ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΡΜΕΝΙΑΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 30 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ιερομάρτυρος Γρηγορίου, του Επισκόπου της Μεγάλης Αρμενίας, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν γιος του Ανάκ, που ήταν συγγενής του βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας, Κουσαρώ (290 μ.Χ.). Ο Ανάκ, λοιπόν, σε συνεργασία με το βασιλιά των Περσών Αρτασείρα, σκότωσε τον Κουσαρώ. Αλλά οι σατράπες της Αρμενίας εκδικήθηκαν το φόνο του, σκοτώνοντας τον Ανάκ και όλη του την οικογένεια. Διασώθηκαν μόνο δύο παιδιά του, που ένας ήταν ο Γρηγόριος. Στην Καισαρεία συνέβη να συναντηθούν ο γιος του φονιά Ανάκ, Γρηγόριος, και ο γιος του θύματος Τηριδάτης. Τότε ο Γρηγόριος σπούδαζε με ζήλο τα Ιερά γράμματα, (στην Καισαρεία της Καππαδοκίας από τον εκεί αρχιεπίσκοπο Λεόντιο), που... μεταξύ άλλων λένε: «τελείων δὲ ἐστὶν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ» (Εβραίους, ε' 14.1). Δηλαδή, η στερεά και υψηλότερη πνευματική τροφή είναι για τους τέλειους χριστιανούς, που από την άσκηση έχουν τα πνευματικά αισθητήρια γυμνασμένα στο να διακρίνουν εύκολα μεταξύ του καλού και κακού. Γυμνασμένος, λοιπόν, και ο Γρηγόριος στη διάκριση, όχι μόνο δεν αποστράφηκε τον Τηριδάτη, αλλά τον πλησίασε με αγάπη, αποδοκίμασε την πράξη του πατέρα του και τον βοήθησε σε κάποια ασθένεια του.
Όταν αργότερα ο Τηριδάτης έγινε βασιλιάς Αρμενίας, βασάνισε φρικτά τον Γρηγόριο (που τότε ήταν επίσκοπος Αρμενίας). Διέταξε μάλιστα, να τον ρίξουν σε λάκκο με φίδια και άλλα ερπετά. Ο Γρηγόριος όχι μόνο δεν έπαθε τίποτα αλλά επέζησε για 15 χρόνια τρεφόμενος με το ψωμί που του πήγαινε κρυφά μια χήρα. Ο Θεός, όμως, επέτρεψε να γίνει ο Τηριδάτης σχιζοφρενής. Αλλά δια των προσευχών του Γρηγορίου θεραπεύθηκε, μετανόησε και βαπτίσθηκε χριστιανός με όλο του το έθνος.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ’.
Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Γρηγόριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

Γιορτάζουμε σήμερα 29 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Οσίου Κυριακού του Αναχωρητού, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Όσιος Κυριακός ο Αναχωρητής ήταν άνθρωπος που καλλιεργούσε «Υπομονήν, Πραότητα» (Α' προς Τιμόθεον, στ' 11). Γι'αυτό και πέτυχε στην ασκητική του ζωή. Γεννήθηκε στην Κόρινθο τον 5ο αιώνα μ.Χ., από Ιερέα πατέρα ονόματι Ιωάννη. Την μητέρα του την έλεγαν Ευδοξία και αδελφός του ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Κορίνθου Πέτρος. Από ιερατικό, λοιπόν, γένος ο Όσιος Κυριακός, σε νεαρή ηλικία πήγε στα Ιεροσόλυμα και από εκεί στη Λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου. Εκεί, ο Μέγας Ευθύμιος, τον έκανε μοναχό και τον έστειλε στον ασκητή Γεράσιμο. Όταν πέθανε ο Γεράσιμος, ο Όσιος Κυριακός επέστρεψε στη Λαύρα του Ευθυμίου, όπου με ζήλο καλλιεργούσε τις αρετές του, ώσπου κάποια στάση που έγινε στη Λαύρα του Ευθυμίου τον ανάγκασε να πάει στη Λαύρα του Σουκά.
Εκεί 40 χρονών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ανέλαβε την επιστασία του Σκευοφυλακίου. Εκείνο που διέκρινε τον Όσιο απέναντι στους υπόλοιπους μοναχούς, ήταν ο γαλήνιος τρόπος με τον όποιο τους αντιμετώπιζε, γι'αυτό και ήταν παράδειγμα προς μίμηση από όλους. Εβδομήντα χρονών ο Όσιος Κυριακός, έφυγε κι από εκεί και με υπομονή γύρισε πολλά μοναστήρια και σκήτες, όπου έζησε με αυστηρότατη άσκηση.
Παρέδωσε ειρινικά την ψυχή του στον Κύριο σε ηλικία 107 χρονών, και σε όλους έμεινε η ενθύμηση του ασκητή, που έδειχνε «πραότητα προς πάντας ανθρώπους» (Προς Τίτον, γ' 2). Πραότητα, δηλαδή, σ'όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΚΥΡΙΑΚΟΣ: (από την λέξη κύριος) = ο αφιερωμένος στον Κύριο.

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστῷ ἠκολούθησας, καταλιπῶν τὰ τῆς γῆς, καὶ βίον ἰσάγγελον, ἐπολιτεύσω σαφῶς, ὡς ἄσαρκος Ὅσιε, σὺ γὰρ ἐν ταὶς ἐρήμοις, προσχωρῶν θείω πόθω, σκίλλη πίκρα τὴν πάλαι, πικρᾶν γεῦσιν ἀπώσω. Διὸ Κυριακὲ θεοφόρε, ἀξίως δεδόξασαι.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/3294-%CE%95%CE%9F%CE%A1%CE%A4%CE%97-%CE%A4%CE%9F%CE%A5-%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A5-%CE%9A%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9A%CE%9F%CE%A5-%CE%A4%CE%9F%CE%A5-%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A7%CE%A9%CE%A1%CE%97%CE%A4%CE%9F%CE%A5

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 28 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Οσίου Χαρίτωνος του Ομολογητού, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής καταγόταν από το Ικόνιο και έζησε επί αυτοκρατορίας Αυρηλιανού 270 - 275 μ.Χ. Ήταν γνωστός για το χριστιανικό του ήθος, γι’ αυτό και όταν εξεδώθηκε διάταγμα κατά των Χριστιανών, ήταν από τους πρώτους που συνέλαβε ο Έπαρχος της πόλης. Υπέστει φρικτά βασανιστήρια, αλλά ενώ ακόμη βρισκόταν στη φυλακή, ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός δολοφονήθηκε. Ο Πρόβος που τον διαδέχθηκε στο θρόνο ακύρωσε το διάταγμα κι έτσι ο Όσιος Χαρίτων αφέθηκε ελεύθερος. Αποφάσισε να πάει στα Ιεροσόλυμα και να ζήσει ως αναχωρητής σε σπηλιές της περιοχής. Η φήμη του διαδόθηκε πολύ γρήγορα και πήγαν στο πλευρό του πολλοί μαθητευόμενοι. Έτσι, έχτισε στη Φαρά μεγάλη Λαύρα. Ποθώντας όμως την ερημία, αναχώρησε και πάλι για τα ενδότερα μέρη της ερήμου, όπου στην περιοχή Σουκά, έχτισε νέα Λαύρα. Εκεί, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χαρίτων τοῦ Πνεύματος, καταυγασθεῖς ταὶς αὐγαίς, φωστὴρ ἐχρημάτισας, τῆς ἐναρέτου ζωῆς, Χαρίτων μακάριε, σὺ γὰρ ὁμολογία, ἀληθείας ἐμπρέψας, ἔλαμψας ἐν ἐρήμῳ, ἐγκράτειας τοὶς πόνοις. Διὸ τῶν εὐφημούντων σέ, Πάτερ μνημόνευε.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός (Κατέβασμα)


ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΩΝ

Γιορτάζουμε σήμερα 27 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Καλλιστράτου και των συν αυτώ Μαρτυρησάντων, ας πούμε λίγα  λόγια:

Ο Άγιος Καλλίστρατος, άθλησε και μαρτύρησε στη Ρώμη επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού 284 - 304 μ.Χ. Καταγόταν από την Καρχηδόνα και οι γονείς του, καθώς και οι πρόγονοί του, ήταν ευσεβέστατοι χριστιανοί.
Όταν μεγάλωσε ο Άγιος Καλλίστρατος, κατατάχθηκε στο Ρωμαϊκό στρατό σαν νεοσύλλεκτος αλλά δεν εγκατέλειψε τις ευσεβείς συνήθειές του. Μια από αυτές ήταν η βραδυνή Προσευχή. Κάποιοι ειδωλολάτρες στρατιώτες κατήγγειλαν το γεγονός στον ειδωλολάτρη στρατηγό Περσεντίνο.
Εκείνος, αφού διέταξε πρώτα να τον βασανίσουν, ακολούθως διέταξε να τον τοποθετήσουν μέσα σε ένα δεμένο σάκκο και να τον ρίξουν στη θάλασσα. Με θαυματουργικό τρόπο ο σάκκος σχίστηκε και δύο δελφίνια έσωσαν τον Άγιο. Σαράντα εννέα στρατιώτες που είδαν το Θαύμα πίστεψαν στον Χριστό. Εξοργισμένος ο στρατηγός Περσεντίνος, τότε, διέταξε τον αποκεφαλισμό όλων.
Έτσι, ο Άγιος Καλλίστρατος μαζί με τους σαράντα εννέα στρατιώτες, παρέδωσαν μαρτυρικά την ψυχή τους στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τῷ θείῳ Πνεύματι, περιφραξάμενος, Μάρτυς Καλλίστρατε, λαμπρῶς ἠρίστευσας, καταβολῶν τὸν δυσμενῆ, σοφία τῶν σῶν ἀγώνων ὅθεν καὶ προσήγαγες, τῷ Χριστῷ ὡς θυμίαμα, δῆμον παναοίδιμον, Ἀθλητῶν πιστευσάντων σοί, μεθ' ὧν ὑπὲρ ἠμῶν ἐκδυσώπει, τῶν εὐφημούντων σὲ ἐν ὕμνοις.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός (Κατέβασμα) 


ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 26 Σεπτεμβρίου, ημέρα της Μεταστάσεως του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ας πούμε λίγα λόγια:

Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας. Αφορμή γι' αυτή την άποψη έδωσε το γνωστό Ευαγγελικό χωρίο, Ιωάννου κα’ 22. Όμως, ο αμέσως επόμενος στίχος κα' 23 διευκρινίζει τα πράγματα.
Η παράδοση που και η Εκκλησία μας υποστηρίζει, είναι η έξης: Ο Άγιος Ιωάννης σε βαθειά γεράματα παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτή. Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν τον τάφο του κενό. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία Μητέρα Του. Δηλαδή, ο Άγιος Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, λέει: «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12). Δηλαδή, εκείνος, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος β'.
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπηπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον, δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε, Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 25 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης της Οσίας Ευφροσύνης, της Θυγατέρας του Παφνουτίου του Αιγυπτίου, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Οσία Ευφροσύνη έζησε στα χρόνια του Θεοδοσίου του μικρού [περί το 410 μ.Χ.), ήταν μοναχοκόρη και πολύ πλούσια. Ο πατέρας της Παφνούτιος ήταν ο πλουσιότερος της Αλεξάνδρειας και μαζί με τη σύζυγο του διακρίνονταν για τη θερμή πίστη τους στο Θεό.
Δώδεκα χρονών η Ευφροσύνη έμεινε ορφανή από μητέρα, και ο πατέρας της αφοσιώθηκε ακόμα πιο φιλόστοργα στην επιμέλεια της κόρης του. Όταν η Ευφροσύνη έφθασε στο 18ο έτος της ηλικίας της, ο πατέρας της θέλησε να την παντρέψει με ένα νέο υψηλής κοινωνικής τάξης.
Όμως την ψυχή της Ευφροσύνης είχε καταλάβει ο θείος έρωτας. Ο γάμος και οι κοσμικότητες θα της ήταν εμπόδιο να αφιερωθεί συστηματικά στην ελεημοσύνη και στην υπηρεσία του πλησίον. Γι’ αυτό κάποια μέρα, αφού διαμοίρασε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς, έφυγε κρυφά από το σπίτι, και μετά από πολλές περιπέτειες, κατέληξε μεταμφιεσμένη ανδρικά σε κοινόβιο ανδρικό μοναστήρι. Εκεί πήρε το όνομα Σμάραγδος και όλοι οι μοναχοί θαύμαζαν τον πνευματικό της αγώνα και τη διακονία που πρόθυμα πρόσφερε σε όλους.
Έζησε στο μοναστήρι 38 χρόνια. Στο τέλος της ζωής της συναντήθηκε και με τον πατέρα της, όταν και αυτός έγινε μοναχός στο ίδιο μοναστήρι. Έτσι, με τη ζωή της η Ευφροσύνη μας υπενθυμίζει τα λόγια της Αγίας Γραφής, που λένε: «ἀρνησάμενοι τᾶς κοσμικᾶς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰώνι» (Προς Τίτον, Β' 12). Δηλαδή, αφού αρνηθούμε τις επιθυμίες του ματαίου και αμαρτωλού αυτού κόσμου, να ζήσουμε στον παρόντα αιώνα με εγκράτεια στη ζωή μας, με δικαιοσύνη προς τους συνανθρώπους μας και με ευσέβεια προς το Θεό.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς παρθένος φρόνιμη καὶ ἀδιάφθορος, κοτηγγυήθης ὁσίως τῷ Ζωοδότῃ Χριστῷ, καὶ προσκαίρων τὴν χλιδὴν ἐμφρόνως ἔλιπες, ὅθεν ἐν μέσω τῶν ἀνδρῶν, ὡς ἀμόλυντος ἀμνάς, ἐξέλαμψας Εὐφροσύνη, καὶ τοῦ Βελίαρ τὰ κέντρα, τὴ πολιτεία σου ἀπήμβλυνας.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΕΚΛΑΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 24 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας και Ισαποστόλου Θέκλας, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία και Ισαπόστολος Θέκλα καταγόταν από το Ικόνιο, την μητέρα της την έλεγαν Θεόκλεια. Αφορμή της μεταστροφής της στην Χριστιανική πίστη ήταν οι διδασκαλίες και τα κηρύγματα του Απόστολου Παύλου. Μία μέρα ο Απόστολος Παύλος πήγε στο Ικόνιο και συγκεκριμένα σε ένα σπίτι κοντά στο σπίτι της Αγίας Θέκλας, στου Ονησιφόρου. Να σημειώσω εδώ ότι η Αγία είχε μνηστευθεί, τον Θάμυρη, όπου όταν αυτός και η μητέρα της Θεόκλεια αντιλήφθηκαν ότι είχε αλλάξει πίστη, προσπάθησαν να την μεταπείσουν.
Η Αγία Θέκλα όμως είχε πιστέψει τόσο πολύ στον Χριστό όπου δεν άκουγε τίποτα. Όταν είδαν ότι πλέον ήταν ανώφελο να προσπαθούν, κατέδωσαν τον Απόστολο Παύλο στον ηγεμόνα Καστίλιο, ο οποίος αφού τον φυλάκισε, τον απέλασε. Τότε η Αγία Θέκλα εγκατέλειψε τον μνηστήρα και την μητέρα της και ακολούθησε τον Απόστολο Παύλο στην Αντιόχεια της Πισιδίας. Πολλές φορές υπέστη μαρτύρια αλλά η πίστη της την έσωζε. Από την Αντιόχεια πήγε στα Μύρα της Λυκίας για να συναντήσει πάλι τον Απόστολο Παύλο και από εκεί στη Σελεύκεια, όπου και κατέφυγε στο όρος Καλαμών. Εκεί, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή της στον Κύριο σε ηλικία 90 ετών.
Έτσι λοιπόν, επι 70 και πλέον χρόνια υπήρξε πιστή οδοιπόρος στον Κύριο, χωρίς να λυγίσει μπροστά σε βασανιστήρια και σε διωγμούς.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΘΕΚΛΑ: (από το Θεός + κλέος) = αυτή που έχει Θεϊκή Δόξα.

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τοῦ Παύλου συνέκδημος, ὡς καθαρα τὴν ψυχήν, καὶ πρώταθλος πέφηνας, ἐν γυναιξὶν εὐκλεῶς, Χριστὸν ἀγαπήσασα, σὺ γὰρ τῆς εὐσέβειας, πτερωθεῖσα τῷ πόθῳ, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, Ἰσαπόστελε Θέκλα διὸ σὲ ὁ Πανοικτίρμων νύμφην ἠγάγετο.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 23 Σεπτεμβρίου, ημέρα της Συλλήψεως του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ήταν ο τελευταίος και μεγαλύτερος Προφήτης του Ιησού Χριστού όπου προερχόταν από τη φυλή του αρχιερέα Ααρών και από την γενιά του Δαυίδ.  Ήταν συγγενής του Ιησού Χριστού. Η συγγένεια αυτή ήταν εξ'αίματος, ήταν δεύτερα ξαδέρφια.
Ο πατέρας του Ιωάννη ήταν ο Άγιος και Προφήτης Ζαχαρίας και η μητέρα του η Αγία Ελισάβετ και η γέννηση του Ιωάννη ήταν ένα Θαυματουργικό γεγονός.
Η Αγία Ελισάβετ με τον Άγιο Ζαχαρία δεν μπορούσαν να κάνουν παιδί διότι η Αγία Ελισάβετ ήταν στείρα. Θαυμαστά γεγονότα, όμως, οδήγησαν στην σύλληψη κα τη γέννηση του Αγίου Ιωάννου. Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν στην Καινή Διαθήκη (Λουκά 1, 5-25 και 57-80) κατά την ημέρα της εορτής του Εξιλασμού ο Προφήτης Ζαχαρίας, που ήταν αρχιερέας, εισήλθε στο Ναό με σκοπό να προσφέρει θυμίαμα και τότε εμφανίστηκε στα δεξιά του θυσιαστηρίου ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.
Ο Αρχάγγελος ανακοίνωσε στον Άγιο Ζαχαρία ότι ο Θεός άκουσε τις προσευχές του και η γυναίκα του θα γεννήσει υιό και μάλιστα θα ονομαστεί Ιωάννης. Στο άκουσμα αυτό ο Άγιος Ζαχαρίας δεν πείστηκε, λόγω του περασμένου της ηλικίας τους αλλά και γιατί η Ελισάβετ ήταν στείρα, τότε ο Αρχάγγελος του είπε ότι για να τιμωρηθεί η δυσπιστία του, μέχρι να πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις του Κυρίου, θα έμενε άλαλος.
Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε, και μετά εννιά μήνες έκανε γιο. Μετά από οκτώ ημέρες από τη γέννηση του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, όταν επρόκειτο να γίνει η περιτομή του, ρώτησαν οι συγγενείς πως θα ονομαστεί το παιδί και ο Άγιος Ζαχαρίας έγραψε επάνω σε μία πλάκα: «Ιωάννης εστί το όνομα αυτού». Τότε ακριβώς ξαναβρήκε τη φωνή του δοξολόγησε το Θεό και απευθυνόμενος στο βρέφος είπε: «Και συ, παιδίον, προφήτης Υψίστου κληθήση προπορεύση γάρ προ προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς Αυτού, του δούναι γνώσιν σωτηρίας τω λαώ Αυτού, εν άφεσει αμαρτιών αυτών διά σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οις επεσκέψατο ημάς ανατολά εξ ύψους, επιφάναι τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις, του κατευθύναι τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης» (Λουκά 1, 76-79).

Ο Προφήτης Ησαΐας προφήτευσε για τον Πρόδρομο του Κυρίου, Ιωάννη: "Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού". Δηλαδή, φωνή ανθρώπου, που φωνάζει στην έρημο και λέει: "Ετοιμάστε το δρόμο, απ’όπου θα έλθει ο Κύριος σε σας. Κάνετε ίσιους και ομαλούς τους δρόμους, από τους οποίους θα περάσει". Ξεριζώστε, δηλαδή, από τις ψυχές σας τα αγκάθια των αμαρτωλών παθών και ρίξτε μακριά τα λιθάρια του εγωισμού και καθαρίστε με μετάνοια τις καρδιές σας, για να δεχθείτε τον Κύριο. Η φωνή αυτή, ήταν ο Ιωάννης. Μην παραλείψω να αναφαίρω ότι ο Άγιος Ιωάννης αξιώθηκε να βαπτίσει τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.

Οι εορτές του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου σε ολόκληρο το έτος:
~ Η Σύλληψις (23 Σεπτεμβρίου)
~ Το γενέσιον (24 Ιουνίου)
~ Η Σύναξις (7 Ιανουαρίου)
~ Η Αποτομή της κεφαλής (29 Αυγούστου)
~ Η Α' και Β' Εύρεσις της κεφαλής (24 Φεβρουαρίου)
~ Η Γ’ Εύρεσις της κεφαλής (25 Μαΐου)

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἡ πρώην οὐ τίκτουσα, στεῖρα εὐφράνθητι, ἰδοὺ γὰρ συνέλαβες, Ἡλίου λύχνον σαφῶς, φωτίζειν τὸν μέλλοντα, πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ἀβλεψίαν νοσοῦσαν, χόρευε Ζαχαρία, ἐκβοῶν παρῥησίᾳ, Προφήτης τοῦ Ὑψίστου ἐστίν, ὁ μέλλων τίκτεσθαι.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτκο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΚΑ

Γιορτάζουμε σήμερα 22 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ιερομάρτυρος Φωκά, ας πούμε λίγα λόγια:

Πατρίδα του Αγίου Φωκά ήταν η Σινώπη του Ευξείνου Πόντου. Οι γονείς του Πάμφυλος (ναυπηγός στο επάγγελμα) και Μαρία μεταλαμπάδευσαν στο Φωκά από την παιδική του ηλικία τη φλόγα της αγνής πίστης τους και τη θερμή ευσέβεια τους. Ο Φωκάς από μικρό παιδί εντρυφούσε στην ανάγνωση των Γραφών, και εκείνο που ιδιαίτερα τον διέκρινε ήταν η θερμή και ειλικρινής αγάπη που είχε προς το Θεό, αλλά και προς τους συνανθρώπους του. Διότι οδηγό στην αγάπη του αυτή είχε πάντα τα θεόπνευστα λόγια της Αγίας Γραφής: «Ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει,... ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τὴ σκοτία ἐστι» (Α' επιστολή Ιωάννου, Β' 10-11). Εκείνος, δηλαδή, που αγαπά τον αδελφόν του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό φως. Ενώ αντίθετα, εκείνος που μισεί τον αδελφό του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό σκοτάδι.
Αναδείχθηκε Επίσκοπος Σινώπης και ευτύχησε να έχει το χάρισμα της επιτέλεσης θαυμάτων στο όνομα του Τριαδικού Θεού. Ανέπτυξε έντονη ιεραποστολική δραστηριότητα στην περιοχή της Επισκοπής του, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο σε κάποιους φανατικούς ειδωλολάτρες. Πράγματι, ο Έπαρχος Αφρικανός, διέταξε την σύλληψή του και τον έριξαν σε καυτό λουτρό, όπου και παρέδωσε το πνεύμα του, επί των χρόνων του αυτοκράτορος Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.).

