δεν του έδιναν την ευκαιρία ν’ αναχωρήσει, πήδηξε ως δια θαύματος κάτω από το βράχο των Μετεώρων και μετέβη στις Καρυές του Αγίου Όρους. Εκεί γίνεται ιερεύς και μεγαλόσχημος μοναχός, μετονομασθείς σε Διονύσιο.

Αργότερα εγκαθίσταται στην σκήτη Καρακάλου όπου έζησε ερημικά για δέκα έτη με αυστηρή άσκηση, προσευχή και νηστεία, βιώνοντας πολλές θαυματουργικές ενέργειες του Θεού. Η ισάγγελη ζωή του στάθηκε αιτία της εκλογής του ως ηγουμένου της βουλγαρικής, τότε, μονής Φιλοθέου. Συναντώντας μεγάλες αντιδράσεις για τον τρόπο ζωής που θέλησε να εφαρμόσει στην μονή εγκατέλειψε το Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε γύρω στο 1524 μ.Χ. στην μονή Τιμίου Προδρόμου στη Βέροια.

Θέλοντας ν’ αποφύγει την εκλογή του σε επίσκοπο που επεδίωκαν οι κάτοικοι της περιοχής, αναχώρησε κρυφά και μετέβη στον Όλυμπο. Εκεί ασκήτευσε σ’ ένα σπήλαιο που σώζεται μέχρι και σήμερα. Συκοφαντούμενος όμως εκδιώχθηκε από το ασκητήριό του και αναχώρησε για το Πήλιο, όπου το 1542 μ.Χ. ίδρυσε τη μονή της Αγίας Τριάδος Σουρβίας έπειτα από θαυματουργική υπόδειξη του Θεού.

Μετά από τρία έτη και λόγω της παντελούς ανυδρίας που έπληξε τον τόπο των διωκτών του, επέστρεψε επισήμως με πρόσκληση του διώκτη του Αγά Σάκου. Με την αγγελική βιωτή του γρήγορα προσείλκυσε πλήθος μοναχών, ο ίδιος όμως χρησιμοποιούσε τα πλησιόχωρα σπήλαια για προσευχή και ησυχία, όπου ζούσε στο γνόφο της νοερής προσευχής. Δεν παρέλειπε, ωστόσο, να περιέρχεται τα γύρω χωριά για να κηρύξει, να εξομολογήσει και να στηρίξει τους σκλαβωμένους Έλληνες. Είχε απέραντη αγάπη για το λαό.

Εκοιμήθη εν ειρήνη, αφήνοντάς μας για ανεκτίμητο θησαυρό τα χαριτόβρυτα λείψανά του.

Σημείωση: Στη Δρακότρυπα η εορτή του πανηγυρίζεται επίσης την τελευταία Κυριακή του Ιουλίου.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τοῦ Ὀλύμπου οἰκήτωρ Πιερίας ἀγλάισμα, καὶ τῆς ἐπωνύμου Μονῆς σου ἱερὸν περιτείχισμα, ἐδείχθης Διονύσιε σοφέ, βιώσας ὥσπερ Ἄγγελος ἐν γῇ, καὶ παρέχεις τὴν ταχεῖαν σου ἀρωγήν, τοὶς εὐλαβῶς κραυγάζουσιν δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν ἰάματα.

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ, ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 22 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Τιμοθέου, του Αποστόλου, ας πούμε λίγα λόγια:

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας παρέχουν οι Πράξεις των Αποστόλων και οι Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, ο Τιμόθεος ήταν ο πιο αγαπητός μαθητής του και ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου. Το όνομά του είναι ελληνικό και σημαίνει αυτός που τιμά τον Θεό, αλλά και αυτόν που τιμά ο Θεός.

Ο Άγιος Απόστολος Τιμόθεος γεννήθηκε στα Λύστρα της Λυκαονίας από Έλληνα πατέρα και Ιουδαία μητέρα, την Ευνίκη. Έμεινε πολύ μικρός ορφανός από πατέρα και η γιαγιά του, η Λωίδα, τον ανέθρεψε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Όταν ο απόστολος Παύλος επισκέφθηκε τα Λύστρα, εκτιμώντας τα πνευματικά του χαρίσματα και το φλογερό ιεραποστολικό του ζήλο... τον διαπαιδαγωγεί κατάλληλα και τον παίρνει συνοδό του στην Β΄ αποστολική περιοδεία όπου ζει όλες τις περιπέτειες του κορυφαίου αποστόλου για τη διάδοση του Ευαγγελικού μηνύματος. Μετά το μαρτυρικό θάνατο του Παύλου, επιστρέφει στην Έφεσο και συνεχίζει την ιεραποστολική του δράση.

Κατά τη διάρκεια μίας ειδωλολατρικής εορτής της Αρτέμιδος της Εφέσου, υπέστη άγριο ξυλοδαρμό και μαρτυρικό θάνατο από τον εξαγριωμένο ειδωλολατρικό όχλο επειδή κατέκρινε τα όργιά τους.

Το σκήνωμά του μεταφέρθηκε το έτος 356 μ.Χ. επί Κωνσταντίου στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'.
Χρηστότητα ἐκδιδαχθείς, καί νήφων ἐν πᾶσιν, ἀγαθήν συνείδησιν ἱεροπρεπῶς ἐνδυσάμενος, ἤντλησας ἐκ τοῦ Σκεύους τῆς ἐκλογῆς τά ἀπόρρητα, καί τήν πίστιν τηρήσας, τόν ἴσον δρόμον τετέλεκας, Ἀπόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 21 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητού, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 580 μ.Χ. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι και ευγενείς. Πραγματοποίησε άριστες θεολογικές, φιλολογικές και φιλοσοφικές σπουδές. Χάρη στων πνευματικών αλλά και διοικητικών του προσόντων προσλαμβάνεται ως αρχιγραμματέας του αυτοκράτορα Ηρακλείου. Σύντομα όμως παραιτήθηκε για να υπερασπιστεί τις Αλήθειες της Χριστιανικής του πίστης από την αίρεση των Μονοθελητών. Έγινε μοναχός και άρχισε ένα σκληρό και ανελέητο αγώνα κατά των αιρετικών.
Στον αγώνα του αυτό συνάντησε πολλά εμπόδια, κυρίως από τον αυτοκράτορα Κώνστα, ο οποίος ήταν υπέρμαχος των Μονοθελητών όπου έφτασε και στο σημείο να συγκαλέσει ψευδο-σύνοδο, η οποία καταδίκασε και αναθεμάτισε τον Άγιο Μάξιμο και τέλος τον παρέδωσε στον έπαρχο της πόλης για να τιμωρηθεί. Μαστιγώθηκε άγρια και στο τέλος του έκοψαν τη γλώσσα και το δεξί χέρι. Το ακρωτηριασμένο του σώμα άντεξε με Θαυματουργικό τρόπο τρία χρόνια στην υπηρεσία της υγείας της ψυχής και ήταν η πιο εύγλωττη μαρτυρία της πίστεως και της αφοσιώσεώς του στο Θεό. Ύστερα από ολιγοήμερη ασθένεια παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο το 662 μ.Χ στον τόπο της εξορίας του, στον Πόντο. Το Ιερό του Λείψανο ενταφιάστηκε στη Μονή του Αγίου Αρσενίου, στη χώρα των Λαζών. Από τον τάφο του έβγαινε φως κάθε νύχτα και φώτιζε την περιοχή, γεγονός που πιστοποιούσε την Αγιότητά του.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΜΑΞΙΜΟΣ: (από το maximus) = Ο μέγιστος.

Απολυτίκιο:
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τη επομβρία, ρείθρα έβλυσας, τη Εκκλησία, υπερκοσμίων δογμάτων πανεύφημε, θεολόγων δε του Λόγου την κένωσιν, ομολογίας αγώσι διέλαμψας. Πάτερ Μάξιμε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθσι ημίν το μέγα έλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 20 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Οσίου και Μεγάλου Ευθυμίου, ας πούμε λίγα λόγια:


Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας γεννήθηκε στη Μελιτηνή της Αρμενίας το έτος 377 μ.Χ. κατά τους χρόνους της βασιλείας του Γρατιανού (375 - 383 μ.Χ.). Οι γονείς του Παύλος και Διονυσία, ανήκαν σε επίσημη γενιά. Άτεκνοι όντες, αξιώθηκαν να αποκτήσουν παιδί, το οποίο αφιέρωσαν στη διακονία του Θεού στο οποίο και κατά θεία επιταγή έδωσαν το όνομα Ευθύμιος, αφού με την γέννησή του τους χάρισε την ευθυμία, τη χαρά και την αγαλλίαση.


Σε ηλικία μόλις τριών ετών ο Ευθύμιος έχασε τον πατέρα του. Τότε η χήρα μητέρα του τον παρέδωσε στον ευλαβή Επίσκοπο της Μελιτηνής Ευτρώιο, ο οποίος, μαζί με τους αναγνώστες Ακάκιο και Συνόδιο που έγιναν αργότερα Επίσκοποι Μελιτηνής... τον εκπαίδευσε καλώς και, αφού τον κατέταξε στον ιερό κλήρο, τον τοποθέτησε έξαρχο των μοναστηρίων.


Από τη Μελιτηνή ο Όσιος μετέβη, περί το 406 μ.Χ., στα Ιεροσόλυμα και κλείσθηκε στο σπήλαιο του Αγίου Θεοκτίστου, όπου και ασκήτευε με αυστηρότητα και αναδείχθηκε μοναζόντων κανόνας και καύχημα. Τόσο δε πολύ πρόκοψε στην αρετή, ώστε πολλοί πίστεψαν στον Χριστό. Τα μεγάλα πνευματικά του χαρίσματα γρήγορα τον ανέδειξαν και η φήμη του ως Αγίου απλώθηκε παντού. Γύρω του συγκεντρώθηκαν πάμπολλοι μοναχοί, οι οποίοι τον εξέλεξαν ηγούμενό τους.


Ο Μέγας Ευθύμιος με την αγιότητα του βίου του συνετέλεσε στο να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια πολυάριθμοι αιρετικοί, όπως Μανιχαίοι, Νεστοριανοί και Ευτυχιανοί, που απέρριπταν τις αποφάσεις της Δ' Οικουμενικής Συνόδου. Παντού, στην Αίγυπτο και τη Συρία, επικρατούσαν οι Μονοφυσίτες. Στην Παλαιστίνη όμως, χάρη στην παρουσία του Αγίου Ευθυμίου και των μαθητών του, επικράτησε η Ορθοδοξία. Και όταν ο Όσιος συνάντησε την βασίλισσα Ευδοκία (βλέπε 13 Αυγούστου), η οποία είχε περιπλακεί στα δίκτυα της αιρέσεως των Μονοφυσιτών, τόσο πειστικά και ακαταμάχητα μίλησε προς αυτήν, ώστε την απέδωκε στα ορθόδοξα δόγματα.


Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας είχε λάβει από τον Θεό το προορατικό χάρισμα και τη δύναμη της θαυματουργίας. Με ελάχιστα ψωμιά κατόρθωσε να χορτάσει τετρακόσιους ανθρώπους, που κάποτε την ίδια μέρα τον επισκέφθηκαν στο κελί του. Πολλές γυναίκες που ήταν στείρες, όπως και η δική του μητέρα, με τις προσευχές του Αγίου απέκτησαν παιδί και έζησαν την χαρά της τεκνογονίας. Και όπως ο Προφήτης Ηλίας, έτσι και αυτός προσευχήθηκε στον Θεό και άνοιξε τις πύλες του ουρανού και πότισε με πολύ βροχή τη διψασμένη γη, η οποία και αναζωογονήθηκε και έδωσε πλούσιους τους καρπούς της.


Ενώ κάποτε τελούσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, οι πιστοί είδαν μία δέσμη φωτός που ξεκινούσε από τον ουρανό και κατερχόταν μέχρι τον Άγιο. Το ουράνιο αυτό φως, παρέμεινε μέχρι που τελείωσε η Θεία Λειτουργία και δήλωνε την εσωτερική καθαρότητα και λαμπρότητα του Αγίου. Επίσης, σημάδι της αγνότητας και της αγιότητάς του αποτελούσε και το γεγονός ότι ήταν σε θέση να γνωρίζει ποιος προσερχόταν να κοινωνήσει με καθαρή ή σπιλωμένη συνείδηση.


Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 473 μ.Χ., σε ηλικία 97 ετών, επί βασιλείας Λέοντος του Μεγάλου (βλέπε ίδια ημέρα).


Η Σύναξή του ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.


Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!


Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'.
Εὐφραίνου ἔρημος ἡ σὺ τίκτουσα, εὐθύμησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι ἐπλήθυνέ σοι τέκνα, ἀνήρ ἐπιθυμιῶν τῶν τοῦ Πνεύματος, εὐσεβείᾳ φυτεύσας, ἐγκρατείᾳ ἐκθρέψας, εἰς ἀρετῶν τελειότητα. Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, εἰρήνευσον τήν ζωήν ἡμῶν.


Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 19 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός γεννήθηκε το 1392 μ.Χ. από ευσεβείς και πιστούς γονείς, τον αρχιδικαστή, σακελλίων και διάκονο της Μεγάλης Εκκλησίας Γεώργιο και τη Μαρία που ήταν κόρη του ευσεβούς ιατρού Λουκά. Είχε ακόμα έναν μικρότερο αδερφό που ονομαζόταν Ιωάννης. Λόγω των πολλών του πνευματικών χαρισμάτων έκανε περίλαμπρες θεολογικές και φιλοσοφικές σπουδές και μαθήτευσε στους πλέον φημισμένους διδασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη Χορτασμένο (κατόπιν Ιγνάτιο Μητροπολίτη Σηλυμβρίας) και τον μαθηματικό και φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήταν και ο μετ' έπειτα άσπονδος εχθρός του Βησσαρίων ο καρδινάλιος που ήταν υπέρμαχος της ένωσης.

Δίδασκε στο φροντιστήριο του πατέρα του, και αργότερα, μετά τον θάνατο αυτού, τον διαδέχθηκε στο διδασκαλικό επάγγελμα. Διακρίθηκε σαν δάσκαλος της ρητορικής και μεταξύ των μαθητών του, που διέπρεψαν αργότερα, ήταν ο Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος (ο πρώτος μετά την πτώσιν της Πόλεως Πατριάρχης), ο Θεόδωρος Αγαλλιανός, ο Θεοφάνης Μητροπολίτης Μηδείας και ο αδελφός του Ιωάννης ο Ευγενικός.

Στο 25ο έτος της ηλικίας του αποφάσισε να γίνει μοναχός και γι' αυτό έφυγε σε μια Μονή στους Πριγκηπόνησους. Εκεί ετάχθη υπό την πνευματική επιστασία ενάρετου μοναχού, του Συμεών, ο όποιος τον έκειρε μοναχό και τον μετονόμασε από Εμμανουήλ, που ήταν το πρώτο του όνομα, σε Μάρκο. Κατόπιν από τα νησιά αυτά έφυγε και πήγε στη Μονή των Μαγκάνων, όπου χειροτονήθηκε Ιερέας. Αφού έγινε κληρικός, το 1436 μ.Χ. εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Εφέσου.

Ακολούθησε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο στη Φεράρα και τη Φλωρεντία, όπου πραγματοποιήθηκε Σύνοδος για την ένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας. Εκεί ο Μάρκος ανεδείχθη ο θερμότερος και στερεότερος υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, αρνούμενος να υπογράψει τον όρο της ψευδοενώσεως, έτσι που όταν ο πάπας Ευγένιος Δ’ (1431 - 1447 μ.Χ.) πληροφορήθηκε την απόφασή του είπε: «Μᾶρκος οὐχ ὑπέγραψε, λοιπὸν ἐποιήσαμεν οὐδέν».

Μετά την προδοτική ένωση της Φερράρας - Φλωρεντίας οι Βυζαντινοί εγκατέλειψαν την Ιταλία. Ο αυτοκράτορας παρέλαβε τον Άγιο Μάρκο στο αυτοκρατορικό πλοίο. Ύστερα από ταξίδι τρεισήμισι μηνών έφθασαν τελικά στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί οι κάτοικοι δέχθηκαν με αισθήματα εχθρικά και αποδοκίμασαν αυτούς που υπέγραψαν την ένωση, αλλά επιδοκίμασαν και τίμησαν τον Άγιο Μάρκο όπως αναφέρει ο υβριστής του γραικολατίνος επίσκοπος Μεθώνης Ιωσήφ: «ο Εφέσου είδε το πλήθος δοξάζων αυτόν ως μη υπογράψαντα και προσεκύνουν αυτώ οι όχλοι παθάπερ Μωϋσεί και Ααρών και ευφήμουν αυτόν και άγιον απεκάλουν» (PG 159, 992).

Στις 4 Μαΐου 1440 μ.Χ. ο Άγιος Μάρκος αναγκάστηκε να δραπετεύσει από την Βασιλεύουσα, διότι κινδύνευε η ζωή του, και να πάει στην Έφεσο που ήταν κάτω από τους Τούρκους. Εκεί αφού ποίμανε για λίγο το ποίμνιο του αναγκάσθηκε πάλι, τώρα από τους Τούρκους και τους ενωτικούς, να εγκαταλείψει την Έφεσο και μπήκε στο πλοίο που πήγαινε στο Άγιο Όρος, όπου είχε αποφασίσει να περάσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του. Όταν όμως το πλοίον έκαμε σταθμό στη Λήμνο ο Άγιος ανεγνωρίσθει και αμέσως συνελήφθη, κατόπιν αυτοκρατορικής εντολής και φυλακίσθηκε εκεί για δύο χρόνια. Κατά την διάρκεια της φυλακίσεώς του υπέφερε πολύ, αλλά όπως έγραψε στον ιερομόναχο Θεοφάνη τον εν Ευβοία «ο λόγος του Θεού και η της αληθείας δύναμης ου δέδεται, τρέχει δε μάλλον και ευοδούται, και οι πλείονες των αδελφών τη εμή εξορία θαρρούντες βάλλουσι τοις ελέγχοις τους αλιτηρίους και παραβάτας της ορθής πίστεως...».

Από την Λήμνο ο Άγιος εξαπέλυσε την περίφημο εγκύκλιο επιστολή του προς τους απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Με αυτήν ελέγχει αυστηρώς τους Ορθοδόξους εκείνους που αποδέχθηκαν την ένωση και με αδιάσειστα στοιχεία αποδεικνύει ότι οι λατίνοι είναι καινοτόμοι και γι' αυτό λέει: «ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν, και δια τούτο αυτών εχωρίσθημεν». Καλεί δε ο άγιος τους πιστούς να αποφεύγουν τους ενωτικούς, διότι αυτοί είναι «ψευδαπόστολοι και εργάται δόλιοι».

Μετά την αποφυλάκιση του άγιος Μάρκος λόγω της ασθενείας του δεν μπόρεσε να αποσυρθεί στο Άγιο Όρος, αλλά επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έγινε δεκτός μετά τιμών ως άγιος και ομολογητής. Από το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων ο νέος ομολογητής διηύθυνε τον αγώνα κατά των ενωτικών, γράφοντας επιστολές στους μοναχούς και κληρικούς ενθαρρύνοντας τους να κρατούν την ορθή πίστη και να μη συνεργάζονται με τους ενωτικούς.

Οι διωγμοί, οι εξουθενώσεις και οι πιέσεις επιδείνωσαν την κατάσταση της υγείας του Αγίου Μάρκου και στις 23 Ιουνίου του 1444 μ.Χ., αφού είχε καλέσει κοντά του τα πνευματικά του τέκνα και ανέθεσε στον Γεώργιο Σχολάριο την αρχηγία του ανθενωτικού αγώνος, απεδήμησεν εις Κύριον. Ήταν μόλις 52 ετών.

Στον επικήδειο λόγο που εξεφώνησε ο Γεώργιος Σχολάριος, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ο όσιος «εν ιερεύσει διέπρεψεν, εν αρχιερεύσιν διέλαμψεν, ήθλησεν υπέρ της Εκκλησίας πάνυ καλώς αδάμαντος στερεώτερος ώφθη προς την μετάθεσιν...νυν γυμνή τη ψυχή της μακαριότητος εμφορείται ήν επέγνω καλώς και λαβείν εντεύθεν εσπούδασε την εν Χριστώ κεκρυμμένην ζήσας ζωήν και σύνεστι τοις ιεροίς διδασκάλοις της πίστεως, πάντων είνεκα δίκαιος ών εκείνοις συντάττεσθαι».

Αμέσως μετά την κοίμηση του ο Μάρκος τιμήθηκε ως άγιος και ομολογητής. Αυτό μαρτυρεί με πόνο και ο σύγχρονος και άσπονδος εχθρός του Ιωσήφ, ουνίτης επίσκοπος Μεθώνης, λέγων, «ώσπερ πολλούς μεν και άλλους, και τον καλούμενον Παλαμάν, και τον Εφέσου Μάρκον, ανθρώπους ούτ' άλλως φρενήρεις, αλλά και δοξοσοφίας εμπεπλησμένους, μηδεμίαν αρετήν ή αγιωσύνην εν εαυτοίς έχοντας, μόνον δια το λέγειν και συγγράφειν κατά Λατίνων, δοξάζετε και υμνείτε, και εικόνας εγκοσμείτε αυτοίς και πανηγυρίζοντες, στέργετε αυτούς ως αγίους και προσκυνείτε» ( PG 159, 1357).

Την πρώτη ακολουθία προς τιμήν του Αγίου Μάρκου συνέθεσε ο αδελφός του, Ιωάννης ο φιλόσοφος. Κατ' αρχάς η μνήμη του εορταζόταν στις 23 Ιουνίου αλλά ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, το 1456 μ.Χ., όρισε διά συνοδικής πράξεως, να εορτάζεται η μνήμη του στις 19 Ιανουαρίου, ημέρα προφανώς της ανακομιδής του λειψάνου του αγίου και ταφής αυτού στην μονή του Λαζάρου στον Γαλατά.

Οι αγώνες του Μάρκου και του μαθητού του Γενναδίου αναγνωρίστηκαν από την μεγάλη σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως που τελείωσε το 1484 μ.Χ. και κατέγραψε τα ονόματα τους, ως πατέρων αγίων, στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΛΛΟΥ, ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 18 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, των Πατριαρχών Αλεξανδρείας, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, γεννήθηκε το 295 μ.Χ. από φτωχούς και ενάρετους γονείς, που δεν είχαν τη δυνατότητα να στείλουν τον γιο τους σε ανώτερες σπουδές. Όμως ο Θεός τον προίκισε με πλούσια πνευματικά Χαρίσματα. Έλαβε τη στοιχειώδη εκπαίδευση και στη συνέχεια μελέτησε μόνος του για να φτάσει σε υψηλότατα επίπεδα γνώσης και σοφίας. Από πολύ νέος έδειξε την κλίση του προς την Εκκλησία. Στα 25 του χρόνια χειροτονήθηκε διάκονος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο, τον οποίο ακολουθησε και στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ., στη Νίκαια της Βιθυνίας.
Το 328 μ.Χ. και σε ηλικία 33 ετών εκλέχθηκε πανηγυρικά Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Από τη θέση αυτή αντιμετώπισε ένα φοβερό πόλεμο από τους αιρετικούς οπαδούς του Αρείου. Όμως ο Άγιος, χάρη στην μεγάλη πνευματικότητά του και τη θερμή του πίστη στο Θεό, κατόρθωσε να βγει νικητής απ'όλες αυτές τις δοκιμασίες ακόμη και από τις πέντε εξορίες που του επιβλήθηκαν, καθώς ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Β΄ ήταν οπαδός του Αρειανισμού. Παρέδωσε την ψυχή του ειρηνικά στον Κύριο το 373 μ.Χ.

Ο Άγιος Κύριλλος, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μ.Χ από εύπορους γονείς της Ελληνικής κοινωνίας της πόλεως, και έζησε επί βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού. Ήταν ανηψιός του Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Θεοφίλου, όπου πήρε μεγάλη θεολογική μόρφωση, και κατόπιν έγινε διάδοχος του θείου του, στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αλεξάνδρειας. Όταν έγινε η Γ' Οικουμενική Σύνοδος το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, ο Άγιος Κύριλλος υπήρξε πρόεδρος αυτής και συνετέλεσε στο να "φύγουν" οι κακοδοξίες του δυσεβούς Νεστορίου, για το πρόσωπο της Υπεραγιάς Δεσποίνης ημών Θεοτόκου. Με πολλά πνευματικά και ευάρεστα στο Θεό κατορθώματα, ο Άγιος Κύριλλος παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο στις 27 Ιουνίου το 444 μ.Χ., αφού πατριάρχευσε για 32 περίπου χρόνια.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονομάτων:
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: (από το αθανασία) = το αιώνιο πνευματικό δημιούργημα του Θεού, ο αιώνιος.
ΚΥΡΙΛΛΟΣ: (από το Κύριος) = ο αφιερωμένος στον Κύριο.

Απολυτίκιο:
Ήχος γ'. θείας πίστεως.
Στύλος γέγονας Ορθοδοξίας, θείοις δόγμασιν υποστηρίζων την Εκκλησίαν, ίεράρχα Αθανάσιε, τω γαρ Πατρί τον Υιών ομοούσιον, ανακηρύξας κατήσχυνας Άρειον. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 17 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου και Μεγάλου Αντωνίου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Αντώνιος γεννήθηκε το 251 μ.Χ. στην Άνω Αίγυπτο από πλούσιους και ενάρετους γονείς, τους οποίους δυστυχώς έχασε σε ηλικία 20 ετών, αφήνοντας ορφανούς αυτόν και την μικρότερη αδερφή του. Ο Άγιος Αντώνιος, τότε, ανέλαβε την επιμέλεια της αδερφής του χωρίς όμως να σταματήσει στιγμή να ασχολείται με την Αγία Γραφή και τον Θεό. Όταν διάβασε όμως το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα του Ματθαίου: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. 19:21), το έκανε αμέσως πράξη.
Μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα και την κληρονομιά από τους γονείς του, στους φτωχούς, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και πήγε στην έρημο έχοντας αφήσει την αδερφή του στις φροντίδες ενός ιδρύματος. Επί είκοσι χρόνια ερχόταν αντιμέτωπος με απίστευτους πειρασμούς. Νύχτα και μέρα έκανε ασκητικούς αγώνες με τους οποίους νέκρωσε τα πάθη του, και έφτασε στον βαθμό της απάθειας, υπερβαίνοντας τα όρια της ανθρώπινης φύσης. Οι ενάρετες πράξεις του έγιναν γνωστές και έφεραν πλήθος μιμητών, ώστε η έρημος μεταμορφώθηκε σε πόλη. Σ'αυτήν την «πόλη» ο Μέγας Αντώνιος ήταν ο "αρχηγός" και ιδρυτής του μοναχικού βίου. Στην έρημο συνάντησαν τον Άγιο Αντώνιο, ο Μέγας Βασίλειος και ο Μέγας Αθανάσιος. Ο Μέγας Αθανάσιος, μάλιστα, έγραψε και τον βίο του Αγίου Αντωνίου. Όταν ο Μαξιμίνος το 312 μ.Χ. διέταξε διωγμό κατά των Χριστιανών, όπου και θανάτωσε πολλούς. Τότε, ο Μέγας Αντώνιος πήγε, βοήθησε και παρηγόρησε τους πιστούς. Όταν η Εκκλησία ταρασσόταν από τους Αρειανούς, ο Μέγας Αντώνιος πήγε με ζήλο στην Αλεξάνδρεια το 335 μ.Χ. και αγωνίστηκε για την Ορθοδοξία. Τέλος, ζώντας έτσι, τόσο ασκητικά, έγινε πρότυπο αρετής και κανόνας των μοναζόντων. Παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο στις 17 Ιανουαρίου το 356 μ.Χ. σε ηλικία 105 ετών. Όπως αναφέρει ο Μέγας Αθανάσιος, μία από τις τελευταίες επιθυμίες του Αγίου Αντωνίου ήταν να μείνει κρυφός ο τόπος της ταφής του, οι μοναχοί που μόναζαν κοντά του έλεγαν ότι είχαν το Ιερό Λείψανό του, το οποίο επί Ιουστινιανού, το 561 μ.Χ., κατατέθηκε στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια και από εκεί, το 635 μ.Χ., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: (αντί + ωνούμαι) = ο πλειοδότης σε προσφορά αξίας, ο πλειοδότης, ο γενναιοδωρότερος.

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'.
Τόν ζηλωτήν Ἠλίαν τοῖς τρόποις μιμούμενος, τῷ Βαπτιστῇ εὐθείαις ταῖς τρίβοις ἑπόμενος, Πάτερ Ἀντώνιε, τῆς ἐρήμου γέγονας οἰκιστής, καί τήν οἰκουμένην ἐστήριξας εὐχαῖς σου, διό πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 16 Ιανουαρίου, ημέρα Προσκύνησης της Τιμίας Αλυσίδας του Αγίου και Αποστόλου Πέτρου, ας πούμε λίγα λόγια:

Σήμερα γιορτάζουμε την προσκύνηση της Τιμίας Αλυσίδας του Αγίου και Αποστόλου Πέτρου, με την οποία τον είχε δέσει και φυλακίσει ο Ηρώδης, σύμφωνα με το Αποστολικό Ανάγνωσμα των Πράξεων των Αποστολων (12ο κεφάλαιο) που μας εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Ο Ηρώδης είχε βάλει τους Ιουδαίους να συλάβουν τον Απόστολο Πέτρο κατά τις ημέρες της εορτής των αζύμων. Και όταν τον έπιασαν, τον έβαλε στην φυλακή. Τη νύχτα, πριν την ημέρα κατά την οποία ο Ηρώδης θα τον παρουσίαζε  στον λαό, ο Απόστολος Πέτρος κοιμόταν μεταξύ δύο στρατιωτών και φρουροί φύλαγαν μπροστά στο κελί του.
Ξαφνικά ήρθε Άγγελος Κυρίου και έλαμψε φως στο κελί. Αφού χτύπησε την πλευρά του Πέτρου, τον ξύπνησε και του είπε: «Σήκω γρήγορα». Και έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του που ήταν δεμένος. Κάποιοι Χριστιανοί ευσεβείς φύλαξαν αυτή την αλυσίδα διαδοχικά από γενιά σε γενιά μέχρι που την μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και την τοποθέτησαν στο Ναό του Αγίου Πέτρου, που βρίσκεται μέσα στη μεγάλη Εκκλησία, όπου ετελείτο και η Σύναξη του Αποστόλου.

Χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'.
Τήν Ῥώμην μή λιπών, πρός ἡμᾶς ἐπεδήμησας, δι᾽ ὧν ἐφόρεσας τιμίων Ἁλύσεων, τῶν Ἀποστόλων Πρωτόθρονε, ἃς ἐν πίστει προσκυνοῦντες δεόμεθα, ταῖς πρός Θεόν πρεσβείαις σου, δώρησαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 15 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Οσίου Ιωάννου του Καλυβίτου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Όσιος Ιωάννης, έζησε στα μέσα του 5ου μ.Χ. αιώνα. Ήταν γιος του Ευτροπίου, όπου ήταν συγκλητικός στο αξίωμα, και της Θεοδώρας. Ο Όσιος Ιωάννης δεν θέλησε ν'ακολουθήσει το δρόμο των δύο μεγαλυτέρων αδελφών του, που κατέλαβαν λαμπρά αξιώματα. Άλλα προτίμησε να αφιερωθεί στην πίστη του Κυρίου. Επειδή όμως οι γονείς του επέμεναν, έφυγε από το πατρικό του σπίτι και πήγε στην Μονή των Ακοιμήτων όπου έγινε μοναχός. Αργότερα, όταν πληροφορήθηκε τη μεγάλη πίκρα της μητέρας του επειδή ο πατέρας του έκανε κοσμική ζωή, αποφάσισε με την συγκατάθεση του ηγουμένου της Μονής να επιστρέψει στους γονείς του.
Πήγε στους γονείς του ως ένας άγνωστος μοναχός. Αυτοί δεν τον αναγνώρισαν. Άλλά ήταν τόσο μεγάλη η ευγένεια της φυσιογνωμίας και των λόγων του, που τον παρακάλεσαν να έρχεται καθημερινά στο σπίτι. Δέχτηκε με τη συμφωνία να του κατασκευάσουν μια καλύβα στο βάθος του περιβολιού της πατρικής του οικίας. Εκεί, λοιπόν, έμενε ο Όσιος Ιωάννης, και μέσα σε τρία χρόνια κατάφερε, με τη Χάρη του Θεού, να φέρει στο σωστό δρόμο τους γονείς του. Την ημέρα όμως που αποκάλυψε πώς ήταν γιος τους, παρέδωσε και την ψυχή του στον Κύριο.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΙΩΑΝΝΗΣ: (λεξ. εβρ.) = η Χάρις και εύνοια του Θεού (προς τους ανθρώπους).

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε
Ἐκ βρέφους τόν Κύριον, ἐπιποθήσας θερμῶς, τόν κόσμον κατέλιπες, καί τά ἐν κόσμῳ τερπνά, καί ἤσκησας ἄριστα· ἔπηξας τήν καλύβην, πρό πυλῶν σῶν γονέων, ἔθραυσας τῶν δαιμόνων, τάς ἐνέδρας παμμάκαρ· διό σε Ἰωάννη ὁ Χριστός, ἀξίως ἐδόξασεν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΝΙΝΑΣ ΤΗΣ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 14 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Νίνας της Ισαποστόλου, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία Νίνα (ή Νίνω) γεννήθηκε στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα στην Καππαδοκία. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και ήταν εξαδέλφη του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Πατέρας της ήταν ο Ζαβουλών, όπου ήταν στρατιωτικός στην αυτοκρατορική αυλή της Ρώμης, η μητέρα της ονομαζόταν Σωσσάνα, και ήταν αδελφή του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ιουβενάλιου. Όταν η Αγία Νίνα έγινε 12 χρονών, οι γονείς της αποφάσισαν να αφιερώσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στο Θεό και μοίρασαν την περιουσία τους στους φτωχούς. Ο Ζαβουλών πήγε στην έρημο του Ιορδάνου και η Σωσσάνα στα Ιεροσόλυμα και από τον Επίσκοπο αδελφό της τοποθετήθηκε διακόνισσα, στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως, για να φροντίζει τις φτωχές και άρρωστες γυναίκες.

Την Αγία Νίνα παρέδωσαν στη ευλαβέστατη γερόντισσα Νιοφόρα για να την αναθρέψει. Η Αγία Νίνα διάβασε και διδάχτηκε καλά την Αγία Γραφή και τα λειτουργικά κείμενα. Όταν έμαθε την ιστορία του άρραφου Χιτώνα, άρχισε να προσεύχεται στην Υπεραγία Θεοτόκο να την αξιώσει να προσκυνήσει τον Χιτώνα του Κυρίου. Η Υπεραγία Θεοτόκος εισάκουσε τις προσευχές της και δίνοντάς στον ύπνο της στο χέρι έναν Σταυρό φτιαγμένο από κληματόβεργες, για να την προστατέψει από ορατό και αόρατο εχθρό, της είπε να πάει στη Γεωργία να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και να βρει τον άρραφο Χιτώνα Του. Όταν ξύπνησε η Αγία Νίνα, είδε να κρατά στο χέρι της, τον Σταυρό, ο οποίος φυλάσσεται επαργυρωμένος μέχρι και σήμερα στον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην Τιφλίδα της Γεωργίας. Με την βοήθεια του Ιερού Σταυρού, δοσμένο από τα χέρια της Παναγίας μας, κήρυξε η Αγία Νίνα το Ευαγγέλιο, όπου στη συνέχεια βρήκε και τον άρραφο Χιτώνα του Κυρίου. Έκανε πολλά Θαύματα, πίστεψε ακόμα και ο ειδωλολάτρης βασιλιάς Μίριαν από Θαύμα που έκανε και στον ίδιο. Ζήτησε μαζί με την Αγία Νίνα, από τον Μέγα Κωνσταντίνο, ομάδες Ορθόδοξων Ιερέων, να πάνε στην Γεωργία και να βαπτίσουν όλον τον λαό της, 5.000.000 κατοίκους στους ποταμούς Κούρα και Αράγβι, και να θεμελιώσουν την Εκκλησία του Χριστού.
Μετά από πολλά και ευάρεστα στο Θεό χρόνια αποστολικής διακονίας, περίπου το 338 μ.Χ. και αφού είχε πληροφορηθεί το τέλος της, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή της στον Κύριο σε ηλικία 67 ετών.
Το Άγιο Λείψανο της Αγίας Νίνας βρίσκεται άφθαρτο προς Δόξα Θεού.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος πλ α' . Τον συνάναρχον λόγον
Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον' όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν' ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.


Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΡΜΥΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 13 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης τωνς Αγίων Ερμύλου και Στρατονίκου, ας πούμε λίγα λόγια:

Οι Άγιοι Μάρτυρες Έρμυλος και Στρατόνικος ζούσαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα της Ανατολής Λικινίου (308 - 323 μ.Χ). Ο Λικίνιος, όπως είναι γνωστό, για να ευχαριστήσει τους ειδωλολάτρες που αντιπαθούσαν τον Μέγα Κωνσταντίνο, διέταξε, περί το 320 - 322 μ.Χ., διωγμό κατά των Χριστιανών.

Ο Άγιος Έρμυλος, κατά την εκκλησιαστική τάξη, ήταν διάκονος. Όταν παρουσιάσθηκε ενώπιον του αυτοκράτορα και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, υποβλήθηκε σε φοβερά βασανιστήρια. Πρώτα τον μαστίγωσαν με αγκαθωτά μαστίγια. Οι φρικώδεις βασανισμοί δεν έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Στη δεινή δε αυτή κατάσταση ευρισκόμενος ο Άγιος Έρμυλος, κλείσθηκε στην φυλακή. Μετά από λίγες μέρες καταβλήθηκε νέα προσπάθεια, για να αρνηθεί ο Μάρτυς τον Χριστό. Εκείνος απάντησε δοξολογώντας και ευχαριστώντας το Άγιο Όνομα του Κυρίου.

Μεταξύ εκείνων που παρευρίσκονταν στο μαρτύριο του Αγίου Ερμύλου, ήταν και ο φίλος του Στρατόνικος, που υπέφερε πολύ για τα παθήματά του. Μπροστά στο θέαμα του μαρτυρίου του φίλου του, ο Στρατόνικος δεν μπόρεσε να κρατήσει τους στεναγμούς και τα δάκρυά του. Αμέσως τον συνέλαβαν και τον κάλεσαν να αρνηθεί τον Χριστό. Και εκείνος ακολούθησε τον δρόμο της καλής ομολογίας του φίλου του Ερμύλου. Το μαρτύριο επεκτάθηκε και σ’ αυτόν. Τον κτύπησαν και ακολούθως τον έριξαν μαζί με τον Έρμυλο στον ποταμό Ίστρο (Δούναβη), όπου και οι δυο τους εδέχθησαν το μακάριο τέλος και έλαβαν τους στεφάνους του μαρτυρίου.

Κάποιοι Χριστιανοί που πληροφορήθηκαν τα γεγονότα, κατέβαλαν κάθε προσπάθεια, για να βρουν τα τίμια λείψανα των Αγίων. Και όταν, μετά τρεις μέρες, τα είδαν κάπου στις όχθες του ποταμού, τα παρέλαβαν και τα ενταφίασαν μαζί.

Η Σύναξη των Αγίων Μαρτύρων Ερμύλου και Στρατονίκου ετελείτο στον ευκτήριο οίκο του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή που ονομάζεται Οξεία (νησί της Προποντίδας), στη Φιρμούπολη, που ήταν κοντά στην Κωνσταντινούπολη, και «εν τοις του Σπουδαίου» κοντά στο Ορφανοτροφείο.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Δυὰς ἔνθεος, ὁμολογοῦντες, τὴν Ὑπέρθεον, πιστῶς Τριάδα, ἀνεδείχθητε πανεύφημοι Μάρτυρες, ὁ εὐκλεὴς καὶ ἀήττητος Ἔρμυλος, καὶ ὁ στερρὸς καὶ θεόφρων Στρατόνικος. Ἀλλ' ὡς σύμμορφοι, ἐν δόξῃ τὴ ὑπὲρ ἔννοιαν, αἰτήσασθε ἤμιν τὸ μέγα ἔλεος.


Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΑΤΙΑΝΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 12 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Τατιανής, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία Τατιανή καταγόταν από τη Ρώμη και έζησε επί αυτοκρατορίας Αλεξάνδρου του Σεβήρου 222 - 235 μ.Χ. Η Αγία Τατιανή είχε το εκκλησιαστικό αξίωμα της διακόνισσας και στην υμνολογία θεωρείται ως μαθήτρια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η επισημότητα της καταγωγής της και ο ένθεος ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, έδωσαν στην Αγία διακεκριμένη θέση μεταξύ των Χριστιανών. Οι εθνικοί όμως είχαν ακούσει για την Αγία και δεν μπορούσαν να δεχτούν το γεγονός ότι μια τέτοια γυναίκα καταφρονούσε τις κοσμικές βλέψεις και περιφρονούσε τα είδωλα, για να υπηρετεί με τόση αγάπη τους Χριστιανούς και να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Κυρίου.
Όταν, επί Σεβήρου, διατάχθηκε ο διωγμός των Χριστιανών, η Αγία Τατιανή συνελήφθει επειδή κήρυττε την πίστη της στον Χριστό, όπου και την οδήγησαν μπροστά στο βασιλιά και μαζί με αυτόν μπήκε σε ένα ειδωλολατρικό ναό. Εκεί όμως η Αγία, με μια θερμή προσευχή στο Χριστό, συντάραξε τα ξύλινα αγάλματα των θεών της ειδωλολατρίας και τα γκρέμισε. Για τον λόγο αυτό την υπέβαλαν σε βασανιστήρια. Την χτύπησαν και με σιδερένια νύχια της ξέσκισαν τα βλέφαρα. Έπειτα την κρέμασαν και της ξύρισαν το κεφάλι. Την έριξαν πάνω σε φωτιά, αλλά δεν έπαθε τίποτα. Κατόπιν την έριξαν σε πεινασμένα άγρια θηρία, αλλά αυτά δεν τόλμησαν να της κάνουν κακό. Ύστερα από όλα αυτά, οι ειδωλολάτρες, έκοψαν την Τίμια Κεφαλή της και έτσι μαρτυρικά παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἰσχύι τῆς πίστεως, κραταιωθεῖσα σεμνή, νομίμως ἐνήθλησας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Τατιανὴ ἔνδοξε πάσας γὰρ τᾶς ἰδέας, τῶν δεινῶν ἐνεγκοῦσα, ἤσχυνας τὸν Βελίαρ, τὴ ἀτρέπτω σου στάσει ἐξ οὐ τῆς κακοτροπίας πάντας ἀπάλλαξαν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ, ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 11 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Οσίου Θεοδοσίου, του Κοινοβιάρχου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Όσιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στο χωριό Μωγαρισσού της Καππαδοκίας από πολύ πιστούς και ενάρετους γονείς, ονόματι Προαιρέσιος και Ευλογία. Έζησε επί αυτοκρατορίας του Λέοντα του Μεγάλου 457 - 474 μ.Χ. και έφτασε έως και τα έτη του αυτοκράτορος Αναστασίου του Δικόρου 491 - 518 μ.Χ. Δεν ήθελε να παντρευτεί και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός. Από πολύ νωρίς διακρίθηκε για την εγκράτεια και τον ηθικό του χαρακτήρα. Αφού ασκήτεψε κοντά σε μεγάλους ασκητές όπως ο Συμεών ο Στυλίτης και ο ησυχαστής Λογγίνος αποσύρθηκε σε απομακρυσμένο ησυχαστήριο όπου δίδασκε το Λόγο του Θεού στους περαστικούς.
Η φήμη του για την Άγια ζωή του έγινε γρήγορα γνωστή με αποτέλεσμα να πηγαίνουν στο ησυχαστήριό του δεκάδες αδελφοί αναγκάζοντας τον Όσιο Θεοδόσιο να φτιάξει ένα μεγαλύτερο μοναστήρι όπου εφάρμοσε πιστά τα πρότυπα του ασκητικού βίου. Ο Θεός του έδωσε το Χάρισμα της Θαυματουργίας και έκανε πολλά Θαύματα, και αφού δίδαξε τις αρετές της ασκητικής ζωής στους εκατοντάδες μαθητές του, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στο Κύριο σε βαθύ γήρας το 529 μ.Χ. Η είδηση της κοιμήσεώς του διαδόθηκε σαν αστραπή, με αποτέλεσμα να τρέξουν πολλοί, λαϊκοί, κληρικοί και μοναχοί, ακόμη και Επίσκοποι, για να ασπαστούν το Ιερό Λείψανο του Οσίου, που στάθηκε για όλους φιλόστοργος πατέρας και προστατευτικός αδελφός.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ: Ο θεόδοτος, το θεϊκό δώρο.

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλάγιος α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀρεταὶς θεοσδότοις ἐκλάμψας ὅσιε, Μοναστικῆς πολιτείας ὤφθης λαμπρὸς χαρακτήρ, καὶ φωστὴρ θεοειδὴς Πάτερ καὶ ἔξαρχος, Θεοδόσιε σοφέ, τῶν Ἀγγέλων μιμητά, θεράπων ὁ τῆς Τριάδος ἣν ἐκδυσώπει ἀπαύστως,ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 10 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Γρηγορίου, του Επισκόπου Νύσσης, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Γρηγόριος είναι ένας από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας. Γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου το 335 μ.Χ. Οι γονείς του ονομάζονταν Βασίλειος και Εμμέλεια (Αγία Εμμέλεια), και ήταν αδελφός του Αγίου και Μεγάλου Βασιλείου, του Ναυκρατίου, του Πέτρου και της Οσίας Μακρίνας. Από μικρό παιδί άρχισε να μαθαίνει τι εστί ευάρεστο στο Θεό. Η μητέρα του Εμμέλεια με την Αγία ζωή της καθώς, και τα αδέλφια του Βασίλειος και Μακρίνα τον υποστήριζαν και τον καθοδηγούσαν στο δρόμο της παιδείας, της αρετής και κυρίως στο "δρόμο" του Θεού. Την προσφορά αυτήν, ο Άγιος Γρηγόριος δεν τη ξέχασε ποτέ.
Αποκαλούσε τον αδελφό του Βασίλειο θεσπέσιο Πατέρα και την αδελφή του Μακρίνα μητέρα μετά τη μητέρα... εκφράζοντας έτσι την απέραντη ευγνωμοσύνη και αγάπη που ένιωθε για αυτούς. Το μέγεθος της αγάπης του προς τα αδέλφια του φάνηκε ακόμα περισσότερο, όταν δέχτηκε να πάρει το σχήμα της Ιερωσύνης, ύστερα απο πολλές παροτρύνσεις τους. Έτσι, το 371 μ.Χ., χειροτονήθηκε από τον αδελφό του Μέγα Βασίλειο Επίσκοπος Νύσσης, μιας μικρής πόλης μεταξύ Καισάρειας και Άγκυρας. Ο Άγιος Γρηγόριος, όμως, επειδή είχε ευθύ και δίκαιο χαρακτήρα πολύ γρήγορα ήρθε αντιμέτωπος με την πολιτεία. Ο φιλοαρειανός έπαρχος του Πόντου Δημοσθένης τον στιγμάτισε και το 375 μ.Χ. τον συνέλαβε με το δικαιολογία ότι, δήθεν, εκλέχθηκε Επίσκοπος Νύσσης αντικανονικά και ότι, δήθεν, είχε καταχραστεί χρήματα της Εκκλησίας. Ο Άγιος, όμως, κατάφερε να δραπετεύσει και να κρυφτεί σε κάποιο χωριό. Ένα χρόνο αργότερα, το 376 μ.Χ., με αφορμή αυτές τις κατηγορίες, μία σύνοδος από αρειανούς επισκόπους τον καταδίκασε ερήμην του. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε το εμπόδιο που τον κράτησε μακριά από την Νύσσα, στην οποία επέστρεψε όταν πέθανε ο αρειανός αυτοκράτορας Ουάλεντος το 378 μ.Χ. Τη χαρά του γυρισμού, όμως, διαδέχθηκε σύντομα η λύπη, αφού ο προστάτης του Βασίλειος και η στοργική Μακρίνα πέθαναν. Βέβαια, το γεγονός αυτό δεν πτόησε τον Άγιο, διότι τον έφερε ενώπιον των ευθυνών του. Γι’ αυτό πήρε την απόφαση να ακολουθήσει το δρόμο που άνοιξε ο αδελφός του Βασίλειος. Μάλιστα, έφερε εις πέρας δύσκολες εκκλησιαστικές αποστολές τόσο στην Αραβία, όσο και στον Πόντο, τις οποίες του ανέθεσε η κατά του Απολιναρίου Σύνοδος, που έγινε στην Αντιόχεια το 379 μ.Χ., και στην οποία έλαβε μέρος. Το 380 μ.Χ., ύστερα απο πιέσεις, αποδέχθηκε την εκλογή του ως Αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας, αλλά με την πρώτη ευκαιρία επέστρεψε στην Νύσσα. Την έδρα της Σεβαστείας ανέλαβε στη συνέχεια ο αδελφός του Πέτρος. Το 381 μ.Χ. συμμετείχε ενεργά στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο.
Παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στο Κύριο, αφού άφησε πολύ αξιόλογα έργα: ερμηνευτικά, δογματικά, κατηχητικά, λόγους ηθικούς, εορταστικούς, εγκωμιαστικούς, επιταφίους και έναν επιμνημόσυνο στον αδελφό του Μέγα Βασίλειο.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ: ο άγρυπνος, άρα ενήμερος και φωτιομένος.

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Θεῖον γρήγορσιν, ἐνδεδειγμένος, στόμα σύντονον, τῆς εὐσέβειας, ἀνεδείχθης Ἱεράρχα Γρηγόριε τὴ γὰρ σοφία τῶν θείων δογμάτων σου, τῆς Ἐκκλησίας εὐφραίνεις τὸ πλήρωμα. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 9 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Πολυεύκτου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Πολύευκτος καταγόταν από τη Μελιτηνή της Μεσοποταμίας. Ήταν στρατιωτικός και έζησε την εποχή των αυτοκρατόρων Δεκίου και Ουαλεριανού. Την περίοδο 253 - 256 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ουλεριανός διέταξε σκληρό διωγμό κατά των Χριστιανών, ο Άγιος Πολύευκτος δεν φοβήθηκε να ομολογήσει την πίστη του στο Χριστό, σε όλους. Όταν το έμαθε ο αυτοκράτορας τον κάλεσε σε απολογία. Στον πεθερό του, Φήλιξ, που τον συμβούλευσε να πειθαρχήσει στην αυτοκρατορική προσταγή. Ο Άγιος, τότε, του υπενθύμισε ότι οφείλουμε να πειθαρχούμε στο Θεό και όχι στους ανθρώπους.

Δεν λύγισε ακόμη και στις ικεσίες και τα δάκρυα της συζύγου του, Παυλίνας. Ο Άγιος Πολύευκτος, παρέμεινε σταθερός στην πίστη του με αποτέλεσμα να τον αποκεφαλίσουν. Έτσι μαρτυρικά και ένδοξα παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ: (πολύ + εύχομαι) = ο πολυπόθητος.

Απολυτίκιο:
Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Μυηθεῖς οὐρανόθεν εὐσέβειας τὴν ἔλλαμψιν, ὤφθης στρατιώτης γενναῖος, τοῦ Σωτῆρος Πολύευκτε καὶ ξίφει ἐκτμηθεῖς τὴν κεφαλήν, Μαρτύρων ἠριθμήθης τοὶς χοροίς, μεθ' ὧν πρέσβευε θεόφρον διὰ παντός, ὑπὲρ τῶν ἐκβοώντων σοῖ, δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δωρουμένῳ διά σοῦ, πάσι τὰ κρείττονα.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 8 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Οσίου Γεωργίου του Χοζεβίτου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Όσιος Γεώργιος γεννήθηκε σ' ένα χωριό της Κύπρου από γονείς ευσεβείς. Είχε και ένα μεγαλύτερο αδελφό που τον έλεγαν Ηρακλείδη. Αυτός λοιπόν, όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς τους, πήγε στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσει. Αφού προσκύνησε, κατόπιν πήγε στη Λαύρα του Καλαμώνας που βρισκόταν κοντά στο σημερινό μοναστήρι του Αββά Γερασίμου στον Ιορδάνη και εκεί έγινε μοναχός. Ο δε Γεώργιος παρέμεινε κοντά στους γονείς του. Αργότερα πέθαναν οι γονείς του και ο Γεώργιος έμεινε ορφανός. Τότε τον παρέλαβε μαζί με την κληρονομιά του ο θείος του, που είχε μια μοναχοκόρη και ήθελε να τον κάνει γαμπρό του. Ο Γεώργιος όμως δεν ήθελε να παντρευτεί και έφυγε στον άλλο του θείο, που ήταν ηγούμενος σ' ένα Μοναστήρι. Αλλά επειδή ο προηγούμενος θείος του πίεζε τον αδελφό του ηγούμενο ν' αφήσει τον Γεώργιο να... φύγει από το μοναστήρι, ο Γεώργιος έφυγε κι από 'κει και πήγε στον αδελφό του Ηρακλείδη στη Λαύρα του Καλαμώνος. Άλλ' επειδή ήταν νεαρός τον οδήγησε στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου, την λεγόμενη Χοζεβά που βρίσκεται σε μια ερημική και άγρια χαράδρα κι είναι κοντά στην αρχαία Ρωμαϊκή οδό, που οδηγεί από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ. Εκεί πλέον ο Γεώργιος αφού έγινε μοναχός, έζησε αυστηρά ασκητική μοναχική ζωή. Η φήμη της αρετής του ήταν μεγάλη και τα άγια έργα του δίδαξαν πολλούς. Τελικά, ειρηνικά παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Θεό.

Χρόνια πολλα και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΓΕΩΡΓΙΟΣ: (εκ του γη + εργάζομαι) = ο καλλιεργητής της Γης, ο δημιουργός (υλικών) αγαθών.

Απολυτίκιο:
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Γεωργήσας τον λόγον Πάτερ της χάριτος, δικαιοσύνης έδρέψω καρποφορίαν λαμπράν, ως την ένθεον ζωήν αϊρετισάμενος, όθεν της δόξης κοινωνός, ανεδείχθης του Χριστού, Γεώργιε θεοφόρε' ώ και πρεσβεύεις άπαύστως, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 7 Ιανουαρίου, ημέρα της Συνάξεως του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ήταν ο τελευταίος Προφήτης που ανάγγειλε την έλευση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ήταν και ο μοναδικός από τους Προφήτες που αξιώθηκε να συναντήσει τον Χριστό αφού έζησε στα χρόνια Του. Πατέρας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ήταν ο Ιερέας Ζαχαρίας και μητέρα του η Ελισάβετ. Η μητέρα του ήταν στείρα και για τον λόγο αυτό το ζευγάρι ήταν άτεκνο. Τόσο ο Ζαχαρίας όσο και η Ελισάβετ ήταν σε μεγάλη ηλικία όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ανακοίνωσε στον Ζαχαρία ότι θα αποκτήσει με την Ελισάβετ παιδί, όπου θα είναι αγόρι το οποίο θα πρέπει να ονομαστεί Ιωάννης.
Ο Ζαχαρίας δεν πίστεψε στα λόγια του Γαβριήλ και γι’αυτό τιμωρήθηκε να μείνει μουγκός έως την ημέρα που θα βαπτιζόταν το παιδί που θα έφερνε στον κόσμο η Ελισάβετ. Και έτσι έγινε. Γεννήθηκε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και οκτώ ημέρες μετά την γέννησή του όταν ζητήθηκε από τον Ζαχαρία να πει το όνομα του παιδιού, εκείνος έγραψε σε μια πινακίδα «Ιωάννης» και αμέσως επανήλθε η ομιλία του. Ο Άγιος Ιωάννης μέχρι τα τριάντα του χρόνια, έζησε ασκητική ζωή στην έρημο της Ιουδαίας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στην προσευχή, τη μελέτη και την πνευματική και ηθική του καλλιέργεια. Τα ενδύματά του ήταν από τρίχες καμήλας, και στη μέση του είχε δερμάτινη ζώνη. Τρεφόταν σαν πουλί με ακρίδες και μέλι. Για τον λόγο αυτό πολλές εικόνες τον παρουσιάζουν με φτερούγες. Έχοντας περάσει έτσι, το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του, εγκαταλείπει την έρημο και εγκαθίσταται στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού. Εκεί συνεχίζει το κήρυγμα για την έλευση του Σωτήρα και συγχρόνως βαπτίζει πολλούς από αυτούς που έρχονται να τον ακούσουν. Εκεί, στον Ιορδάνη ποταμό πήγε και τον συνάντησε ο Χριστός ζητώντας του να Τον βαπτίσει. Ο Άγιος Ιωάννης με Θεία πληροφόρηση αναγνωρίζει Ποιόν έχει απέναντί του, και αρνείται να Τον βαπτίσει λέγοντας ότι δεν είναι άξιος ούτε τα λουριά από τα παπούτσια Του να λύσει. Ο Ιησούς του έιπε έτσι πρέπει να γίνει και τότε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος βάπτισε τον Ιησού Χριστό στα νερά του Ιορδάνη ποταμού. Αν και ο ίδιος ο Άγιος Ιωάννης θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο, ο Χριστός μιλώντας γι’αυτόν αναφέρει ότι δεν γεννήθηκε άνθρωπος μεγαλύτερος από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Μετά την βάπτιση αλλά και τον καιρό που ακολούθησε ο Άγιος Ιωάννης «δείχνει» τον Ιησού Χριστό λέγοντας σε όσους τον ακούν ότι Αυτός είναι ο «Αμνός του Θεού που κουβαλάει στους ώμους του τις αμαρτίες όλου του κόσμου». Παράλληλα όμως συνεχίζει να εκφράζει την αντίθεσή του στις πράξεις του ηγεμόνα Ηρώδη Αντύπα. Ο Ηρώδης Αντύπας ήταν γιος του Ηρώδη του Μεγάλου που διέταξε την σφαγή των βρεφών κατά την Γέννηση του Ιησού Χριστού. Μεταξύ των πράξεων του Ηρώδη Αντύπα, που κατάγγειλε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ήταν και η μοιχεία που διέπραξε έχοντας σχέση με την γυναίκα του αδερφού του την Ηρωδιάδα. Η Ηρωδιάδα ήταν αυτή που παρακίνησε τον Ηρώδη να φυλακίσει τον Άγιο. Βρίσκοντας μάλιστα πρόσφορο έδαφος κατά την διάρκεια μια εορτής καταφέρνει να "ανταλλάξει" τον αποκεφαλισμό του Αγίου με ένα χορό της κόρης της Σαλώμης. Έτσι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος βρήκε τραγικό θάνατο και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο. Το σώμα του Αγίου ενταφιάστηκε από τους μαθητές του. Η Τιμία Κεφαλή του, μετά από εντολή της Ηρωδιάδας, ενταφιάστηκε κοντά στο ανάκτορο του Ηρώδη στην Μαχαιρούντα. Εκεί βρέθηκε από δύο μοναχούς στους οποίους είχε εμφανιστεί, σε όνειρο, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΙΩΑΝΝΗΣ: (λεξ. εβρ.) = η χάρις και εύνοια του Θεού (προς τους ανθρώπους).

Απολυτίκιο:
Ἦχος β'.
Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων, σοί δέ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε, ἀνεδείχθης γάρ ὄντως καί Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καί ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τόν κηρυττόμενον· ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καί τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεόν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τόν αἴροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καί παρέχοντα ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

Γιορτάζουμε σήμερα 6 Ιανουαρίου, ημέρα των Αγίων Θεοφανείων, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Βάπτιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο λέγεται και "Επιφάνεια". Η λέξη "Θεοφάνεια" προέρχεται από το αποστολικό χωρίο «Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη», και σχετίζεται περισσότερο με την Γέννηση του Χριστού. Η λέξη "Eπιφάνεια" προέρχεται από το αποστολικό χωρίο «επεφάνη η Χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις» και αναφέρεται περισσότερο στην Βάπτιση του Κυρίου.

Πιο αναλυτικά:
Τα Άγια Θεοφάνεια είναι μία από τις αρχαιότερες εορτές της εκκλησίας μας... η οποία θεσπίσθηκε το 2ο αιώνα μ.Χ. και αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδας κατά τη βάπτιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Μετά από Θεία Εντολή ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος εγκατέλειψε την ερημική ζωή και πήγε στον Ιορδάνη ποταμό όπου εκεί κήρυττε και βάπτιζε. Εκεί παρουσιάστηκε κάποια ημέρα ο Ιησούς και ζήτησε να βαπτιστεί. Ο Άγιος Ιωάννης, αν και το Άγιο Πνεύμα τον είχε πληροφορήσει ποιος ήταν Εκείνος που του ζητούσε να βαπτιστεί, στην αρχή αρνείθηκε να τον βαπτίσει λέγοντάς Του ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να βαπτιστεί από Εκείνον. Ο Ιησούς όμως του εξήγησε ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού και τον έπεισε να Τον βαπτίσει. Και τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια του κόσμου διαδραματίστηκε μία μοναδική και μεγαλειώδης σκηνή, όταν με την μορφή ενός περιστεριού κατήλθε το Άγιο Πνεύμα και κάθισε επάνω στο βαπτιζόμενο Ιησού, ενώ συγχρόνως ακούστηκε από τον ουρανό η φωνή του Θεού η οποία έλεγε: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα», δηλαδή, «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, Αυτός είναι ο εκλεκτός μου».
Από τότε και το Βάπτισμα των χριστιανών, δεν είναι «εν ύδατι», όπως το βάπτισμα «μετανοίας» του Αγίου Ιωάννη, αλλά «εν Πνεύματι Αγίω». Ο Κύριος με το να βαπτιστεί Αγίασε το νερό, και το έκανε νερό Αγιασμού. Με την καθαρτική Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος ο παλαιός αμαρτωλός άνθρωπος αλλάζει και με την τήρηση των Θείων Εντολών γίνεται κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών.

Εύχομαι σε όλους και όλες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό.

Είθε τα Νάματα του Ιορδάνη να γίνουν Ιάματα ψυχής και σώματος!!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α'.
Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γάρ Γεννήτορος ἡ φωνή προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητόν σε Υἱόν ὀνομάζουσα· καί τό Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τό ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανείς Χριστέ ὁ Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 5 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης της Οσίας Συγκλητικής, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Οσία Συγκλητική έζησε στον καιρό του Μεγάλου Αθανασίου. Οι γονείς της ήταν πλούσιοι, και πολύ ευσεβείς. Πάντοτε βοηθούσαν τους ανθρώπους που είχαν πρόβλημα και είχαν ανάγκη, διότι αυτό ζητάει ο Κύριος από τους ανθρώπους, να βοηθούμε τον πλησίον μας. Τα πλούτη έφερναν διακεκριμένους και πολλούς γαμπρούς στο σπίτι τους για την ωραία Οσία Συγκλητική. Η Οσία, όμως, παρακάλεσε τους γονείς της να μην επιμένουν να παντρευτεί. Διότι ήθελε να αφιερωθεί στην αγάπη του πλησίον. Πράγματι, οι ευσεβείς γονείς σεβάστηκαν την απόφαση της κόρης τους.
Έτσι λοιπόν η Οσία Συγκλητική αφιέρωσε τη ζωή της για την ανακούφιση των ασθενών, των λυπημένων, των ορφανών και των φτωχών. Ευχαρίστησή της ήταν να βλέπει το γέλιο, εκεί όπου κυριαρχούσε πριν η θλίψη. Ο πολύς κόπος όμως, στην Ιερή αυτή διακονία, έκαναν το σώμα της Οσίας ασθενικό. Αλλά η Οσία μας, στη δοκιμασία αυτή υπήρξε καρτερική, χωρίς ποτέ να γογγύξει προς τον Θεό. Τελικά, παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο, σε ηλικία 80 χρονών.

Χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Σοφίᾳ καὶ χάριτι, κεκοσμημένη σεμνή, ἀκλόνητος ἔμεινας, ὡς ὁ Ἰὼβ ὁ κλεινός, ἐχθροῦ ἐπίθεσιν, ὅθεν Συγκλητική σε, ἡ οὐράνιος δόξα, δέδεκται μετὰ τέλος, ὡς παρθένον φρονίμην, ἐν ᾗ τῶν μεμνημένων σου ἀεὶ μνημόνευε.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Γιορτάζουμε σήμερα 4 Ιανουαρίου, ημέρα της Συνάξεως των Αγίων Εβδομήκοντα Αποστόλων, ας πούμε λίγα λόγια:

Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους διάλεξε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, μετά από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρώτα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ο Ιδιος. Στον αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν ούτε στιγμή. Γι'αυτό τους Είπε, ότι οφείλουν να μη σταματούν και να μη χαιρετούν κανέναν στον δρόμο. Αυτό, είναι μάθημα για μερικούς πνευματικούς εργάτες, που χάνουν άσκοπα ώρες και μέρες φλυαρώντας αντί να διδάσκουν, και να οικοδομούν.

Ο Κύριος ζήτησε από τους Αποστόλους, μήτε βαλάντιο να έχουν μαζί τους, μήτε δισάκιο, αλλά ούτε και υποδήματα να έχουν. Με σκοπό να φανεί, ότι οι στρατιώτες του Χριστού πρέπει να έχουν αυταπάρνηση και να εξοικειώνονται με όλες τις στερήσεις. Και να φανεί ότι ο Θεός με ελάχιστα μέσα κατορθώνει τα μεγαλύτερα και δυσκολότερα έργα. Οι εβδομήντα αυτοί Απόστολοι έπραταν την αποστολή τους με όλη την ακρίβεια και την πειθαρχία, όταν ο Χριστός ήταν στη γη. Άλλα και μετά από την ανάληψή Του, έκαναν με ζήλο και αυταπάρνηση όλο το καθήκον τους.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Θείας πίστεως, τω άμφιβλήστρω, έζωγρήσατε, εθνών αγέλας, Έβδομήκοντα Κυρίου Απόστολοι, προς ευσέβειας την θείαν έπίγνωοιν, ως δεδεγμένοι την χάριν του Πνεύματος. Μύσται ένθεοι, Χριστώ τω Θεώ πρεσβεύσατε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΥ, ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 2 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Σιλβέστρου του Πάπα Ρώμης, ας πούμε λίγα λόγια:

Με τη Δυτική Εκκλησία έχουμε αρκετούς κοινούς Αγίους, μέχρι το χωρισμό της από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ένας απ'αυτούς είναι και ο Άγιος Σίλβεστρος. Ο Άγιος Σίλβεστρος ήταν γιος του Ρουφίνου, και γεννήθηκε στη Ρώμη. Από μικρή ηλικία μπήκε στους κόλπους της Εκκλησίας. Σε ηλικία τριάντα ετών χειροτονήθηκε από τον Πάπα Μαρκελίνο. Έγινε Πάπας το 314 μ.Χ. και διαδέχτηκε τον Άγιο Μελχιάδη ή Μιλτιάδη. Ενδιαφέρθηκε και πολέμησε πολύ την αίρεση του Αρείου και θέσπισε τους λειτουργικούς κανόνες για τον καθαγιασμό του μύρου του Αγίου χρίσματος.
Ένα από τα καλύτερα και μεγαλύτερα έργα του Αγίου Σίλβεστρου, είναι το έργο της μέριμνας για τη βιοτική συντήρηση των φτωχότερων κληρικών και των μοναχών γυναικών... ώστε οι άνθρωποι αυτοί της πνευματικής διακονίας και προσευχής να μην αποσπώνται από το κυρίως έργο τους. Ο Άγιος Σίλβεστρος έκανε επίσης πολλά Θαύματα με αποτέλεσμα να πιστέψουν στο Χριστό πολλοί άνθρωποι μεταξύ των οποίων και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον οποίο χειραγώγησε στην πίστη και εν συνεχεία τον βάπτισε. Ο Άγιος Σίλβεστρος παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο σε βαθιά γεράματα, στις 31 Δεκεμβρίου του 335 μ.Χ.

Χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ: (εκ του λατινικού silvester = δασώδης, ορεινός) = ο άνθρωπος των δασών και των ορέων, ο ερημίτης.

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Στολὴν ἐνδυσάμενος, ἱεραρχίας πιστῶς, ἀμέμπτως ἱέρευσας, τῷ ἐπὶ πάντων Θεῶ, Πατὴρ ἡμῶν Σίλβεστρε· ἔχων γὰρ πολιτείᾳ, συνεκλάμποντα λόγον, θαύμασιν ἐβεβαίους, εὐσεβείας τὴν δόξαν, δι' ἧς οὐρανίου δόξης, ὤφθης συμμέτοχος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα