ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 31 Αυγούστου, ημέρα ανάμνησης του γεγονότος της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Τιμία Ζώνη της Μητέρας Παναγίας αποτελεί το μοναδικό Ιερό κειμήλιο που σχετίζεται με τον επίγειο βίο της Θεοτόκου και διασώζεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή του Βατοπαιδίου στο Άγιο Όρος, στο Περιβόλι της Παναγίας. Η ίδια η Θεοτόκος την ύφανε από τρίχες καμήλας.

Οι πληροφορίες για τον επίγειο βίο της Θεοτόκου είναι λιγοστές και προέρχονται από την Καινή Διαθήκη και από την παράδοση που διασώθηκε από τούς αποστολικούς ακόμη χρόνους. Η Θεοτόκος μέχρι την Κοίμησή της παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα και ήταν μέλος της πρώτης Εκκλησίας. Τη φροντίδα της είχε αναλάβει ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Οι τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής της είναι θαυμαστές και συγκινητικές. Κοντά της βρέθηκαν οι Απόστολοι οι οποίοι έφτασαν από τα πέρατα της οικουμένης στα Ιεροσόλυμα με τρόπο θαυμαστό, «επί νεφελών» . Και τότε, ο ίδιος ο Κύριος εμφανίστηκε θριαμβευτικά «επί νεφελών», με τη συνοδεία πλήθους αγγέλων. Η Θεοτόκος προσευχήθηκε στον Υιό της, παρηγόρησε τούς Αποστόλους και υποσχέθηκε ότι θα είναι πάντα κοντά στην Εκκλησία για να μεσιτεύει στον Υιό της και παρέδωσε την πανάμωμη ψυχή της στον Κύριο.

Οι Απόστολοι εναπόθεσαν την Αγία Σορό της Θεοτόκου σε «καινόν μνημείον» στη Γεθσημανή. Εκεί η Αγία Ελένη αργότερα έκτισε το ναό της Κοιμήσεως. Τρεις μέρες μετά την κοίμηση κατέβηκε ο Κύριος με τη συνοδεία των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και πλήθους αγγέλων. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με εντολή του Κυρίου παρέλαβε την Αγία Σορό της Θεοτόκου και όλοι μαζί ανήλθαν στούς ουρανούς. Η θαυμαστή Μετάσταση της Θεομήτορος είχε συντελεστεί. Το Ιερό Σώμα Της ενώθηκε πάλι με την αγνή ψυχή Της.

Ο Απόστολος Θωμάς ήταν ο μόνος από τούς Αποστόλους που είδε τη θαυμαστή Μετάσταση της Θεοτόκου. Δεν είχε μπορέσει να παρευρεθεί στην κηδεία της ευρισκόμενος στις Ινδίες. Εκεί, μετά από τρεις ημέρες, και ενώ τελούσε τη Θεία Λειτουργία, βρέθηκε στη Γεθσημανή με θαυμαστό τρόπο και είδε όλα όσα συνέβησαν. Τότε παρακάλεσε την Παναγία να του δώσει για ευλογία τη Ζώνη Της. Και Εκείνη, καθώς ανέβαινε στούς ουρανούς, του έριξε το Ιερό κειμήλιο «προς δόξαν ακήρατον, ανερχομένη Αγνή, χειρί σου δεδώρησαι τω αποστόλω Θωμά την πάνσεπτον Ζώνην σου» ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης.

Ο Απόστολος Θωμάς στη συνέχεια πληροφόρησε και τούς υπόλοιπους Αποστόλους για τα θαυμαστά αυτά γεγονότα και τούς έδειξε την Αγία Ζώνη της Παναγίας. Εκείνοι δοξολόγησαν τον Θεό και του ζήτησαν να τούς ευλογήσει, καθώς ήταν ο μόνος που αξιώθηκε να δει την ένδοξη Μετάσταση της Θεοτόκου.

Τη διαφύλαξη της Αγίας Ζώνης ανέλαβαν δύο φτωχές και ευσεβείς γυναίκες στα Ιεροσόλυμα, οι οποίες φρόντιζαν τη Θεοτόκο. Παρέλαβαν με ευλάβεια το Ιερό κειμήλιο και από τότε το έργο της διαφύλαξής του συνέχιζε από γενιά σε γενιά μία ευλαβής παρθένος καταγόμενη από την οικογένεια αυτή.

Η ανακομιδή της Τιμίας Ζώνης και η μεταφορά της στην Κωνσταντινούπολη έγινε από τον αυτοκράτορα Αρκάδιο (395-408). Η υποδοχή του Ιερού Λειψάνου στη Βασιλεύουσα ήταν λαμπρότατη. Ο αυτοκράτορας κατέθεσε την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου σε λειψανοθήκη που ονόμασε «αγίαν σορόν». Η κατάθεση έγινε στις 31 Αυγούστου, τελευταία μέρα του εκκλησιαστικού έτους. Στην πόλη του Αγίου Κωνσταντίνου, της οποίας Υπέρμαχος Στρατηγός και Προστάτις ήταν η Θεοτόκος, θα φυλασσόταν πλέον η Αγία Ζώνη της Θεομήτορος.

Η κόρη του Αρκάδιου, η αυτοκράτειρα Πουλχερία, ανήγειρε λαμπρό ναό προς τιμή της Παναγίας, τον περίφημο ναό της Θεοτόκου των Χαλκοπρατείων. (Χαλκοπράτεια ονομαζόταν η συνοικία όπου κτίστηκε ο ναός· το όνομά της η συνοικία το έλαβε από το γεγονός ότι εκεί πριν κατασκευάζονταν και πωλούνταν χάλκινα αντικείμενα). Στο ναό αυτό η αυτοκράτειρα κατέθεσε την Αγία Ζώνη της Παναγίας. Η ίδια μάλιστα η Πουλχερία κέντησε με χρυσή κλωστή την Τιμία Ζώνη διακοσμώντας την. Η χρυσή αυτή κλωστή είναι ευδιάκριτη και σήμερα στο τμήμα που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου.

Ο αυτοκράτορας Ιουστίνος Β' και η σύζυγός του Σοφία ανακαίνισαν τον ιερό ναό των Χαλκοπρατείων και ανήγειραν εκεί και το παρεκκλήσιο της Αγίας Σορού· εκεί, μέσα σε λειψανοθήκη και πάνω στην Αγία Τράπεζα, φυλασσόταν η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου.

Πλήθος πιστών συνέρρεαν για να την προσκυνήσουν με ευλάβεια ζητώντας από την Παναγία να μεσιτεύσει με τις πρεσβείες Της στον Κύριο. Πλήθος θαυμάτων επιτέλεσε η Τιμία Ζώνη. Άνθρωποι δυστυχισμένοι και πονεμένοι βρήκαν λύτρωση με τη θαυματουργή δύναμη του Αγίου Λειψάνου. Για το λόγο αυτό υμνήθηκε από φημισμένους ανθρώπους της εποχής· με τη Χάρη της Παναγίας καθαγιάζει τούς πιστούς που προσέρχονται ευλαβικά για να το προσκυνήσουν· τούς ανυψώνει από τη φθορά, τούς απαλλάσσει από ασθένειες και θλίψεις.

Στη συνέχεια η Αγία Ζώνη τεμαχίστηκε και τεμάχιά της μεταφέρθηκαν σε διάφορους ναούς της Κωνσταντινούπολης. Μετά την άλωση της Πόλης από τούς Σταυροφόρους το 1204, κάποια τεμάχια αρπάχτηκαν από τούς βάρβαρους και απολίτιστους κατακτητές και μεταφέρθηκαν στη Δύση. Ένα μέρος όμως διασώθηκε και παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη και μετά την απελευθέρωση της Πόλης από τον Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο. Φυλασσόταν στον ιερό ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών. Η τελευταία αναφορά για το Άγιο Λείψανο είναι ενός ανώνυμου Ρώσου προσκυνητή στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του 1424 και 1453.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τούς Τούρκους το 1453, είναι άγνωστο τι απέγινε το υπόλοιπο μέρος της Αγίας Ζώνης στη συνέχεια. Έτσι το μοναδικό σωζόμενο τμήμα είναι αυτό που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου· με εξαιρετικά περιπετειώδη τρόπο έφτασε εκεί.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος είχε κατασκευάσει έναν χρυσό Σταυρό για να τον προστατεύει στις εκστρατείες. Στη μέση του σταυρού είχε τοποθετηθεί τεμάχιο Τιμίου Ξύλου· ο Σταυρός έφερε επίσης θήκες με Άγια Λείψανα Μαρτύρων, και ένα τεμάχιο της Τιμίας Ζώνης. Όλοι οι βυζαντινοί αυτοκράτορες έπαιρναν αυτόν τον Σταυρό στις εκστρατείες. Το ίδιο έπραξε και ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Β' Άγγελος (1185-1195) σε μία εκστρατεία εναντίον του ηγεμόνα των Βουλγάρων Ασάν. Νικήθηκε όμως και μέσα στον πανικό ένας Ιερέας τον πέταξε στο ποτάμι για να μην τον βεβηλώσουν οι εχθροί. Μετά από μερικές μέρες όμως οι Βούλγαροι τον βρήκαν· έτσι πέρασε στα χέρια του Ασάν.

Οι Βούλγαροι ηγεμόνες μιμούμενοι τούς Βυζαντινούς αυτοκράτορες έπαιρναν μαζί τους στις εκστρατείες το Σταυρό. Σε μία μάχη όμως εναντίον των Σέρβων ο βουλγαρικός στρατός νικήθηκε από τον Σέρβο ηγεμόνα Λάζαρο (1371-1389). Ο Λάζαρος αργότερα δώρισε το σταυρό του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου μαζί με το τεμάχιο της Τιμίας Ζώνης.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. δ'.
Θεοτόκε ἀειπάρθενε, τῶν ἀνθρώπων ἡ σκέπη, Ἐσθῆτα καὶ Zώνην τοῦ ἀχράντου σου σώματος, κραταιὰν τῇ πόλει σου περιβολὴν ἐδωρήσω, τῷ ἀσπόρῳ τόκῳ σου ἄφθαρτα διαμείναντα, ἐπὶ σοὶ γὰρ καὶ φύσις καινοτομεῖται καὶ χρόνος, διὸ δυσωποῦμέν σε, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ,ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ, ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 30 Αυγούστου, ημέρα μνήμης των Αγίων Αλεξάνδρου, Ιωάννου και Παύλου του νέου, των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως, ας πούμε λίγα λόγια:

Άγιος Αλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ήταν, όπως λέγουν, «ἀποστολικοῖς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος». Σαν πρεσβύτερος ακόμα, διακρινόταν για τη μεγάλη του ευσέβεια, την αρετή και την αγαθότητα του. Στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο τότε Πατριάρχης τον εξέλεξε αντιπρόσωπο του. Και όταν στη Σύνοδο αυτή καταδικάστηκε ο Άρειος, ο Αλέξανδρος, αν και γέροντας 70 χρονών, δέχθηκε να περιοδεύσει στη Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να διδάξει και να γνωστοποιήσει τα ορθά δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά ενώ βρισκόταν στην περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε. Όρισε όμως διάδοχο του τον Αλέξανδρο, διότι, παρά το γήρας του, είχε τα κατάλληλα εφόδια για τη διακυβέρνηση της αρχιεπισκοπής της πρωτεύουσας. Πράγματι, σαν Πατριάρχης ο Αλέξανδρος ανταποκρίθηκε σωστά στις δύσκολες περιστάσεις των καιρών. Τότε ο Άρειος είχε εξαπατήσει το βασιλιά Κωνσταντίνο ότι δήθεν πιστεύει ορθά. Και ο βασιλιάς διέταξε τον Αλέξανδρο να αφήσει τον Άρειο να μετέχει της Θείας Κοινωνίας. Ο Αλέξανδρος, λυπημένος, προσευχήθηκε στο Θεό και ζήτησε τη βοήθεια Του. Η δέηση του Ιεράρχη εισακούσθηκε. Και το πρωί που ο Άρειος με πομπή θα πήγαινε στην εκκλησία, βρέθηκε το σώμα του σχισμένο και σκωληκόβρωτο! Ο Άγιος Αλέξανδρος απεβίωσε ειρηνικά το 337 μ.Χ.

Άγιος Ιωάννης Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Πρόκειται μάλλον για τον Ιωάννη τον ονομαζόμενο Ξιφιλίνο, που διαδέχτηκε τον Πατριάρχη Κωνσταντίνο τον Γ'. Γεννήθηκε το 1006 μ.Χ. στην Τραπεζούντα και διακρίθηκε για τη μεγάλη του παιδεία και τα μεγάλα πολιτικά αξιώματα που είχε καταλάβει. Κατόπιν όμως αποσύρθηκε σε κάποια μονή της Βιθυνίας, όπου μόνασε 10 χρόνια. Από κει προσκλήθηκε για να καταλάβει τον πατριαρχικό θρόνο. Χειροτονήθηκε ιερέας, και μετά μια εβδομάδα - την 1η Ιανουαρίου 1064 μ.Χ. - επίσκοπος. Ο Ιωάννης λειτουργούσε και κήρυττε κάθε μέρα στους ναούς της πρωτεύουσας, επισκεύασε τις εικόνες της Αγίας Σοφίας, και μοίραζε δωρεάν ψωμί και σιτάρι στους φτωχούς. Πέθανε το 1075 μ.Χ., και να πως τον περιγράφει ένας από τους συγχρόνους του: «ἀνεφάνη ἀνὴρ πρώτον μὲν καθαρώτατος καὶ ἁγνότατος καὶ πρὸ παντὸς ρύπου σωματικοῦ καθάπαξ ἀπεχόμενος. Ἔπειτα δὲ τὰ εἰς καταφρόνησιν χρημάτων καὶ ἀκτημοσύνην τελείαν καὶ τὴν πρὸς τοὺς πένητας φιλανθρωπίαν καὶ μετάδοσιν κατ᾿ οὐδὲν ἐλάττων τοῦ περιβόητου ἐκείνου Ἐλεήμονος, καὶ ταῖς ἄλλοις δὲ ἀρεταῖς πάσαις συλλήβδην εἰπεῖν ἀφθόνως κοσμούμενος, ἀλλὰ καὶ τῷ λόγῳ πολύς, καὶ παιδεύσεως πάσης μετειληχῶς καὶ νομομαθείς ἐξαίρετος».

 
Άγιος Παύλος ο νέος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Για τον Πατριάρχη Παύλο δεν έχουμε σαφείς και συγκεκριμένες πληροφορίες. Μερικοί νομίζουν ότι πρόκειται για τον Παύλο τον Γ'. Αυτός πατριάρχευσε το 687 - 693 μ.Χ. Προήδρευσε της Πανθέκτης λεγομένης Συνόδου. Άλλοι νομίζουν, ότι πρόκειται για τον Πατριάρχη Παύλο τον Δ'. Αυτός καταγόταν από την Κύπρο και έλαμψε, κατά τον Θεοφάνη, στα λόγια και στα έργα. Ανέβηκε στον θρόνο το 780 μ.Χ. παραιτήθηκε δε στα τέλη Αυγούστου του 784 μ.Χ. και αποσύρθηκε στη Μονή Φλώρου, όπου έζησε σαν απλός μοναχός μόνο δύο ή τρεις μήνες από την παραίτηση του. Ανήκε στους ζηλωτές της Ορθοδοξίας και διακρίθηκε για της ελεημοσύνες του. (Προ του 12ου αιώνα μ.Χ., η μνήμη του εορταζόταν στις 2 Σεπτεμβρίου).

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.
Μύσται οὐράνιοι ἀποδεικνύμενοι, θεῖοι ἐκφάντορες τῷ κόσμῳ ὤφθητε, τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ποιμάναντες θεαρέστως, ἱερὲ Ἀλέξανδρε, τῆς Τριάδος ὁ πρόμαχος, Ἰωάννη ἔνδοξε, ὁ τῆς χάριτος τρόφιμος, καὶ Παῦλε Ἱερέων ἀκρότης, ὅθεν ὑμᾶς ἀνευφημοῦμεν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΟΜΗΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 29 Αυγούστου, ημέρα ανάμνησης του γεγονότος της Αποτομής της Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ας πούμε λίγα λόγια:

Αρχικά θα ήθελα να σας αναφέρω κάποια βασικά στοιχεία του Αγίου Ιωάννη του  Προδρόμου… Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος γεννήθηκε από τον ιερέα Ζαχαρία και την Ελισάβετ. Μέχρι τα 30 του χρόνια έζησε ζωή ασκητική στην έρημο, η οποία ήταν αφιερωμένη στην προσευχή και την πνευματική ολοκλήρωση, ενώ την τροφή του αποτελούσαν βλαστάρια χόρτων και άγριο μέλι.
Με την άσκηση και την αρετή απέκτησε όλα τα προσόντα του επιβλητικού κήρυκα του Θείου Λόγου. Η διδασκαλία του, που συνοψίζεται στη γνωστή φράση ΄΄Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών΄΄, ήταν ουσιαστικά η προετοιμασία της έλευσης του Ιησού Χριστού.
Αξιώθηκε μάλιστα να βαπτίσει τον Χριστό, τον Υιό του Θεού.

Τώρα, θα σας αναφέρω το γεγονός της Αποτομής της Τίμιας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου:
“Ουκ εξεστί σοι έχειν, την γυναίκα του αδελφού σου”. Αυτά λοιπόν τα λόγια ήταν η αφορμή για να αρχίσει να μετρά αντίστροφα η επίγεια ζωή του Αγίου Ιωάννη, και η αρχή της εξαγρίωσης του βασιλιά Ηρώδη Αντίπα εναντίον του!
Όταν ο βασιλιάς Ηρώδης είχε τα γενέθλιά του, είχε καλεσμένους στο βασίλειό του πολλούς τοπικούς άρχοντες της Γαλιλαίας, καθώς επίσης και διάφορα σημαντικά για αυτόν πρόσωπα. Ο βασιλιάς Ηρώδης είχε παντρευτεί παράνομα την γυναίκα του αδερφού του Φιλίππου, την Ηρωδιάδα, όπου είχε και μια κόρη την Σαλώμη. Ο Ιωάννης έκκρινε και κατέκρινε αυτόν τον παράνομο γάμο, όπου του έλεγε: «Δεν σου επιτρέπεται να έχεις την γυναίκα του εν ζωή αδελφού σου» .
Η Ηρωδιάδα έτρεφε μνησικακία εναντίον του Αγίου Ιωάννη και ήθελε να τον σκοτώσει, αλλά δεν μπορούσε γιατί ο Ηρώδης φοβόταν τον Άγιο, επειδή ήξερε ότι ήταν άνδρας Δίκαιος και Άγιος. Ο Άγιος Ιωάννης όσα κι αν του έλεγε τον έφερναν σε μεγάλη απορία, διότι συνειδητά και υποσυνείδητα γνώριζε ότι αυτά που λέει είναι σωστά.
Η Κατάλληλη ευκαιρία παρουσιάστηκε!!!  Όταν ο βασιλιάς Ηρώδης ζήτησε να χορέψει κι άλλο προς τιμήν του αλλά και της εορτής των γενεθλίων του η κόρη της Ηρωδιάδος, η Σαλώμη, που λόγω του ιδιαίτερου κάλλους της ο Ηρώδης ήταν γοητευμένος, της είπε ότι αν συνεχίσει να χορεύει θα της χαρίσει ότι κι αν του ζητήσει, της είπε μάλιστα ότι είναι διατεθειμένος να της χαρίσει ακόμη και το μισό του βασίλειο. Η Σαλώμη τότε ρώτησε τη μητέρα της «Τι να ζητήσω;» και αυτή της είπε να ζητήσει το κεφάλι του Ιωάννη διότι τον μισούσε. Η Σαλώμη λοιπόν είπε στον Ηρώδη  «Θέλω αμέσως να μου δώσεις σ' ένα πιάτο το κεφάλι του Ιωάννου του Βαπτιστού». Τότε ο βασιλιάς λυπήθηκε, αλλά εξ αίτιας των όρκων που της έδωσε και των καλεσμένων δεν ήθελε να της αρνηθεί για να μη φανεί επίορκος. Αμέσως ο βασιλιάς έστειλε δήμιο και διέταξε να φέρει το κεφάλι του Αγίου. Ο δήμιος πήγε και τον αποκεφάλισε στη φυλακή και έφερε το κεφάλι του σ' ένα πιάτο και το έδωσε στη Σαλώμη, όπου στη συνέχεια το έδωσε στη μητέρα της.
Το Άγιο σώμα του ενταφιάστηκε με τιμές από τους μαθητές του.
Έτσι μαρτυρικά ο Πρόδρομος του Κυρίου μας, παρέδωσε την ψυχή του σε Αυτόν που τόσο αγάπησε.

Οι γιορτές του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου σε ολόκληρο το έτος είναι:
1. Σύλληψις του Τιμίου Προδρόμου – 23 Σεπτεμβρίου
2. Σύναξις του Τιμίου Προδρόμου – 7 Ιανουαρίου
3. Α΄ και Β΄ εύρεσις της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου – 24 Φεβρουαρίου
4. Γ΄ σχέσις Τιμίας κεφαλής του Προδρόμου – 25 Μαΐου
5. Το Γενέσιον του Τιμίου Προδρόμου – 24 Ιουνίου
6. Αποτομή της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου – 29 Αυγούστου

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος β'.
Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον· ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορεἰτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΙΘΙΟΠΟΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 28 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Οσίου Μωυσέως του Αιθίοπος, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο όσιος Μωυσής ήταν αγορασμένος δούλος κάποιου πλούσιου κτηματία. Είχε χαρακτήρα σκληρό και δύστροπο και καθημερινά δημιουργούσε πολλά προβλήματα, ώσπου το αφεντικό του αγανάκτησε και τον πέταξε στον δρόμο. Ο Μωυσής βρήκε καταφύγιο σε μια ληστοσυμμορία και με την τεράστια σωματική του δύναμη δεν άργησε να επιβληθεί και να γίνει ο αρχηγός της.
Κάποτε, κυνηγημένος από τα όργανα της εξουσίας, για τα πολλά του εγκλήματα, πήγε να κρυφτεί βαθειά στην έρημο όπου ζούσαν οι πιο ονομαστοί ασκητές. Η συναναστροφή του με τους αγίους τον έκανε σιγά - σιγά να ημερεύσει. Τον επισκίασε η Χάρη του Θεού, γιατί η μετάνοια είναι ώρα Χάριτος, μαλάκωσε η καρδιά του, μετανόησε πραγματικά και ζήτησε την λύτρωση. Η αλλαγή του ήταν ριζική και σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε στα μέτρα των μεγάλων Πατέρων της ερήμου. Μετά το βάπτισμα αξιώθηκε να λάβει και την Χάρη της Ιεροσύνης.
Σε ηλικία 75 ετών έφυγε από την πρόσκαιρη αυτή ζωή με τρόπο βίαιο και μαρτυρικό. Ειδωλολάτρες ληστές εισέβαλαν στο σπήλαιο που ασκήτευε και τον σκότωσαν με μαχαίρια. Και στο σημείο αυτό επαληθεύθηκε, για άλλη μια φορά, ο λόγος του Χριστού προς τον Απόστολο Πέτρο: «πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται» (Ματθ. κστ, 52).
Οι δύο μεγάλες αρετές που τον κοσμούσαν ήταν η αληθινή μετάνοια και η βαθειά ταπείνωση. Μέχρι την τελευταία του αναπνοή «έκλαιε πικρώς» για τις αμαρτίες του και θεωρούσε τον εαυτό του κατώτερο όχι μόνον από τους ανθρώπους, αλλά και από αυτήν την άλογη κτίση. «Η συναίσθησις της αμαρτίας ημών είναι μέγα δώρον του Ουρανού, μεγαλύτερον και της οράσεως των αγγέλων... Η μετάνοια είναι ανεκτίμητον δώρον προς την ανθρωπότητα... Δια της μετανοίας συντελείται η θέωσις ημών. Τούτο είναι γεγονός ασυλλήπτου μεγαλείου» (Αρχιμ. Σωφρονίου, Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι, σελ. 40 και 46). Ο Μωυσής αξιοποίησε κατά τον καλύτερο τρόπο το ανεκτίμητο αυτό δώρο και έφθασε στην θέωση, στην όραση του Θεού.
Αρκετά περιστατικά από τον βίο και την πολιτεία του φανερώνουν την ριζική αλλαγή του τρόπου της ζωής του. Άλλωστε αυτό σημαίνει μετάνοια. Αλλαγή τρόπου σκέψης και τρόπου ζωής. Αξίζει να αναφέρουμε ένα από αυτά: «Κάποτε, τέσσερεις ληστές, παλιοί σύντροφοί του, μπήκαν στην καλύβα του για να την ληστέψουν, χωρίς να φαντάζονται ποιόν μπορούσαν να βρουν μέσα. Όταν τον είδαν σάστισαν. Εκείνος, με μεγάλη ευκολία, τους έπιασε, τους έδεσε και τους οδήγησε στην συνάθροιση των Γερόντων και τους ερώτησε να του πουν τί πρέπει να κάνει με τους ληστές, λέγοντας συγχρόνως: "Σε μένα δεν αρμόζει πια να τιμωρήσω άνθρωπον"» (Γεροντικόν, Εκδ. Ρηγοπούλου, σελ. 111). Όταν τα άκουσαν αυτά οι ληστές εξομολογήθηκαν, μετανόησαν και έγιναν Μοναχοί.
Άλλο χαρακτηριστικό περιστατικό που φανερώνει την ταπείνωση του Οσίου είναι και το ακόλουθο: «Την ημέρα που τον χειροτονούσε Πρεσβύτερο ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και μάλιστα την ώρα που του φορούσε τα ιερά άμφια του είπε φιλικά ότι έγινε λευκός σαν περιστέρι. Ο Μωυσής ερώτησε ταπεινά τον Πατριάρχη αν κρίνει από το εξωτερικό ή το εσωτερικό, επειδή και τα άμφια ήσαν λευκά. Ο Πατριάρχης θέλοντας να τον δοκιμάσει αν έχει πραγματική ταπείνωση, είπε κρυφά στους κληρικούς να τον διώξουν από το σκευοφυλάκιο. Έτσι, όταν παρουσιάστηκε εκεί μετά την θεία Λειτουργία, τον έδιωξαν βρίζοντας τον. Ο Μωυσής έφυγε αμέσως χωρίς καμιά αντιλογία. Ένας από αυτούς, που τον ακολούθησε κρυφά για να δει αν του κακοφάνηκε, τον άκουσε να μονολογεί μεμφόμενος τον εαυτό του: "Καλά σού κάνανε, σποδόδερμε μελανέ". Αφού δεν είσαι άνθρωπος, τί γυρεύεις με τους ανθρώπους;» (Γεροντικόν, σελ. 252 -253).
Η Ορθόδοξη Εκκλησία με τον τρόπο ζωής που προσφέρει μεταμορφώνει και μετασκευάζει τα τσακάλια και τους λύκους σε πρόβατα και αρνιά άκακα. Μεταβάλλει τους υπερήφανους σε ταπεινούς, τους πόρνους και μοιχούς σε σώφρονες, τους φονιάδες, τους τρομοκράτες και τους ληστές σε Οσίους.

Σημείωση: Σύμφωνα με τον Συναξαριστή του Άγιου Νικόδημου, ο Όσιος Μωυσής απεβίωσε ειρηνικά.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν παθῶν καταλείψας Πάτερ τὴν Αἴγυπτον, τῶν ἀρετῶν ἐν τῷ ὄρει ἀνῆλθες πίστει θερμή, τὸν Σταυρὸν τὸν τοῦ Χριστοῦ ἄρας ἐπ' ὤμων σου, καὶ δοξασθεῖς περιφανῶς τύπος ὤφθης Μοναστῶν, Μωσῆ Πατέρων ἀκρότης, μεθ' ὧν ἀπαύστως δυσώπει ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός
 

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 27 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου, ας πούμε λίγα λόγια:

Δυστυχώς για τη ζωή του Αγίου Φανουρίου, δεν σώζονται γραπτές αναφορές. Όλα όσα γνωρίζουμε είναι υποθέσεις που πηγάζουν από μια εικόνα του που βρέθηκε τον 14ο - 15ο αιώνα μ.Χ., στο νησί της Ρόδου.
Τότε, εκείνο τον καιρό, η Ρόδος βρισκόταν υπό την κατοχή των Αγαρηνών. Κατά τη διάρκεια των εργασιών αναστύλωσης των τειχών της πόλης, βρέθηκε στο νότιο τμήμα του φρουρίου, ανάμεσα στα χαλάσματα, ένας μισογκρεμισμένος Ναός γεμάτος παλιές εικόνες. Οι περισσότερες εικόνες ήταν τόσο παλιές και τόσο φθαρμένες που δεν ξεχώριζαν οι μορφές των Αγίων. Μία όμως εικόνα ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Παρίστανε ένα νέο, ντυμένο στρατιωτικά και το όνομα που ήταν γραμμένο πάνω της ήταν «Ο Άγιος Φανώ». Ο Άγιος, απεικονιζόταν με ρωμαϊκά στρατιωτικά ρούχα, κρατώντας στο αριστερό χέρι έναν Σταυρό και στο δεξί μια λαμπάδα. (Αργότερα, τον αρχαίο αυτό Ναό ανοικοδόμησε ο τότε Επίσκοπος Ρόδου Νείλος και τον αφιέρωσε στο όνομα του Αγίου Φανουρίου.)

Εκτός από τη μορφή του Αγίου, στην εικόνα υπήρχαν και δώδεκα παραστάσεις που απεικόνιζαν τα μαρτύρια που υπέστη από τους Ρωμαίους, τα οποία είναι μεγάλα και σκληρά και αποκαλύπτουν ότι πρόκειται για έναν μεγάλο και γενναίο Αθλητή της πίστεώς μας:

~ Στη πρώτη παράσταση: Εμφανίζεται ο Άγιος Φανούριος να απολογείται με παρρησία μπροστά στο Ρωμαίο άρχοντα.
~ Στη δεύτερη: Ο Άγιος εικονίζεται ανάμεσα σε στρατιώτες που τον χτυπούν με πέτρες στο κεφάλι και στο στόμα.
~ Στη τρίτη: Δείχνει τη συνέχεια αυτών των βασανιστηρίων, όπου έχουν ρίξει τον Άγιο στο χώμα και τον χτυπούν με ρόπαλα και ξύλα, ενώ προσεύχεται.
~ Στη τέταρτη: Είναι γυμνός και ματωμένος μέσα στη φυλακή, όπου οι δήμιοί του, του σκίζουν τις σάρκες με σιδερένια εργαλεία. Εκείνος, υπομένει τα βασανιστήρια με το βλέμμα στραμμένο στον Ουρανό.
~ Στη πέμπτη: Ο Άγιος βρίσκεται μπροστά στο δήμιό του με μία έκφραση που δείχνει τον πόνο και το μαρτύριο.
~ Στην έκτη: Προσεύχεται μόνος του μέσα στη φυλακή έχοντας υψώσει τα χέρια ικετευτικά προς τον Ουρανό.
~ Στην έβδομη: Εικονίζεται να είναι γυμνός και καταματωμένος, ενώ γύρω του καίνε το σώμα του με αναμμένες λαμπάδες.
~ Στην όγδοη: Εμφανίζεται καταπλακωμένος κάτω από μια μεγάλη πέτρα και ολόγυρά του βρίσκονται άγρια θηρία, έτοιμα να τον κατασπαράξουν, ωστόσο μοιάζουν να είναι καθηλωμένα από την Αγιότητά του.
~ Στην ένατη: Βρίσκεται μπροστά σε ένα ακόμα μαρτύριο, τον έχουν στήσει μπροστά στα είδωλα με αναμμένα κάρβουνα στα χέρια, αλλά εκείνος προτιμά να κρατά τα κάρβουνα στα χέρια και να καίγεται, παρά να τα πετάξει στα είδωλα και να λυτρωθεί.
~ Στη δέκατη: Δέεται με τα χέρια υψωμένα στον Ουρανό, ενώ η γαλήνη και το Θείο Φως είναι ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του.
~ Στην ενδέκατη: Ο Άγιος στέκεται στη μέση και οι βασανιστές του τον έχουν τοποθετήσει σ’ ένα μεγάλο μάγκανο και του τσακίζουν τα κόκαλα. Το πρόσωπό του παραμένει ήρεμο και υπομένει με καρτερία το φρικτό Μαρτύριο.
~ Στη τελευταία παράσταση: Εικονίζεται το φοβερό τέλος του Μαρτυρίου του. Εικονίζεται μέσα σ’ ένα λάκκο με αναμμένα ξύλα, περιτριγυρισμένος από αναμμένες φλόγες και καπνούς. Πάλι όμως το πρόσωπό του εξακολουθεί να είναι ήρεμο και ατάραχο, στραμμένο με πίστη και αγαλλίαση προς τον αγαπημένο του Χριστό.
Έτσι, μαρτυρικά ο Άγιος Φανούριος παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, όπου όλα αυτά τα μαρτύρια που εικονίζονται στην εικόνα του, τον καθιστούν Μεγαλομάρτυρα!

Υ.Γ.
Ο Άγιος Φανούριος είναι ένας από τους πιο Θαυματουργούς Αγίους της Χριστιανικής πίστης. Οι πιστοί συνηθίζουν όταν θέλουν να παρακαλέσουν για κάτι τον Άγιο, να φτιάχνουν μια ειδική πίτα, την Φανουρόπιτα, την οποία πηγαίνουν στην Εκκλησία και μετά το πέρας της Λειτουργίας την μοιράζουν στους πιστούς που βρίσκονται εκεί.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ουράνιον εφύμνιον εν γή τελείται λαμπρώς, επίγειον πανήγυριν, νύν εορτάζει φαιδρώς, Αγγέλων πολίτευμα, άνωθεν υμνωδίαις ευφημούσιν τους άθλους, κάτωθεν Εκκλησία, την ουράνιον δόξαν, ην εύρες πόνοις και άθλοις, τοις σοίς Φανούριε ένδοξε.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΝΑΤΑΛΙΑΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 26 Αυγούστου, ημέρα μνήμης των Αγίων Ανδριανού και Ναταλίας, ας πούμε λίγα λόγια:

Οι Άγιοι Ανδριανός και Ναταλία, έζησαν επί αυτοκρατορίας Μαξιμιανού και ήταν ανδρόγυνο. Κάποια μέρα ο Άγιος Ανδριανός είδε 23 χριστιανούς, να είναι έτοιμοι να μαρτυρήσουν για την πίστη τους. Τότε ο Άγιος ήταν 28 ετών, εντυπωσιάστηκε από αυτά που άκουσε και δήλωσε στους ειδωλολάτρες ότι είναι κι αυτός χριστιανός. Αμέσως τον έπιασαν και τον έκλεισαν στην φυλακή. Εκεί, στη φυλακή, πήγε η γυναίκα του, η Αγία Ναταλία, να του συμπαρασταθεί και να του πει να μην λυγίσει. Στην συνέχεια, αφού υπέμεινε πολλά και φρικτά βασανιστήρια παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο. Αξιοσημείωτο είναι, ότι όταν οι ειδωλολάτρες επιχείρησαν να του κάψουν το σώμα, ξέσπασε μία δυνατή νεροποντή η οποία έσβησε τη φωτιά. Το σώμα του ενταφιάστηκε από την γυναίκα του Αγία Ναταλία, η οποία μετά από λίγο καιρό θάφτηκε δίπλα του, αφού κι αυτή παρέδωσε μαρτυρικά την ψυχή της στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Ἀναφαίρετον ὄλβον ἠγήσω, τὴν σωτήριον, πίστιν τρισμάκαρ, καταλιπῶν τὴν πατρῴαν ἀσέβειαν καὶ τῷ Δεσπότῃ κατ' ἴχνος ἑπόμενος, κατεπλουτίσθης ἐνθέοις χαρίσμασιν Ἀδριανὲ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, ὁμοὺ σὺν Ναταλία τὴ θεόφρονι.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΙΤΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 25 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου και Αποστόλου Τίτου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος και Απόστολος Τίτος, καταγόταν από την Ελλάδα και ήταν εξαιρετικά μορφωμένος. Έγινε χριστιανός από τον Απόστολο των Εθνών, Παύλο, με τον οποίο και συνεργάστηκε, στην διάδοση του Ευαγγελίου. Τον ακολούθησε στην Ιερουσαλήμ και κατόπιν επιφορτίστηκε να πάει στην Κόρινθο για να δει την κατάσταση της εκεί Εκκλησίας. Στην επιστροφή του, συνάντησε τον Απόστολο Παύλο στην Μακεδονία και μετά πήγαν μαζί στην Κρήτη, όπου εκεί ο Απόστολος  Παύλος τον έκανε Επίσκοπο του νησιού και του είπε να κάνει και ιερείς για όλο το νησί.
Ο Απόστολος Παύλος του έστειλε και την γνωστή προς Τίτον επιστολή, από την οποία γνωρίζουμε, ότι ο Έλληνας μαθητής του Αποστόλου Παύλου είναι «τέκνον του γνήσιον». Από την ίδια επιστολή του μαθαίνουμε ότι ο Άγιος Τίτος είχε λαμπρούς συνεργάτες στην Κρήτη, τον Ζηνά τον νομικό και τον περίφημο Απολλώ. Παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, το έτος 105 μ.Χ.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Προκληθείς ουρανόθεν προς γνώσιν ένθεον, την εν σαρκί του Δεσπότου επιδημίαν εν γη, αυτοψεί εωρακώς φωτός πεπλήρωσαι, όθεν του Παύλου κοινωνός, θεηγόρος γεγονώς, την Κρήτην πάσαν πυρσεύεις, της ευσεβείας τω λόγο, Τίτε απόστολε μακάριε.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 24 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Κοσμάς υπήρξε φωτοφόρος απόστολος του Ευαγγελίου, στα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Η Εκκλησία του Χριστού, για να τιμήσει τον αγώνα και την προσφορά του, τον ονόμασε Ισαπόστολο.
Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το 1714 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Είκοσι χρονών μετέβη στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει στο εκεί νεοσύστατο σχολείο του Βατοπεδίου. Ο Ο Άγιος Κοσμάς, ονομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και μετά την αποφοίτηση του, πήγε στη Μονή Φιλόθεου, όπου έγινε μοναχός και κατόπιν Ιερομόναχος και έλαβε το όνομα Κοσμάς.
Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Όμως, θεωρούσε τον εαυτό του ταπεινό και αδύνατο να επωμισθεί τέτοιο φορτίο. Με θεία αποκάλυψη, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αδελφό του Χρύσανθο, που ήταν δάσκαλος. Αυτός του έκανε μερικά μαθήματα ρητορικής, που θα βοηθούσαν τον Κοσμά στο κήρυγμα. Έπειτα, αφού πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, όργωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα, διδάσκοντας στους «ραγιάδες» το λόγο του Θεού.
Έτσι, ο Άγιος Κοσμάς, αρχικά κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια μετέβη στην Αιτωλοακαρνανία. Με νέα άδεια περιήλθε τα Δωδεκάνησα και το Άγιο Όρος. Ακολούθως περιόδευσε στην Θεσσαλονίκη, Βέροια, σε ολόκληρη την Μακεδονία, έφθασε στην Χειμάρα, επέστρεψε στην Νότιο Ήπειρο και από εκεί κατέληξε στη Λευκάδα και την Κεφαλληνία. Πήγε ακόμη στη Ζάκυνθο, Κέρκυρα και ξανά στην Βόρειο Ήπειρο.
Απ' οπού περνούσε, έκτιζε σχολεία, εκκλησίες, και πλήθος λαού συνέρεε και «ρουφούσε» το «νέκταρ» της αγίας διδασκαλίας του.
Τελικά, ο φθόνος των Εβραίων, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχε σαν αποτέλεσμα τον απαγχονισμό του Αγίου στο Κολικόντασι, στα χώματα της Βορείου Ηπείρου το 1779 μ.Χ.
Τα λόγια του ήταν προφητικά, γεμάτα θεία χάρη και απλότητα. Κάποτε είπε στους κατοίκους κάποιου χωριού: «Ήρθα στο χωριό σας και σας κήρυξα. Δίκαιο είναι λοιπόν να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Με χρήματα μήπως; Τι να τα κάνω; Η πληρωμή η δική μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας, για να κερδίσετε την αιώνια ζωή».

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, διδασκαλία, κατεκόσμησας, τὴν Ἐκκλησία, ζηλωτὴς τῶν Ἀποστόλων γενόμενος καὶ κατασπείρας τὰ θεία διδάγματα, μαρτυρικῶς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Κοσμᾶ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΙΡΜΙΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 23 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ειρηναίου, του Επισκόπου Σιρμίου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Ειρηναίος ήταν Επίσκοπος Σιρμίου, πρωτεύουσας της Παννονίας. Ως ποιμενάρχης ήταν αγνός, δραστήριος, γεμάτος ειλικρινή αγάπη για το ποίμνιό του, το οποίο τόσο πολύ αγαπούσε, ώστε ήταν αποφασισμένος να δώσει και τη ζωή του γι' αυτό, σαν γνήσιος μιμητής του Ιησούς Χριστού, που είπε: «ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων» (Ιωάννου, ι΄11). Δηλαδή, ο καλός ποιμένας παραδίδει τη ζωή του για να απομακρύνει κάθε κίνδυνο από τα πρόβατά του και για να υπερασπιστεί τη ζωή τους. Αργότερα, ο Άγιος Ειρηναίος καταγγέλθηκε στον ηγεμόνα της πόλης ότι παρέσυρε στη θρησκεία του Ιησού ειδωλολάτρες. Τότε συνελήφθη και όταν ο ηγεμόνας Πρόβος τον ρώτησε αν αληθεύει αυτό για το όποιο τον κατηγορούν, αυτός αντί άλλης απαντήσεως προσευχήθηκε μπροστά του. Ο ηγεμόνας αμέσως τον φυλάκισε και έπειτα, αφού τον μαστίγωσε, τον αποκεφάλισε και έριξε το κεφάλι του στον ποταμό Σαύο, το 288 μ.Χ.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
Ειρηναίος (από τη λέξη ειρήνη): Ο ειρηνικός, ο ειρηνοποιός.

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΩΝ

Γιορτάζουμε σήμερα 22 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Αγαθονίκου κια των συν αυτώ Μαρτυρησάντων, ας πούμε λίγα λόγια:

Όταν ο κόμης Ευτόλμιος επέστρεφε από την περιοδεία του στον Πόντο, οπού είχε πάει για να καταδιώξει χριστιανούς, σταμάτησε στην Κάρπη όπου βρήκε τον Ζωτικό και τον θανάτωσε μαζί με τους μαθητές του. Εκεί έμαθε ότι ο πρίγκιπας της πόλης έγινε χριστιανός από κάποιο Αγαθόνικο. Τότε, συνέλαβε τον πρίγκιπα και τον Αγαθόνικο (που ήταν από τη Νικομήδεια), και αφού τους τιμώρησε μαζί με άλλους χριστιανούς, κατόπιν όλους μαζί τους οδήγησε στο βασιλιά, που βρισκόταν στη Θράκη. Αλλά στο δρόμο, κοντά σε ένα χωριό ονομαζόμενο Ποταμός, σκότωσε τους Ζήνωνα, Θεοπρέπιο, Ακίνδυνο και Σεβηριανό, διότι από τις πολλές πληγές που είχαν στα πόδια τους, δεν μπορούσαν πλέον να βαδίσουν. Όταν έφθασε στο χωριό Άμμους κοντά στη Σιλυβρία, με βασιλική διαταγή αποκεφάλισε, έτσι όπως τους είχε δεμένους, τον Αγαθόνικο, τον πρίγκιπα και τους άλλους χριστιανούς. Έτσι, όλοι ακολούθησαν το παράδειγμα του εσφαγμένου Αρνίου, του Χριστού, και άξια θα συναριθμηθούν μ' αυτούς που θα είναι «γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου» (Αποκάλυψη, κα' 27). Δηλαδή, μ' αυτούς που θα είναι γραμμένοι στο βιβλίο της αιώνιας ζωής του Αρνίου, δηλαδή του Χριστού.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ' . Θείας πίστεως.
Νίκης τρόπαιον, κατὰ τῆς πλάνης, Ἀγαθόνικε, λαμπρὸν ἐγείρας, τῶν ἄφθαρτων ἀγαθῶν, κατηξίωσαι τοῦ γὰρ Δεσπότου ζηλώσας τὸν θάνατον, τῆς ἀθανάτου ζωῆς ὤφθης μέτοχος. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΣΣΗΣ ΤΗΣ ΕΔΕΣΣΑΙΑΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 21 Αυγούστου, ημέρα μνήμης της Αγίας Βάσσης της Εδεσσαίας και των τέκνων αυτής Θεογνίου, Αγαπίου και Πιστού, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία Βάσσα έζησε επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού, και κατοικούσε στην Έδεσσα της Μακεδονίας. Είχε παντρευτεί ειδωλολάτρη Ιερέα ονόματι Ουαλέριο, από τον οποίο απέκτησε τρεις γιους, τον Θεόγνιο, τον Αγάπιο και τον Πιστό. Η ψυχή της Αγίας Βάσσης αγαπούσε την αλήθεια και την αρετή, έτσι, της δόθηκε η ευκαιρία να διδαχθεί και να έλθει στη χριστιανική πίστη. Μαζί της έφερε και τους τρεις γιους της, που την αγαπούσαν με όλη τους την καρδιά. Όταν το πληροφορήθηκε αυτό, ο σύζυγός της Ουαλέριος, περίπου το 290 μ.Χ., προσπάθησε με διάφορους τρόπους να τους επαναφέρει στην ειδωλολατρία. Μάταια όμως. Διότι αντίθετα η Αγία, αγωνιζόταν αυτή να διαφωτίσει τον ειδωλολάτρη άντρα της. Εξοργισμένος τότε ο Ουαλέριος, κατήγγειλε και τους τέσσερις στον ανθύπατο Βικάριο, που αμέσως διέταξε τη σύλληψή τους. Ο μεν πρωτότοκος Θεόγνιος, όταν ομολόγησε τον Ιησού αμέσως πέθανε, αφού του έσχισαν τα στήθη και τις πλευρές. Οι υπόλοιποι ρίχτηκαν στην φυλακή. Αλλά δεν κάμφθηκε το φρόνημά τους. Τον μεν Αγάπιο τον σκότωσαν, αφού του έγδαραν το δέρμα από το κεφάλι μέχρι το στήθος και κατόπιν έκαψαν το γδαρμένο σώμα. Το μαρτύριο ήταν φρικτό, αλλά ο νεαρός αθλητής φώναξε: «ουδέν ούτως ηδύ, ως το πάσχειν υπέρ Χριστού». Τον δε τρίτο γιο, τον Πιστό, τον αποκεφάλισαν. Τη μητέρα την άφησαν ελεύθερη. Κατόπιν όμως την συνέλαβε ο έπαρχος Κυζίκου, και αφού της έσπασε πόδια και χέρια, την αποκεφάλισε. Έτσι μαρτυρικά όλοι οι Άγιοι παρέδωσαν την ψυχή τους στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ὡς καλλίτεκνος μήτηρ τὴ Τριάδι προσήγαγες, Βάσσα Ἀθληφόρε θεόφρον, τοὺς καρποὺς τῆς κοιλίας σου, Θέογνιον Ἀγάπιον Πιστόν, ἀθλήσαντας τῷ λόγῳ σου στερρῶς, μεθ' ὧν θείας ἀπολαύουσα χαρμονῆς, σῷζε τοὺς ἐκβοώντας σοὶ· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σου, πάσιν ἰάματα.
 

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΣΑΜΟΥΗΛ

Γιορτάζουμε σήμερα 20 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Προφήτου Σαμουήλ, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Προφήτης Σαμουήλ γεννήθηκε στην Αρμαθαίμ Σιφά στο όρος Εφραίμ, από τη φυλή του Λευΐ. Ήταν γιος του Ελκανά και της Άννας, η οποία ήταν στείρα και δια της προσευχής ο Θεός της χάρισε παιδί, τον Σαμουήλ, που τον αφιέρωσε στο Θεό για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της.
Ο Σαμουήλ όταν μεγάλωσε, υπηρέτησε τον Κύριο και έγινε μέγας προφήτης και κριτής του λαού δικαιότατος. Αυτός έχρισε βασιλείς, το Σαούλ και το Δαυίδ, προφήτευσε 40 χρόνια και πέθανε σε βαθιά γεράματα.
Ας αναφέρουμε, όμως, μερικούς οικοδομητικούς λόγους του, που ξεφώνησε στο λαό του Ισραήλ, αλλά ισχύουν και για τους λαούς κάθε εποχής. Λέει λοιπόν: «Ἐὰν φοβηθεῖτε τὸν Κύριον καὶ δουλεύσητε αὔτω καὶ ἀκούσητε τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ μὴ ἐρίσητε τῷ στόματι Κυρίου καὶ ἦτε καὶ ὑμεῖς καὶ ὁ βασιλεὺς ὁ βασιλεύων ἐφ' ὑμῶν ὀπίσω Κυρίου πορευόμενοι ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσητε τῆς φωνῆς Κυρίου... ἔσται χεὶρ Κυρίου ἐφ' ὑμᾶς καὶ ἐπὶ τὸν βασιλέα ὑμῶν» (Α' Βασίλειων, ιβ΄ 14-15). Δηλαδή, αν φοβάστε και υπολογίζετε τον Κύριο, και Τον λατρεύετε και υπακούετε στα προστάγματα Του, και δεν αντιδράσετε προς αυτά που σας παραγγέλλει ο Κύριος, και ακολουθείτε σταθερά και σεις και ο κυβερνήτης που σας κυβερνά το δρόμο που σας υποδεικνύει ο Κύριος, σας λέγω όλα θα πηγαίνουν καλά. Θα έχετε την ευλογία του Κυρίου. Αν όμως δεν υπακούσετε στα προστάγματα του Κυρίου, τότε θα πέσει επάνω σε σας και τον κυβερνήτη σας, βαρύ το χέρι του Κυρίου και θα τιμωρηθείτε.
Να σημειώσουμε επίσης, ότι ο Προφήτης Σαμουήλ συνέγραψε τα Α' και Β' Bασιλειών (στην εβραϊκή βίβλο τα δύο αυτά βιβλία είναι ενωμένα και φέρουν το όνομα του). Το δε, κέρας του Σαμουήλ το οποίο είχε το λάδι με το οποίο χρίστηκε βασιλέας ο Δαβίδ βρισκόταν στην Kωνσταντινούπολη, στην Mονή την καλουμένη Mυριοκέρατον. Τέλος, να αναφέρουμε ότι ο Σαμουήλ ίδρυσε το μυστηριακό τάγμα των Εσσαίων.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐκ στείρας ἐβλάστησας, δικαιοσύνης καρπός, προφαίνων τὴν μέλλουσαν, εὐεργεσίαν ἠμίν, Σαμουὴλ θεσπέσιε ὅθεν ἱερατεύσας, παιδιόθεν Κυρίω, ἔχρισας ὡς Προφήτης, Βασιλεῖς θείω μύρω. Καὶ νῦν τῶν σὲ εὐφημούντων, μάκαρ μνημόνευε.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ: Αγιορεἰτκο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΩΝ

Γιορτάζουμε σήμερα 19 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ανδρέα του Στρατηλάτου και των συν αυτώ μαρτυρησάντων, ας πούμε λίγα λόγια:

Οι στρατιώτες ήταν κυριευμένοι από φόβο, λόγω του ότι ο εχθρός ήταν πολυάριθμος και είχε ήδη πολλές νίκες. Η αρχηγία του μικρού σώματος στρατιωτών είχε ανατεθεί από τον αρχιστράτηγο Αντίοχο σε ένα γενναίο χριστιανό αξιωματικό, τον Άγιο Ανδρέα. Βεβαίωσε λοιπόν ο Άγιος Ανδρέας τους στρατιώτες του πως ο θρίαμβος της νίκης θα είναι με το μέρος τους, αν όλοι με πραγματική πίστη επικαλεστούν τον Παντοδύναμο Θεό των χριστιανών, τον Ιησού Χριστό. Διότι όλα τα κατορθώματα των χριστιανών επιτυγχάνονται «σὺν τὴ δυνάμει τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χρίστου» (Α' προς Κορινθίους, ε' 4). Δηλαδή, με τη δύναμη, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Πράγματι, τα λόγια του Αγιου ανύψωσαν το ηθικό των στρατιωτών, με αποτέλεσμα να συντρίψουν το μεγάλο στράτευμα του εχθρού. Ο αρχιστράτηγος Αντίοχος επαίνεσε δημόσια το κατόρθωμα αυτό, αλλά όταν έμαθε ότι οι στρατιώτες ειλκύσθηκαν από τον Άγιο Ανδρέα στο χριστιανισμό, έστειλε 1000 στρατιώτες να τους αφοπλίσουν και να τους στείλουν στα σπίτια τους. Ο Άγιος Ανδρέας, όμως, μετά από συζήτηση είλκυσε κι αυτούς στο χριστιανισμό. Εξοργισμένος, τότε, ο Αντίοχος, έστειλε ειδικό σώμα με έμπιστους αξιωματικούς και σκότωσε όλους τους χριστιανούς στρατιώτες. Σύνολο, δύο χιλιάδες πεντακόσιοι ενενήντα τρεις (2593). Έτσι μαρτυρικά όλοι οι Άγιοι παρέδωσαν την ψυχή τους στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τὴ δυvαστεία, προσενήνοχας, ὡς στρατηγέτης, τῷ Παντάνακτι στρατὸν θεοσύλλεκτον τύπος γὰρ τούτων Ἀνδρέα γενόμενος, μαρτυρικῶς σὺν αὐτοὶς ἠνδραγάθησας. Μεθ' ὧν πρέσβευε, Κυρίω τῷ σὲ δοξάσαντι, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός


ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΩΝΟΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 17 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Μύρωνος, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Μύρων άθλησε επί αυτοκρατορίας Δεκιου, το 250 μ.Χ. Καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, θα μπορούσε να ζήσει άνετα, με όλα τα επίγεια αγαθά που θα επιθυμούσε. Όμως η μεγάλη του αγάπη προς το Χριστό, έκανε τον Άγιο Μύρωνα να χειροτονηθεί Ιερέας. Αφιερώθηκε, λοιπόν, ολοκληρωτικά στο ποιμαντικό του καθήκον και δίδασκε, νουθετούσε και βοηθούσε το κάθε ένα μέλος του ποιμνίου του. Μεριμνούσε καθημερινά για τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Κάποτε, ο έπαρχος Αχαΐας Αντίπατρος πήγε στον τόπο όπου λειτουργούσε ο Άγιος και συνέλαβε πολλούς χριστιανούς. Για να εκβιάσει λοιπόν τον Άγιο, να αλλαξοπιστήσει, έφερε μπροστά του το ποίμνιό του και του είπε ότι, αν αυτός αρνηθεί το Χριστό, θα τους αφήσει όλους ελεύθερους. Ο Άγιος Μύρων μειδίασε και απάντησε: «Αν ήταν για τη σωτηρία των πνευματικών μου παιδιών, πρόθυμα θα έδινα τη ζωή μου. Τώρα όμως δεν πρόκειται γι' αυτό. Ας δώσουν λοιπόν οι ίδιοι απάντηση». Τότε όλοι μαζί φώναξαν: «Όχι. Μια ανθρώπινη ψυχή είναι ασύγκριτα πολυτιμότερη από μύρια σώματα και από τον κόσμο όλο. Ποιος λοιπόν από μας θέλει να δεχθεί, ώστε να χάσει την ψυχή του ο πνευματικός μας πατέρας, για να ζήσουν λίγο περισσότερο στον πρόσκαιρο αυτό κόσμο οι δικές μας σάρκες;». Ο έπαρχος, εξοργισμένος από την απάντηση, αφού βασάνισε με φρικτό τρόπο τον Άγιο