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐκ βρέφους τοῦ Πνεύματος, ὀφθεῖς δοχεῖον λαμπρόν, θαυμάτων ἐπλούτησας, τὴν παρ' αὐτοῦ δωρεάν, Φωκὰ Ἱερώτατε, ὅθεν ἱερουργήσας, τῷ Σωτηρι ὁσίως, ἔπιες ἐν ἀθλήσει, τὸ ποτήριον τούτου, ὦ πρέσβευε δεόμεθα, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΙΩΝΑ

Γιορτάζουμε σήμερα 21 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Προφήτου Ιωνά, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Προφήτης Ιωνάς έζησε επί των βασιλέων Αμασίου και Ιεροβοάμ. Ήταν γιος του Αμαθί και είχε πατρίδα την Γεχθοφέρ, της φυλής Ζαβουλών. Ο Ιωνάς ήταν αυτός, που με θεία νεύση ενθάρρυνε τον Ιεροβοάμ σε πόλεμο κατά του άρχοντα της Συρίας, που κατέληξε σε νίκη του Ισραήλ και αποκατάσταση των συνόρων του. Ο Ιωνάς φέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, πέμπτος μεταξύ των μικρών λεγόμενων προφητών. Βρίσκουμε δε γι' αυτόν στο ομώνυμο βιβλίο, που κυρίως τον έκανε γνωστό λόγω της ιερής δραματικότητός του. Ο Κύριος τον είχε διατάξει να πάει στη Νινευή, έδρα πλάνης μάταιων καλλωπισμών και οργίων, για να κηρύξει σ' αυτή και να προφητέψει την καταστροφή της. Ο Ιωνάς όμως, αποφάσισε να λησμονήσει τη διαταγή του Θεού, και έκρινε καλό να πάει σε μια άλλη πόλη στους Θαρσείς. Ξεκίνησε λοιπόν το ταξίδι του με πλοίο, αλλά στ' ανοιχτά έπιασε μεγάλη τρικυμία. Τότε έριξαν κλήρο, για να δουν ποιος είναι υπεύθυνος του κάκου που τους βρήκε. Και ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά, που είχε παρακούσει τη διαταγή του Θεού. Τότε τον έριξαν στη θάλασσα και η τρικυμία σταμάτησε. Αλλά και τον Ιωνά, τον κατάπιε ένα μεγάλο κήτος χωρίς να τον φάει και μετά τρεις μέρες και νύκτες τον έβγαλε στην ξηρά σώο και αβλαβή. Τότε ο Ιωνάς πήγε στη Νινευή, προφήτεψε ότι του είπε ο Θεός και οι Νινευίτες μετάνιωσαν, νήστεψαν 40 μέρες και έτσι η πόλη τους σώθηκε απ' την καταστροφή. Διότι η μετάνοια φέρει την αγαθότητα του Θεού, πάνω από τη δικαιοσύνη Του. Ο Ιωνάς πέθανε στη γη Σαραάρ, κοντά στη βελανιδιά της Δεβόρας και τάφηκε μέσα σε σπηλιά. Βέβαια άλλα γεγονότα της ζωής του μαθαίνουμε στην Παλαιά Διαθήκη.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!,

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Σάλπιγξ εὔηχος, θείων κριμάτων, κόσμω πέφηνας, ἀναφωνοῦσα, Ἰωνὰ τοὶς Νινευίταις μετάνοιαν καὶ συσχεθεῖς ἐν τῷ κήτει προέγραψας, τὴν τοῦ Σωτῆρος τριήμερον ἔγερσιν ὅθεν πρέσβευε, δοθήναι τοὶς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.
saint.gr


ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 20 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου και Μεγαλομάρτυρος Ευσταθίου και της Οικογενείας αυτού, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Ευστάθιος έζησε επι αυτοκρατορίας Τραϊανού και Αδριανού, όπου αρχικά ονομαζόταν Πλακίδας και ήταν ειδωλολάτρης. Ήταν αξιωματικός του Ρωμαϊκού στρατού. Μία μέρα ενώ κυνηγούσε είδε ένα ελάφι που είχε ανάμεσα στα κέρατά του έναν Σταυρό και άκουσε μία φωνή, όπου τον καλούσε στην αληθινή πίστη, στην πίστη του Χριστού. Ο Άγιος πίστεψε και βαπτίστηκε με το όνομα Ευστάθιος και τον ακολούθησε η γυναίκα του Τατιανή, που πήρε το χριστιανικό όνομα Θεοπίστη, καθώς και οι δύο γιοι τους, Αγάπιος και Θεόπιστος. Μόλις πληροφορήθηκε ο αυτοκράτορας ότι ο αξιωματικός του έγινε χριστιανός, τον έδιωξε από το στρατό και τον εξόρισε μαζί με την οικογένειά του. Στον δρόμο για την εξορία ο Άγιος Ευστάθιος χωρίστηκε από τη σύζυγο και τα παιδιά του, έφτασε σε σημείο να ζητιανεύει ώστε να μπορέσει να ζήσει. Έπειτα από κάποια χρόνια, ο Τραϊανός χρειάστηκε την πολύτιμη προσφορά του Αγίου Ευσταθίου και τον ανακάλεσε στο στράτευμά του. Οι στρατιωτικές και πολεμικές ικανότητες του Αγίου, χάρισαν στον αυτοκράτορα μεγάλες νίκες. Μάλιστα ο Άγιος  Ευστάθιος σε μια από τις εκστρατείες του βρήκε ξανά την οικογένειά του, η οποία όλα αυτά τα χρόνια είχε περάσει πολλές κακουχίες. Μετά από λίγο καιρό ο Αδριανός, διάδοχος του Τραϊανού, ζήτησε από τον Άγιο να παραστεί σε θυσία που θα γινόταν σε ειδωλολατρικούς θεούς όπου αυτός αρνήθηκε. Τότε ο αυτοκράτορας διέταξε να φτιάξουν ένα χάλκινο βασανιστήριο, να το πυρώσουν καλά και να κλείσουν μέσα σ’αυτό τον Άγιο και την οικογένειά του. Καθώς όμως ετοιμάζονταν να τους βάλουν μέσα, οι ίδιοι ζήτησαν να προσευχηθούν. Τότε άκουσαν τον Κύριο να λέει ότι αφού πέρασαν μεγάλους πειρασμούς με μεγάλη υπομονή και γενναιότητα θα απολαύσουν στην ουράνια πατρίδα την αιώνια χαρά. Τότε ο Άγιος και η οικογένειά του παραδόθηκαν στους στρατιώτες με μεγάλη προθυμία, κλείστηκαν μέσα στον χάλκινο θάλαμο και παρέδωσαν την ψυχή τους στον Κύριο το 126 μ.Χ. Μετά από κάποιες ημέρες ο Αδριανός διέταξε ν’ανοίξουν το χάλκινο κατασκεύασμα. Όταν το άνοιξαν, είδαν ότι ούτε μία τρίχα από το κεφάλι τους δεν είχε καεί. Στην αρχή νόμισαν ότι ήταν ακόμη ζωντανοί και διέταξε να τους βγάλουν έξω. Ο κόσμος μόλις είδε τα σώματά τους σώα κι αβλαβή, άρχισε να φωνάζει με μία φωνή «Μέγας ο Θεός των Χριστιανών. Αυτός μόνο είναι ο Θεός ο Αληθινός και κανείς άλλος». Ο Αδριανός φοβήθηκε και έφυγε. Τότε κάποιοι Χριστιανοί πήραν τα νεκρά σώματα των Αγίων κρυφά και τα έθαψαν με ιδιαίτερη ευλάβεια.

Ο Άγιος Ευστάθιος θεωρείται ο προστάτης των κυνηγών.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἀγρευθεῖς οὐρανόθεν πρὸς εὐσέβειαν ἔνδοξε, τὴ τοῦ σοὶ ὀφθέντος δυνάμει, δι' ἐλάφου Εὐστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, καὶ ἤστραψας ἐν ἄθλοις ἱεροίς, σὺν τὴ θεία σου συμβίω καὶ τοὶς υἱοίς, φαιδρύνων τοὺς βοώντας σοι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δείξαντι σὲ ἐν παντί, Ἰὼβ παμμάκαρ δεύτερον.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΟΦΙΜΟΥ, ΣΑΒΒΑΤΙΟΥ ΚΑΙ ΔΟΡΥΜΕΔΩΝΤΟΣ

Οι Άγιοι Τρόφιμος, Σαββάτιος και Δορυμέδων, μαρτύρησαν επί βασιλείας Πρόβου και διοικητού Αντιοχείας Ηλιοδώρου το 278 μ.Χ. Όταν λοιπόν ο Άγιος Τρόφιμος με τον Άγιο Σαββάτιο βρέθηκαν στην Αντιόχεια και είδαν τα διάφορα αμαρτωλά όργια που γίνονταν προς τιμήν του Απόλλωνα, δε συγκρατήθηκαν και αποδοκίμασαν δημόσια τα αμαρτωλά αυτά γεγονότα. Βέβαια, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Με ιδιαίτερο θάρρος δήλωσαν πως είναι χριστιανοί. Τότε ο ηγεμόνας Ηλιόδωρος διέταξε να τους μαστιγόσουν ανελέητα. Τόσο, που οι σάρκες τους κόβονταν κομμάτια. Εκεί ο Άγιος Σαββάτιος άφησε την τελευταία του πνοή λόγο των μεγάλων τραυμάτων και της κακουχίας. Ο Άγιος Τρόφιμος οδηγήθηκε σε άλλον και ακομα σκληρότερο ηγεμόνα, το Διονύσιο Περώννιο. Αυτός, αφού τον έγδαρε με σιδερένια νύχια, μισοπεθαμένο τον έριξε στη φυλακή. Εκεί τον επισκέφτηκε κάποιος αξιοματούχος, βουλευτής, ο Δορυμέδων, που είδε το μαρτύριό του και στερεώθηκε στην πίστη του Χρίστου. Όταν το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, βασάνισε σκληρά τον Άγιο Δορυμέδοντα. Έπειτα, έριξε και τους δύο για τροφή στα θηρία, μέσα στο αμφιθέατρο. Αλλά τα πεινασμένα ζώα στάθηκαν στα πόδια τους σαν ήμερα αρνιά. Όταν λοιπόν είδαν ότι δεν τους άγγιξαν τα ζώα, αμέσως οι δήμιοι τους αποκεφάλισαν.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ'. Τὴν ὡραιότητα.
Τὴν ἀκαθαίρετον, Τριάδος δύναμιν, ἀνθηφορήσαντες, Μάρτυρες ἔνδοξοι, ἐναπετέματε στερρῶς, τὴν ἄκανθαν τῆς ἀπάτης, Τρόφιμε μακάριε, Ἐκκλησίας ἐντρύφημα, Σαββάτιε πάνσοφε, Ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα, καὶ δόξα εὐσεβῶν Δορυμέδον ὅθεν ὑμᾶς ἀνευφημοῦμεν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 18 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Αριάδνης, ας πούμε λίγα λόγια

Η Αγία Αριάδνη αν και δούλα, ήταν ανώτερη και λαμπρότερη από πολλές κυρίες, δούλες των κοσμικών ματαιοτήτων και των γήινων μολυσμών.
Η Αγία Αριάδνη έζησε στα χρόνια των βασιλέων Αδριανού και Αντωνίνου (117 - 139 μ.Χ.), και έγινε χριστιανή στη Φρυγία πόλη των Προμισέων. Όταν το πληροφορήθηκε ο αφέντης της Τέρτυλος, ένας από τους ισχυρότερους πρόκριτους της πόλης, την πίεζε να επανέλθει στην ειδωλολατρία. Εκείνη όμως επέμενε στην χριστιανική ομολογία της, και στάθηκε αδύνατο να την πείσουν να θυσιάσει στα είδωλα, κατά την ήμερα μάλιστα που γιόρταζε τα γενέθλιά του ο γιος του κυρίου της. Τότε την έδειραν σκληρά και τη βασάνισαν για πολύ, αφού έγδαραν τις σάρκες της με σιδερένια νύχια. Για να αποφύγει περισσότερες πιέσεις, εγκατέλειψε το σπίτι του κυρίου της. Και ενώ την καταδίωκαν, έπεσε σε γκρεμό όπου και βρήκε τον θάνατο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὴ τοῦ Χριστοῦ κυβερνωμένη παλάμη, οὐκ ἐδουλώθης τὴν ψυχὴν Ἀριάδνη, ἀλλὰ ἐλευθέρα γνώμη ἠνδραγάθησας, πᾶσαν γὰρ ἐπίνοιαν, τοῦ ἐχθροῦ καθελοῦσα, στέφος χαριτόπλοκον, ἐκ Θεοῦ ἐκομίσω, ὃν ἐκδυσώπει Μάρτυς ἐκτενῶς, ἐλεηθήναι, τοὺς σὲ μακαρίζοντας.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΟΦΙΑΣ, ΠΙΣΤΕΩΣ, ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 17 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης των Αγίων Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδας και Αγάπης, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία Σοφία καταγόταν από μια μεγάλη πόλη της Ιταλίας. Ήταν γυναίκα σεμνή και ευσεβής. Έμεινε χήρα πολύ νωρίς. Έτσι αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στη Ρώμη με τις τρεις κόρες της, την Πίστη δώδεκα ετών, την Ελπίδα δέκα και την Αγάπη εννέα ετών.
Καθημερινά ανέτρεφε τις κόρες της με ιδιαίτερη επιμέλεια. Συνέχεια τις προέτρεπε να μιμούνται τη ζωή της καί να στολίζονται με αρετές. Έβαλε μέσα στις καρδιές τους το φόβο του Κυρίου και τη λαχτάρα της Βασιλείας των Ουρανών. Πρόσεχε παράλληλα το όνομά τους να συμβαδίζει με τη ζωή τους. Όλοι επαινούσαν τη μητέρα με τις τρεις κόρες, για τα σωματικά και ψυχικά τους χαρίσματα. Ο επιστάτης της πόλεως Αντίοχος, είπε στον αυτοκράτορα Αδριανό για τη χριστιανική πίστη της Σοφίας και των τριών θυγατέρων της. Κι αυτός έδωσε εντολή να τις οδηγήσουν στο δικαστήριο. Παρουσιάστηκαν μπροστά του με ιδιαίτερο θάρρος έχοντας στην καρδιά τους τα Λόγια του Κυρίου μας: «Μή φοβάστε αυτούς, πού φονεύουν το σώμα, αλλά δε μπορούν να βλάψουν την ψυχή».
Όταν τις αντίκρυσε, έμεινε έκθαμβος από την ευγένεια και τον στολισμό της ψυχής τους. Προσπάθησε τότε με κολακείες να τις ξεγελάσει ν’αρνηθούν την πίστη τους.
Η μητέρα τότε αποκρίθηκε: «Ονομάζομαι Σοφία, πατρίδα μου είναι η Ιταλία, κι οι γονείς μου ήταν από τους πρώτους άρχοντες της χώρας. Είμαι Χριστιανή, δούλη του Αληθινού Θεού, στον οποίο αφιερώθηκα από την γέννησή μου».
Ο Αδριανός θαύμασε το θάρρος, τη σύνεση και τη σεμνότητα της Σοφίας. Νικημένος από την απόκρισή της, στράφηκε στις κόρες της. Αφού βρήκε σ’ αυτές το ίδιο θάρρος, τις παρέδωσε στην αρχόντισσα Παλλαδία, να τις κατηχήσει στην ασέβεια, μέσα σε τρεις μέρες. Μάταια όμως, γιατί βρήκε εμπόδια το γενναίο τους φρόνημα και τη δυνατή τους πίστη. Έφεραν τότε μπροστά του την Πίστη και την παρακίνησε να θυσιάσει στην Αρτέμιδα. Η κόρη όμως αρνήθηκε να υαπκούσει. Κι ο δικαστής οργισμένος δίνει εντολή ν’ αρχίσουν τα μαρτύρια.
Λίγο πριν ο δήμιος αποκεφαλίσει την Πίστη, η μητέρα της της είπε: «Αγαπημένο μου κορίτσι, πολλούς πόνους υπέφερα κατά την γέννησή σου και πολύ κουράστηκα να φτάσεις σ’ αυτή την ηλικία. Τώρα όμως πληρώθηκαν οι κόποι μου με το παραπάνω, καθώς βλέπω να υπομένεις τα μαρτύρια για το Χριστό μας».
Αμέσως έσκυψε το κεφάλι και με χαρά δέχτηκε τον αποκεφαλισμό της. Ήρθε έπειτα η σειρά της Ελπίδας, η οποία πέρασε μέσα από τα ίδια μαρτύρια κι είχε το ίδιο τέλος με την αδελφή της. Τέλος διέταξε να φέρουν την Αγάπη. Νόμιζε πως σαν πιο μικρή και αδύνατη, θα την έπειθε να θυσιάσει στα είδωλα. «Μή σε ξεγελά η ηλικία μου, του λέει εκείνη. Μην ελπίζεις, πώς θα με πείσεις με τις κολακείες σου».
Τη στιγμή εκείνη, η ευλογημένη μητέρα έλεγε στην κόρη της: «Κορίτσι μου! Με το μαρτύριο που έζησες τίμησες τους γονείς σου και Δόξασες το Θεό. Πήγαινε τώρα κοντά στον Νυμφίο σου Χριστό».
Τότε ο αυτοκράτορας έδωσε διαταγή να την αποκεφαλίσουν. Τρεις μέρες αργότερα η μητέρα τους Σοφία, πήγε στο μνήμα τους. Έκλεισε τα μάτια της και παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού με τα παρακάτω λόγια: «Αγαπημένα μου παιδιά, δεχτείτε τη μητέρα σας εκεί, όπου και σείς αναπαύεστε».

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἀνεβλάστησας ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Κυρίου, Σοφία μάρτυς σεμνὴ, καὶ προσήγαγες Χριστῷ καρπὸν ἡδύτατον τοὺς τῆς νηδύος σου βλαστούς, δι' ἀγώνων εὐαγῶν, Ἀγάπην τε καὶ Ἐλπίδα σὺν τῇ θεόφρονι Πίστει, μεθ' ὧν δυσώπει ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 16 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας και Μεγαλομάρτυρος Ευφημίας, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού. Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από ευσεβή οικογένεια και ευγενική. Οι γονείς της, ονόματι Φιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Αγία Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη.

Τότε η Αγία Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να μην πάνε στην γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίστηκε.
Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού, οι ειδωλολάτρες, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπαστεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η Αγία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τα λόγια τους τότε τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη Θεία Χάρη, η Αγία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια. Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Αγία Ευφημία βρήκε φρικτό θάνατο από μία αρκούδα. Έτσι, μαρτυρικά η Αγία Ευφημία, παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο το 304 μ.Χ.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΕΥΦΗΜΙΑ: (ευ + φήμη) = η ευκλεής, η ένδοξος, η υπέροχη.

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ'. Τὴν ὡραιότητα.
Τῷ θείῳ ἔρωτι, Λαμπρῶς ἀθλήσασα, εἰς oσμὴν ἔδραμες, Χριστοῦ πανεύφημε, οἴα νεᾶνις παγκαλῆς, καὶ Μάρτυς πεποικιλμένη, ὅθεν εἰσελήλυθας, ἐiς παστάδα οὐράνιον, κόσμω διανέμουσα, ἰαμάτων χαρίσματα, καὶ σῴζουσα τοὺς σοὶ ἐκβοώντας, χαίροις θεόφρον Εὐφημία.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΝΙΚΗΤΑ

Γιορτάζουμε σήμερα 15 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Νικήτα, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Νικήτας κατάγοταν από το έθνος των Γότθων, που είχαν εγκατασταθεί πέραν του Ίστρου ποταμού (Ίστρος, κατά τον Γεωγράφο Mελέτιο, καλείται ο ποταμός Δούναβις από το σημείο που ενώνετε με τον ποταμό Σαύο μέχρι την Μαύρη Θάλασσα ή κατ' άλλους από την Aξιούπολη και κάτω, μέχρι τις εκβολές του.), στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
    Από παιδί ο Νικήτας διδάχθηκε την αγία πίστη από το Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο, ο οποίος συχνά υπενθύμιζε στο Νικήτα τα λόγια του Απ. Παύλου: «ένε ἐν οἲς ἔμαθες... ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδᾳς, τὰ δυνάμενα σὲ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Β' πρός Τιμόθεον, γ' 14-15). Δηλαδή, μένε ακλόνητος σ' εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή σοφία, που οδηγεί στη σωτηρία δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Και έτσι έγινε.
    Όταν ο ηγεμόνας Αθανάριχος συνέλαβε το Νικήτα και τον απείλησε για να αρνηθεί το Χριστό, αυτός έμεινε αμετακίνητος σ' αυτά που έμαθε από παιδί. Ομολόγησε με θάρρος το Χριστό μπροστά στον ηγεμόνα, ο όποιος όταν τον άκουσε εξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε αμέσως και του έσπασαν τα κόκαλα με τον πιο φρικτό τρόπο. Άλλα το μίσος των βαρβάρων ήταν τόσο, ώστε μετά τον έριξαν στη φωτιά, όπου βρήκε το θάνατο. Η φωτιά, όμως, με τη Θεία θέληση σεβάστηκε το Λείψανό του. Το πήρε κάποιος ευσεβής χριστιανός και το διαφύλαξε σε θήκη.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Νίκην ἔστησας, κατὰ τῆς πλάνης, νίκης εἴληφας, ἄφθαρτον γέρας, ἐπαξίως Νικήτα φερώνυμε, σὺ γὰρ νικήσας ἐχθρῶν τὴν παράταξιν, διὰ πυρὸς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟ

Γιορτάζουμε σήμερα 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία Ελένη, το 326 μ.Χ. πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει τον Θεό για τους θριάμβους του γιου της, Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ο Θείος ζήλος, όμως, έκανε την Αγία Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιός από τους τρεις ήταν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με ιερείς, αφού έκαναν δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβεστάτης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε!!!
Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το Τίμιο Ξύλο. Επειδή όμως συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι Άγιοι Πατέρες να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελεί το κατ΄εξοχήν όπλο κατά του διαβόλου.

<- Το μεγαλύτερο τμήμα του Τιμίου Σταυρού που υπάρχει σήμερα στον κόσμο βρίσκεται στην Ιερά Μονή Ξηροποτάμου, στο Άγιον Όρος. Στο κάτω μέρος διακρίνεται επιχρυσωμένη οπή στην οποία υπήρχε ένα από τα καρφιά της Σταυρώσεως. Η γνησιότητα όμως και του πιο ελάχιστου τεμάχιου Τιμίου ξύλου (έστω και μίας σκλίθρας ξύλου) φαίνεται και από το εξής: Είναι το μόνο ξύλο πού δεν στέκεται στην επιφάνεια του νερού όπως όλα τα ξύλα πού ξέρουμε, αλλά πάει και βουλιάζει σαν μολύβι στον πάτο (πχ. μέσα σε ένα ποτήρι νερό), αντίθετα με τους νόμους της βαρύτητας και του ειδικού βάρους των στερεών σωμάτων.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α'.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ

Γιορτάζουμε σήμερα 13 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Αριστείδη, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Αριστείδης, ήταν Έλληνας απολογητής και καταγόταν απο την Αθήνα. Οι πληροφορίες σχετικά με τη ζωή του είναι ελάχιστες με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να αναφέρουμε πολλά. Είναι γνωστός στην εκκλησιαστική ιστορική πραγματικότητα από την απολογία την οποία παρέδωσε, στον αυτοκράτορα Αδριανό, με αποτέλεσμα να αποτελεί την αρχαιότερη σωζόμενη απολογία. Η επιστολή αυτή είχε χαθεί, αλλά στα τέλη του 19ου αιώνα βρέθηκε σε Συριακή μετάφραση στον Κώδικα 16 της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά.
Ο Άγιος Αριστείδης λοιπόν όπως σας ανέφερα παραπάνω ήταν Αθηναίος ευπατρίδης, φιλόσοφος, και έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. επί αυτοκρατορίας Αδριανού. Έγινε Χριστιανός από τον Άγιο Διονύσιο και τον Άγιο Ιερόθεο. Στη συνέχεια εκδιώχθηκε και επειδή έλειπε ο αυτοκράτορας Αδριανός μετέβη στην Ρώμη όπου και απολογήθηκε. Αργότερα μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου μαρτύρησε, τον κρέμασαν στην αγορά των Αθηνών, στις 13 Σεπτεμβρίου του 120 μ.Χ. Ο Ιερώνυμος έγραψε εγκώμιο για τον Άγιο Αριστείδη όπου και τον χαρακτηρίζει Ισαπόστολο.

Ανάλυση ονόματος: ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ: (άριστος + είδος) = ο ωραιότατος.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 12 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Αυτονόμου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Αυτόνομος, ήταν επίσκοπος στην Ιταλία  όπου αναγκάστηκε να φύγει, διότι τον κατηγόρησαν ότι προσείλκυε πολλούς ειδωλολάτρες στον χριστιανισμό. Έφτασε λοιπόν στους Σωρεούς της Βιθυνίας, φιλοξενούμενος από έναν ευσεβή χριστιανό, τον Κορνήλιο, τον όποιο αφού του δίδαξε τις χριστιανικές του γνώσεις, τον χειροτόνησε σε διάκονο. Συγχρόνως έχτισε ναό προς τιμήν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Έπειτα, πήγε στη Λυκαονία και Ίσαυρία, όπου κήρυξε τον Θείο Λόγο, και όταν επέστρεψε στους Σωρεούς, χειροτόνησε τον Κορνήλιο Ιερέα. Όταν ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός άρχισε να ασκεί πιέσεις στους χριστιανούς της Βιθυνίας, ο Άγιος Αυτόνομος έφυγε και πήγε να κηρύξει το Θείο Λόγο στις πόλεις του Ευξείνου Πόντου. Κατόπιν, αφού περιόδευσε σε πολλές πόλεις της Μ. Ασίας κηρύττοντας την Αλήθεια του Ευαγγελίου, πήγε σε μια πόλη δίπλα στους Σωρεούς, τις Λίμνες. Εκεί οι ειδωλολάτρες πίεζαν τους χριστιανούς να θυσιάσουν στα είδωλα. Αυτοί, όμως, αντίθετα, τα συνέτριψαν. Οι ειδωλολάτρες, τότε, για να εκδικηθούν, την ώρα της Θείας Λειτουργίας εισέβαλαν στο ναό και σκότωσαν τον Άγιο Αυτόνομο, διότι τον θεωρούσαν υπεύθυνο. Έτσι, μαρτυρικά ο Άγιος Αυτόνομος παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἐκ Δυσμῶν ἀνατείλας ὡς ἀστὴρ οὐρανόφωτος, καὶ πρὸς τὴν Ἐώαν ἐκλάμψας, ταὶς ἀκτίσι τῶν τρόπων σου, τὸν Ἥλιον τῆς δόξης Ἰησοῦν, ἐδόξασας ἀθλήσει σου στερρῆ, διὰ τοῦτο ἐδοξάσθης θεουργικῶς, Αὐτόνομε Πατὴρ ἠμῶν. Δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σου, πάσιν Ἰάματα.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΑΝΘΙΑΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 11 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Ευανθίας, ας πούμε λίγα λόγια:

Η μνήμη της Αγίας Ευανθίας εορτάζεται μαζί με του συζύγου της Δημητρίου και του γιου τους Δημητριανού, όπου θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. Στο Συναξάρι όμως του εκατόνταρχου Κορνηλίου βρίσκουμε για τους μάρτυρες αυτούς τα έξης: Ο Δημήτριος και σύζυγος της Ευανθίας ήταν φιλόσοφος και άρχοντας της πόλης Σκεψέων ή Σκήψης της Μ. Ασίας, και διώκτης των Χριστιανών. Η γυναίκα του Ευανθία και ο γιος του Δημητριανός ήταν στον ναό και προσεύχονταν, μαζί με τον Κορνήλιο.

Τη στιγμή όμως εκείνη που προσεύχονταν έγινε σεισμός και η Ευανθία με τον Δημητριανό καταπλακώθηκαν στα ερείπια του ναού, φωνάζοντας το όνομα του Κορνηλίου. Το γεγονός αυτό το έμαθε ο Δημήτριος, βρήκε τον Κορνήλιο και τον παρακάλεσε να σώσει την οικογένειά του. 

Και έτσι έγινε! Ο Κορνήλιος έβγαλε ζωντανούς από τα ερείπια τη σύζυγο και το γιο του Δημητρίου, όπου αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη μεταστροφή του στον Χριστό, καθώς και όλων των κατοίκων της πόλης εκείνης.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

ΠΗΓΗ:  Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΗΝΟΔΩΡΑΣ, ΜΗΤΡΟΔΩΡΑΣ, ΝΥΜΦΟΔΩΡΑΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 10 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήνης των Αγίων Παρθένων Μαρτύρων Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδώρας, ας πούμε λίγα λόγια:

Οι Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα, ήταν αδελφές και κατάγονταν από  τη Βιθυνία. Η λάμψη της παρθενίας και η ωραιότητα των ψυχών και των σωμάτων τους, έκαναν τις τρεις αδελφές να είναι καύχημα και υπερηφάνεια τών χριστιανών. Οι φροντίδες και οι συνήθειες του κόσμου δεν τις απασχολούσαν.
Η μόνη τους φροντίδα ήταν να φροντίζουν και να στολίζουν τον εαυτό τους με συστολή και σωφροσύνη και όχι με φιλάρεσκα πλεξίματα των μαλλιών τους ή με χρυσά ή μαργαριτένια κοσμήματα ή με ρούχα πολυτελή.
Για την αγάπη λοιπόν του Χριστού, άφησαν την πατρίδα τους και πήγαν να κατοικήσουν σε έναν λόφο, κοντά στα Πύθια θερμά λουτρά. Εκεί ασκήτευαν και καλλιεργούσαν ακόμα περισσότερο την σωφροσύνη τους. Γι’ αυτό αξιώθηκαν από τον Θεό να θεραπεύουν ασθένειες, και να τρέχει κοντά τους πλήθος κόσμου.
Όταν το έμαθε αυτό ο ύπαρχος Φρόντων, έστειλε και συνέλαβαν τις τρεις Αγίες αδελφές.
Βλέποντας την φρόνηση και την σύνεση, αλλά και την αφοβία με την οποία τον αντιμετώπιζαν, διέταξε να τις βασανίσουν με τα πιο φρικτά βασανιστήρια. Υπέμειναν με ανδρεία τα μαρτύρια και έτσι ένδοξα παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Κύριο Ιησού Χριστό.
Ο ύπαρχος θέλησε να κάψει τα σώματά τους, αλλά οι φλόγες έκαψαν τον ίδιο και έπειτα καταρρακτώδης βροχή έσβησε την φωτιά. Τα σώματα των τριών Μαρτύρων Παρθένων τάφηκαν με ιδιαίτερο σεβασμό από τους χριστιανούς.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὸν τρισάριθμον σύλλογον καὶ θεόπλοκον, τῶν αὐτάδελφων παρθένων στέψωμεν θείαις ᾠδαῖς, ἀνδρικῶς γὰρ τὸν ἐχθρὸν κατετροπώσαντο, ὅθεν προϊστάντι ἡμῶν τῶν βοώντων ἐκτενῶς, χαῖρε, σεμνὴ Μηνοδώρα, σὺν Μητροδώρα τῇ θείᾳ καὶ Νυμφοδώρα τῇ θεόφρονι.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΘΕΟΠΑΤΟΡΩΝ ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΑΝΝΗΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 9 Σεπτεμβρίου, ημέρα της Συνάξεως των Αγίων Ιωακείμ και Άννης γονέων της Υπεραγίας Θεοτόκου, ας πούμε λίγα λόγια:

Η σύναξη των δικαίων γονέων της Υπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησιαστική , παράδοση, ορίστηκε την επομένη του γενεσίου της Θεοτόκου, για τον λόγο ότι αυτοί έγιναν πρόξενοι της παγκόσμιας σωτηρίας με την γέννηση της αγίας θυγατέρας τους. «Τελεῖται δὲ ἡ σύναξις αὐτῶν ἐν τῷ ἑξαέρῳ οἴκῳ τῆς Θεοτόκου, πλησίον τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ἐν τοῖς Χαλκοπρατείοις».
Να αναφέρουμε, λοιπόν, ότι ο Ιωακείμ ήταν γιος του Ελιακείμ από τη φυλή του Ιούδα και απόγονος του Δαβίδ. Έκπτωτος του θρόνου, ιδιώτευε στην Ιουδαία και το περισσότερο χρονικό διάστημα στην Ιερουσαλήμ, όπου είχε μέγαρο με βασιλικό κήπο. Παντρεύτηκε την Άννα, θυγατέρα του Ματθάν Ιερέως από τη φυλή του Λευΐ και της Μαρίας, γυναικός αυτού, από τη φυλή του Ιούδα. Επειδή οι φυλές, Βασιλική και Ιερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι η Βασιλεία εθεωρείτο ίση με την Ιεροσύνη, δεν έδιναν ούτε έπαιρναν θυγατέρες από άλλες φυλές που θεωρούνταν κοινές. Έτσι λοιπόν, αφού θεάρεστα πέρασε τη ζωή του το άγιο αυτό ζευγάρι, όπως μας πληροφορούν τα βιογραφικά σημειώματα των εορτών της 25ης Ιουλίου, 8ης Σεπτεμβρίου και 9ης Δεκεμβρίου, ο μεν Ιωακείμ πέθανε οκτώ χρόνια από τα Εισόδια της κόρης του Θεοτόκου σε ηλικία 92 ετών, η δε Άννα 11 μήνες μετά τον θάνατο του Ιωακείμ, σε ηλικία 83 ετών. (Την δε Θεοτόκο απέκτησαν θαυματουργικά, όπως σε προηγούμενο βιογραφικό σημείωμα αναφέραμε, σε ηλικία 80 ετών ο Ιωακείμ και 70 η Άννα).

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἡ Δυὰς ἡ ἁγία καὶ Θεοτίμητος, Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ὡς τοῦ Θεοῦ ἀνχιστεῖς, ἀνυμνείσθωσαν φαιδρῶς ᾀσμάτων κάλλεσιν οὗτοι γὰρ ἔτεκον ἠμιν, τὴν τεκοῦσαν ὑπὲρ νοῦν, τὸν ἄσαρκον βροτωθέντα, εἰς σωτηρίαν τοῦ κόσμου, μεθ' ἧς πρεσβεύουσι σωθήναι ἠμᾶς.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 Γιορτάζουμε σήμερα 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, ας πούμε λίγα λόγια:

Οι γονείς της Υπεραγίας Θε­ο­τό­κου, ονομάζονταν Ι­ω­α­κείμ και Άν­να. Ε­πει­δή ο Άγιος Ι­ω­α­κείμ και η Αγία Άν­να ή­ταν ά­τε­κνοι διότι η Άν­να ή­ταν στεί­ρα, πα­ρα­κα­λού­σαν για πολ­λά χρό­νια το Θε­ό να τους χα­ρί­σει έ­να παι­δί, με την υ­πό­σχε­ση ό­τι το παι­δί που θα γεν­νη­θεί, θα το α­φι­ε­ρώ­σουν σε Αυ­τόν. Ύστερα από πολλές προσευχές πολλών χρόνων, ο  λόγος της προσευχής τους εισακούστηκε από τον Παντοδύναμο και έτσι έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να της ανακοινώσει ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει «Παιδί Άγιο». Πράγ­μα­τι, η Αγία Άν­να συ­νέλαβε, και γέν­νη­σε τη Βα­σί­λισ­σα του κό­σμου. Η Εκ­κλη­σί­α μας ε­ορ­τά­ζει το γε­γο­νός αυ­τό της συλ­λή­ψε­ως στις 9 Δε­κεμ­βρί­ου.
Έ­τσι, λοι­πόν, έγινε η σύλληψη και γεν­νή­θη­κε η Υπεραγία Θεοτόκος. Γεν­νή­θη­κε σε εν­νέ­α μήνες και ναι μεν ή­ταν καρ­πός της υ­πο­σχέ­σε­ως του Θε­ού, αλ­λά έ­γι­νε με σπέρ­μα αν­δρός, με τη συ­νεύ­ρε­ση των γο­νέ­ων Της. Μό­νο ο Κύ­ριός μας Ι­η­σούς Χρι­στός γεν­νή­θη­κε α­πό την Παναγία μας  με τρό­πο α­νέκ­φρα­στο και ανερμή­νευ­το, ό­πως Ε­κεί­νος μό­νο γνω­ρί­ζει, χω­ρίς να υ­πάρ­χει το σαρ­κι­κό θέ­λη­μα. Σύμ­φω­να με την πα­ρά­δο­ση, η Πα­να­γί­α γεν­νή­θη­κε στην Ι­ε­ρου­σα­λήμ. Μά­λι­στα οι πα­τέ­ρες της α­γι­ο­τα­φι­κής α­δελ­φό­τη­τας δεί­χνουν στους προ­σκυ­νη­τές τον τό­πο γέν­νη­σης της Θε­ο­τό­κου, που βρί­σκε­ται κον­τά στην προ­βα­τι­κή κο­λυμ­βή­θρα. Ονο­μά­στη­κε Μα­ριάμ που ση­μαί­νει Κυ­ρί­α, Ελ­πί­δα. Ό­ταν η Κυρία Θεοτόκος έ­φτα­σε στην ηλικία των τριών ετών, Την πήγαν οι γο­νείς Της (σύμ­φω­να με την υ­πό­σχε­σή τους στον Θεό) στο Να­ό, και την πα­ρέ­δω­σαν στους ι­ε­ρείς. Σύμ­φω­να με το έ­θι­μο, τη συ­νό­δευ­σαν λαμ­πα­δο­φο­ρού­σες «παρ­θέ­ναι των Ε­βραί­ων». Α­φού Την πα­ρέ­λα­βε ο ι­ε­ρέ­ας και Προ­φή­της Ζα­χα­ρί­ας, πα­τέ­ρας του Αγίου Ι­ω­άν­νου του Προ­δρό­μου, κι­νού­με­νος α­πό τη Θεία Χάρη, Την ο­δή­γη­σε στο ε­σω­τε­ρι­κό και Α­γι­ώ­τε­ρο μέ­ρος του Να­ού, στα Άγια των Α­γί­ων. Ε­κεί έ­ζη­σε δώ­δε­κα χρό­νια και α­ξι­ω­νό­ταν κα­θη­με­ρι­νά να ζει και να υποδέχεται Θεί­ες φα­νε­ρώ­σεις, ε­νώ ο Αρ­χάγ­γε­λος Γα­βρι­ήλ Της έ­φερ­νε συ­νε­χώς Ου­ρά­νια τρο­φή.  Έ­τσι, ζών­τας μέ­σα στο χώ­ρο της Α­γι­ό­τη­τας, ε­τοι­μα­ζό­ταν ο «έμ­ψυ­χος να­ός εις κα­τοί­κη­σιν του Κυ­ρί­ου».

Εύχομαι και ελπίζω η Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου να φέρει στις καρδιές μας το φως ώστε να βλέπουμε το σωστό από το λάθος, το καλό από το κακό, την αλήθεια από το ψέμα και πάνω απ'όλα την Αγάπη Της σε εμάς, τα παιδιά Της.

Χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'.
Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οικουμένῃ, ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν, καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΩΖΟΝΤΟΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 7 Σεπτεμβρίου, ημέρα  μνήμης του Αγίου Σώζοντος, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Σώζων έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τη Λυκαονία και το αρχικό του όνομα ήταν Ταράσιος. Όταν βαπτίσθηκε χριστιανός, ονομάσθηκε Σώζων. Βοσκός στο επάγγελμα, προσπαθούσε να μιμείται την ημερότητα των προβάτων, που θαύμαζε πολύ. Πολλές φορές τον ενοχλούσαν και τον αδικούσαν οι άλλοι βοσκοί, αλλά αυτός πάντοτε ήταν πράος απέναντί τους. «Μου είναι ντροπή», έλεγε, «να γίνω κατώτερος από τα πρόβατα που βόσκουν». Μελετούσε με επιμέλεια την Αγία Γραφή, και όταν στην εξοχή συναντούσε ειδωλολάτρη, προσπαθούσε να τον κατηχήσει στο Χριστό. Κάποτε ο Άγιος Σώζων πήγε στην Πομπηϊούπολη της Κιλικίας, όπου υπήρχε ένα χρυσό ειδωλολατρικό άγαλμα. Μόλις το είδε, η ψυχή του πράου Αγίου Σώζοντα παροργίστηκε. Τότε, με θάρρος πολύ έσπασε το δεξί χέρι του χρυσού αγάλματος, το πούλησε και τα έσοδα τα έδωσε στους φτωχούς. Ο έπαρχος Μαξιμιανός αναστατώθηκε και φυλάκισε πολλούς ανεύθυνους. Όταν το έμαθε αυτό ο Άγιος Σώζων, παρουσιάστηκε στον έπαρχο και στις απειλές του με ήρεμο ύφος απάντησε ότι μέσα στο ναό το άγαλμα ήταν άχρηστο, ενώ έτσι ωφέλησε και κάποιους φτωχούς. Αμέσως τότε, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τον έριξαν στη φωτιά. Έτσι μαρτυρικά ο Άγιος Σώζων παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Δι' ὄμφης οὐρανίου πιστωθεῖς πρὸς τὰ κρείττονα, τοὺς τῆς εὐσέβειας ἀγῶνας, ἄπτοητως διέδραμες, καὶ ὤφθης τοῦ Σωτῆρος κοινωνός, ἀθλήσας Μάρτυς Σῴζων ἄνδρικως, διὰ τοῦτο διασῴζεις ἐκ πειρασμῶν, τοὺς πίστει προσιόντας σοί. Δόξα τῷ παρασχόντι σοὶ ἴσχυν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἔνεργουντι διὰ σοῦ πάσιν ἰάματα.


Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΙΣ ΧΩΝΑΙΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 6 Σεπτεμβρίου, ημέρα ανάμνησης του Θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Χωναίς (ή Κολασσαίς), ας πούμε λίγα λόγια:

Σε κάποια περιοχή της Φρυγίας, η γη ανέβλυσε Αγιασμένο νερό με τη δύναμη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που γιάτρευε κάθε αρρώστια των ασθενούντων. Ένας χριστιανός, επειδή γιατρεύτηκε η κόρη του, έχτισε ωραιότατο Ναό στο όνομα του Αρχιστράτηγου Μιχαήλ, επάνω στο Αγίασμα.
Ενενήντα χρόνια αργότερα, ήλθε στο Ναό αυτό, κάποιος ευλαβής νέος, ονόματι Άρχιππος. Έμεινε υπηρέτης στο Ναό και ζούσε ζωή ασκητική και με εγκράτεια. Όταν είδαν αυτό το πράγμα οι ειδωλολάτρες, έπιασαν τον Άρχιππο και τον χτύπησαν δυνατά. Έπειτα, όρμησαν να καταστρέψουν το Ναό και το Αγίασμα. Αλλά ώ της μεγάλης δυνάμεως του Αρχαγγέλου! Άλλων απ' αυτούς τα χέρια έμειναν παράλυτα και άλλους σταμάτησε φράγμα φωτιάς και έτσι γύρισαν όλοι άπρακτοι. Όμως το πείσμα και ο θυμός τους ώθησε να κάνουν εκτροπή του κοντινού ποταμού, για να παρασύρει το Ναό και να πνίξουν τον Άρχιππο. Αλλά και πάλι ως εκ Θαύματος ο ποταμός γύρισε προς τα πίσω! Τότε σκέφτηκαν να ενώσουν και άλλους δύο ποταμούς. Όμως ο Αρχάγγελος Μιχαήλ παρουσιάστηκε στον Άρχιππο και αφού τον έβγαλε έξω από το Ναό, έκανε το σημείο του Σταυρού και οι ποταμοί στάθηκαν σαν τείχος. Πρόσταξε, έπειτα, να χωνευθούν και πράγματι, κατά παράδοξο τρόπο, έως σήμερα στο μέρος εκείνο τα νερά των ποταμών χωνεύονται. Και γι' αυτό το λόγο, το μέρος ονομάστηκε Χώναι.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν Ἀρχιστράτηγε, δυσωποῦμέν σε ἀεὶ ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵνα ταῖς σαῖς δεήσεσι τειχίσης ἡμᾶς, σκέπη τῶν πτερύγων, τῆς ἀῢλου σου δόξης, φρουρῶν ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτενῶς καὶ βοῶντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ὡς ταξιάρχης τῶν ἄνω Δυνάμεων.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ

Γιορτάζουμε σήμερα 5 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Προφήτου Ζαχαρία, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Προφήτης Ζαχαρίας ζούσε με τη σύζυγό του Ελισάβετ στα Ιεροσόλυμα επί βασιλείας Ηρώδη. Και οι δύο ζούσαν σύμφωνα με τις Θείες Εντολές, όπου ήταν δίκαιοι και άμεμπτοι ενώπιον του Θεού. Είχαν μείνει όμως άτεκνοι και η ηλικία τους είχε περάσει. Ο Προφήτης Ζαχαρίας ήταν Ιερέας του Θεού και όπως λέει ο Χρυσόστομος καθώς επίσης και άλλοι Πατέρες της Εκκλησίας ότι δεν ήταν ένας απλός Ιερέας, αλλά Αρχιερέας που έμπαινε στα Άγια των Αγίων. Κάποια μέρα, κατά την διάρκεια της τελέσεως των ιερατικών του καθηκόντων, την ώρα που εισήλθε στον Ναό για να θυμιάσει, του παρουσιάστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και του ανήγγειλε ότι η σύζυγός του Ελισάβετ θα γεννήσει γιό και το όνομά του θα είναι Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας δυσπίστησε, επειδή η Ελισάβετ ήταν στείρα και μεγάλη σε ηλικία όπως επίσης και ο ίδιος και γι' αυτό ο Αρχάγγελος Γαβριήλ του είπε ότι θα μείνει άλαλος ως τιμωρία μέχρι να γεννηθεί το παιδί επειδή δεν πίστεψε τα λόγια του, τα οποία θα επαληθεύονταν τον κατάλληλο καιρό.
Το όραμα του Αγίου Ζαχαρία βγήκε αληθινό… (Εκ θαύματος έγινε η σύλληψη του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού)
Την όγδοη ημέρα από την γέννηση του παιδιού, κατά την περιτομή του, οι συγγενείς ρώτησαν τον Ζαχαρία πώς θα τον ονομάσει. Ο Ζαχαρίας ζήτησε μία πλάκα και έγραψα: «Ιωάννης εστί το όνομα αυτού».
Αμέσως "λύθηκε" η γλώσσα του και πλήρης Πνεύματος Αγίου έψαλε την προφητική ωδή: «Ευλογητός Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, ότι επεσκέψατο και εποίησε λύτρωσιν τω λαώ Αυτού, και ήγειρε κέρας σωτηρίας ημίν εν οίκω Δαυίδ του παιδός αυτού, καθώς ελάλησε διά στόματος των αγίων, των απ’ αιώνος προφητών Αυτού… Και σύ, παιδίον, προφήτης Υψίστου κληθήση· προπορεύση γάρ πρό προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς Αυτού, του δούναι γνώσιν σωτηρίας τω λαώ Αυτού, εν αφέσει αμαρτιών αυτών διά σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οίς επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους, επιφάναι τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις, του κατευθύναι τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης » (Λουκ. 1,5-20· 53-79).
Μετά την γέννηση του Χριστού ο Άγιος Ζαχαρίας, σύμφωνα με την παράδοση, διαλαλούσε με παρρησία ότι η Μαριάμ, η Παναγία μας, όντως γέννησε τον Θεό και ότι μετά την Θεία Γέννα ήταν και πάλι Παρθένα. Επειδή στον ναό Της όρισε να στέκεται όπου στέκονταν οι παρθένες, ξεσήκωσε το μίσος των Εβραίων.
Έτσι, όταν κατά την βρεφοκτονία της Βηθλεέμ έκρυψε την Ελισάβετ μαζί με τον Ιωάννη, νήπιο τότε δυόμισι ετών, σε σπήλαιο μακριά του Ιορδάνη, τον κατήγγειλαν στον βασιλιά Ηρώδη και τον κατεδίωξαν ως το εσωτερικό του ναού. Εκεί τον σκότωσαν μεταξύ ναού και θυσιαστηρίου, στον τόπο όπου είχε ορίσει να στέκεται η Παρθένος μετά την Θεοτοκία Της. Το αίμα του κύλησε έως το εσωτερικό του θυσιαστηρίου, μαρτυρώντας ενώπιον του Θεού την οργή των Εβραίων. Οι ιερείς ενταφίασαν το σώμα του στον τάφο των πατέρων του, στα Ιεροσόλυμα. Έτσι, μαρτυρικά ο Άγιος και Προφήτης Ζαχαρίας, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Εκ τής ρίζης Ιεσσαί, καί εξ όσφύος τού Δαυϊδ, η θεόπαις Μαριάμ, σήμερον τίκτεται ημίν, διό καί χαίριν, η σύμπασα καί κενουργείται, Συγχάρητε ομού, ο ουρανός καί η γή, αινέσατε αυτήν, αι στρατιαί τών εθνών, Ιωακείμ ευφραίνεται, καί Άννα πανηγυρίζει κραυγάζουσα, Η στείρα τίκτει, τήν Θεοτόκον, καί τροφόν τής ζωής ημών.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός
ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 4 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Προφήτου Μωυσέως, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Προφήτης και Θεόπτης Μωυσής, υπολογίζεται ότι γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1569 π.χ. Ο πατέρας του ήταν Εβραίος, ονομαζόταν Άβραμ (ή Αμράμ) και καταγόταν από τη φυλή του Λευί και η μητέρα του Ιωχαβέδ. Όταν ο Φαραώ διέταξε να σφάξουν τα νήπια των Εβραίων η μητέρα του τον έβαλε σ' ένα κιβώτιο και τον άφησε στις όχθες του Νείλου εγκαταλείποντας το στην θεία πρόνοια. Το βρέφος το βρήκε η κόρη του Φαραώ Θέρμουθιν (ή Mέρις ή Mέρρινα), η οποία το υιοθέτησε και του έδωσε το όνομα Μωυσής, που σημαίνει «σεσωσμένος από τα ύδατα». Ανατράφηκε ως γνήσιος υιός της πριγκίπισσας και έμαθε όλη την σοφία και την γνώσι των Αιγυπτίων, χωρίς εν τούτοις να αποξενωθεί από την πίστη των πατέρων του και την αγάπη προς το έθνος του.


Όταν ήταν σαράντα χρονών σκότωσε κάποιον Αιγύπτιο, που είχε επιτεθεί εναντίον ενός Ισραηλίτη και για να σωθεί κατέφυγε στη γη Μαδιάμ, όπου έγινε βοσκός. Εκεί παντρεύτηκε την Σαπφώρα, θυγατέρα του Iοθόρ, και απέκτησε δύο γιους, τον Γηρσάμ, που σημαίνει «είμαι πάροικος σε ξένη γη», και τον Ελιέζερ, που σημαίνει «ο Θεός βοηθός». Κατά την πολυχρόνιο εξορία του μακριά από τον λαό του ο Μωυσής, ενώ έβοσκε τα πρόβατα του πεθερού του στην ησυχία των βουνών και της ερήμου, καταρτιζόταν στην αποστολή για την οποία τον προόριζε ο Θεός, να ποιμάνει το λογικό Του ποίμνιο. Συγχρόνως καθάριζε την καρδιά και τον νου του με την προσευχή και την συνεχή αδολεσχία του Θεού.

Μια ήμερα, ύστερα από σαράντα χρόνια ξενιτιάς στην Μαδιάμ, όπως έβοσκε τα πρόβατα στο όρος Χωρήβ, του φανερώθηκε ο Θεός υπό μορφήν πυρός, εξερχόμενου μέσα από μία βάτο, η οποία φλεγόταν αλλά δεν καιγόταν. Με την θεοφάνεια αύτη, η οποία προεικόνιζε το μέγα μυστήριο του παρθενικού τοκετού και της εν σαρκί ελεύσεως του Σωτήρος, ο Θεός κάλεσε τον Μωυσή να επιστρέψει στην Αίγυπτο, για να ελευθέρωση τον λαό του από την πικρή δουλεία και να τον επαναφέρει στην γη των πατέρων του. Επειδή αυτός ήταν βραδύγλωσσος και δίσταζε να αναλάβει το έργο, του έδωσε ως βοηθό και διερμηνέα τον αδελφό του Ααρών. Παρουσιάσθηκαν λοιπόν μαζί στον Φαραώ και του ζήτησαν να επιτρέψει στους Ισραηλίτες να λατρεύσουν τον θεό τους στην έρημο. Κατά θεία παραχώρηση η υπερήφανη καρδιά του Φαραώ σκληρύνθηκε και δεν τους άφηνε να φύγουν. Τους κράτησε να εργάζονται ως δούλοι στις μεγάλες οικοδομικές εργασίες, πού είχε επιχειρήσει η ματαιοδοξία του.

Τότε ο Κύριος διά μέσου του Μωυσή κτύπησε την Αίγυπτο με δέκα φοβερές πληγές. Ταπεινωμένος από την δύναμη του θεού του Ισραήλ ο Φαραώ εξαναγκάσθηκε να τους αφήσει να φύγουν. Μαζί τους πήραν τα οστά του Ιωσήφ και πολλά χρυσά και αργυρά σκεύη, που τους έδωσαν οι Αιγύπτιοι. Στην πορεία τους ο θεός τους οδηγούσε την μεν ήμερα με στύλο νεφέλης την δε νύκτα με στύλο πυρός. Μετά την αναχώρηση τους ο Φαραώ άλλαξε πάλι γνώμη και στράφηκε με όλα του τα άρματα προς καταδίωξη τους. Το αιγυπτιακό ιππικό βρήκε τους Ισραηλίτες στρατοπεδευμένους στην ακτή της Ερυθράς θαλάσσης. Ο Μωυσής κατ' εντολή του θεού χτύπησε τα νερά της με το ραβδί του και τα διαχώρισε στα δύο. Έτσι, οι Ισραηλίτες διέβησαν «διά ξηράς εν μέσω της θαλάσσης». Όταν εξήλθαν όλοι στην στεριά, σήκωσε το ραβδί του πάνω από τα ύδατα και τα επανέφερε στην φυσική τους θέση, καταποντίζοντας όλα τα άρματα του Φαραώ που τους ακολουθούσαν.

Αμέσως μετά την θαυμαστή σωτηρία τους ο Μωυσής συνέθεσε την ευχαριστήριο προς τον θεό ωδή, «ᾄσωμεν τῷ Κυρίῳ, ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται· ἵππον καὶ ἀναβάτην ἔρριψεν εἰς θάλασσαν, βοηθὸς καὶ σκεπαστὴς ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν· οὗτός μου Θεός, καὶ δοξάσω αὐτόν, Θεὸς τοῦ πατρός μου, καὶ ὑψώσω αὐτόν» (Έξ. 15, 1-2), που έψαλε όλος ο λαός στην παραλία με τύμπανα, χωρισμένος σε δύο χορούς, ένα των ανδρών με επί κεφαλής τον Μωυσή και ένα των γυναικών με επί κεφαλής την αδελφή του Μαριάμ.

Στην έρημο από την Ερυθρά θάλασσα ως το Σινά, παρά τους συνεχείς γογγυσμούς τους, ο Θεός με έκτακτες θαυματουργίες τους έδειχνε την παρουσία του και την στοργική του προστασία μέσω του δούλου του Μωυσέως. Στην Μερρά γλύκανε τα πικρά νερά, για να ανακούφιση την δίψα τους. Στην έρημο Σίν χάρις στην προσευχή του Μωυσέως έστειλε το μάννα, που ποίκιλλε στην γεύση ανάλογα με την επιθυμία του καθενός. Τέλος, στην βραχώδη Ραφιδείν, κοντά στο Σινά, όταν ο γογγυστής λαός εξ αιτίας της δίψας παρά λίγο θα λιθοβολούσε τον Μωυσή, ο Θεός του έδωσε εντολή να κτυπήσει με το ραβδί του ένα βράχο, από όπου ανέβλυσε άφθονο νερό. Εκεί τους επετέθησαν και οι αλλόφυλοι Αμαληκίτες, τους οποίους κατατρόπωσε ο Ιησούς του Ναυή.

Στην αρχή του τρίτου μηνός από την έξοδο τους, έφθασαν και στρατοπέδευσαν στο Σινά. Ο Κύριος κάλεσε τον Μωυσή να ανέβει μόνος στην κορυφή του όρους. Εκεί του αποκαλύφθηκε υπό μορφή πυρός μέσα σε γνοφώδη νεφέλη με βροντές, αστραπές και ήχο σαλπίγγων. Όλο το όρος καπνιζόταν. Ο Μωυσής μιλούσε στον Θεό με πολλή οικειότητα, όπως ομιλεί κάποιος προς τον φίλο του. Ο Θεός του απαντούσε με βροντές. Κατά την φοβερή αυτή αποκάλυψη της δόξης του ο Κύριος του παρέδωσε τις εντολές του Νόμου γραμμένες σε δύο πέτρινες πλάκες. Κατά τις σαράντα ήμερες και νύκτες που παρέμεινε επάνω στο όρος, διδάχθηκε από τον Θεό ό, τι ήταν αναγκαίο, για να αποκτήσει ο λαός την θεογνωσία. Στο διάστημα αυτό έλαβε και τις ακριβείς διατάξεις για την κατασκευή του επιγείου θυσιαστηρίου και την οργάνωση της λατρείας, την οποία έπρεπε να προσφέρει ο περιούσιος λαός στον Δημιουργό του σύμπαντος.

Ενώ ο Μωυσής κατέβαινε κρατώντας τις πλάκες του Δεκάλογου, άκουσε τις φωνές των μεθυσμένων Ισραηλιτών και είδε τους χορούς τους γύρω από το χρυσό μοσχάρι, που κατά την απουσία του είχαν κατασκευάσει. Πλήρης θυμού πέταξε από τα χέρια του τις πλάκες και τις συνέτριψε στους πρόποδες του βουνού. Ο Θεός αγανακτισμένος για την ειδωλομανία του σκληροτράχηλου λαού θα τον εξολόθρευε, αν δεν μεσολαβούσε ο Μωυσής με την θερμή του ικεσία: «καὶ νῦν εἰ μὲν ἀφεῖς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν, ἄφες· εἰ δὲ μή, ἐξάλειψόν με ἐκ τῆς βίβλου σου, ἧς ἔγραψας.» (Έξ. 32, 32).

Ο προφήτης ανέβηκε πάλι στο όρος και έγραψε, ο ίδιος αυτήν την φορά, σε δύο νέες πλάκες τις δέκα εντολές καθ' υπαγόρευση του θεού. Εισερχόμενος στην νεφέλη έγινε μέτοχος της θεϊκής δόξης. Έτσι, όταν επέστρεψε στο στρατόπεδο, το θείο φώς, λαμπρότερο από κάθε αισθητό φώς, είχε διαπεράσει τόσο βαθιά την καρδιά του, ώστε εκχυνόταν σε όλο του το σώμα. Το πρόσωπο του ακτινοβολούσε από υπερφυσική λάμψη. Αμύητοι οι Ισραηλίτες στα μυστήρια του θεού δεν μπορούσαν να τον ατενίσουν, και ο προφήτης κάλυψε το πρόσωπο του με κάλυμμα, που αφαιρούσε μόνον όταν εισερχόταν στην σκηνή του μαρτυρίου, για να μιλήσει με τον Θεό.

Αφού έμειναν ένα χρόνο στο Σινά, στην αρχή του δευτέρου έτους ο Μωυσής αρίθμησε τον λαό και συνέχισαν την πορεία στην έρημο, ώσπου έφθασαν στην έρημο Κάδης, στα σύνορα της γης της Επαγγελίας. Ο λαός, επηρεασμένος από τους κατασκόπους που έστειλε ο Μωυσής στην Χαναάν, αποθαρρύνθηκε για την κατάληψη της χώρας, στασίασε εναντίον του και ζήτησε νέους αρχηγούς για να επιστρέψει στην Αίγυπτο. Ο θεός ήταν έτοιμος για μία ακόμη φορά να τους αφανίσει τελείως, αλλά ο Μωυσής με την θερμή του προσευχή άλλαξε την θεία βουλή και καταδικάσθηκαν σε τριάντα οκτώ χρόνια περιπλάνηση, αφ' ενός μεν για να παιδαγωγηθούν, αφ' έτερου δε για να πεθάνουν στην έρημο και να μην εισέλθουν στην γη της Επαγγελίας όλοι οι γογγυσταί ηλικίας είκοσι ετών και άνω.

Κατά την μακροχρόνια αυτή περιπλάνηση έξω από την γη Χαναάν, ο Μωυσής με θαυμαστή πραότητα και σύνεση αντιμετώπιζε τις συνεχείς μεμψιμοιρίες, τις αντιζηλίες και τις ανταρσίες του δυσκυβέρνητου λαού.

Στην αρχή του τεσσαρακοστού από τη έξοδο τους έτους έφθασαν πάλι στην έρημο Κάδης. Οι επιλήσμονες «υιοί του Ισραήλ» δυσφόρησαν και πάλι από την έλλειψη νερού και ξέσπασαν σε νέους γογγυσμούς κατά του ηγέτη τους. Ο θεός είπε στον Μωυσή να τους δώσει νερό από τον βράχο, αλλά αυτός, κυριευμένος από αθυμία για την νέα τους απείθεια, δίστασε προς στιγμήν και τους είπε: «ἀκούσατέ μου, οἱ ἀπειθεῖς· μὴ ἐκ τῆς πέτρας ταύτης ἐξάξομεν ὑμῖν ὕδωρ;» (Άρ. 20, 10). Το νερό ανέβλυσε άφθονο από τον βράχο, όταν τον κτύπησε με το ραβδί του ο Μωυσής· ο ίδιος όμως εξ' αιτίας της «αντιλογίας» του τιμωρήθηκε από τον θεό να μην εισέλθει στην γη της Επαγγελίας.

Ύστερα από πολλούς αγώνες πού διεξήγαγε με την βοήθεια του Ιησού του Ναυή εναντίον των Αμορραίων, των Μαδιανιτών και των Μωαβιτών, κατέλαβε την χώρα ανατολικά του Ιορδανού, απέναντι από την Χαναάν.

Εκεί, στις στέπες της Μωάβ, υπενθύμισε στον λαό τις ευεργεσίες του θεού και τις αποκαλύψεις κατά την τεσσαρακονταετή πορεία τους στην έρημο, τους τόνισε τις υποχρεώσεις τους έναντι της Διαθήκης του Κυρίου και τους έδωσε τις τελευταίες οδηγίες. Έπειτα έχρισε ως διάδοχο του τον Ιησού του Ναυή, έψαλε προς τον θεό την ωδή, «Πρόσεχε οὐρανέ, καὶ λαλήσω, καὶ ἀκουέτω ἡ γῆ ρήματα ἐκ στόματός μου....» (Δευτ. 32, 1-43) και ευλόγησε για τελευταία φορά τις δώδεκα φυλές. Πέθανε σε ηλικία εκατόν είκοσι ετών στην κορυφή Φασγά του όρους Ναβαύ (ή Νεβώ), όπου είχε ανεβεί για να του δείξη ο Κύριος την επηγγελμένη γη. Εκεί ετάφη, χωρίς ποτέ να μάθη κανείς τον ακριβή τόπο της ταφής του.

Να σημειώσουμε τέλος, ότι στους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου εφέρθη η θαυματουργός ράβδος του προφήτη Μωυσή στην Κωνσταντινούπολη, και βγήκε ο αυτοκράτωρ πεζός και την προϋπάντησε. Έκτισε δε Ναό της Θεοτόκου και έβαλε τη ράβδο μέσα σ' αυτόν. Έπειτα την μετέφερε στο παλάτι, όπως γράφει ο Γεώργιος ο Κωδινός.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Γνόφον ἄυλον, τεθεαμένος, νόμον ἔνθεον, πλαξὶν ἐδέξω, ὡς θεάμων μυστηρίων τοῦ Πνεύματος καὶ καταπλήξας τὴν Αἴγυπτον θαύμασι, δημαγωγὸς Ἰσραὴλ ἐχρημάτισας. Μωυσῆ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα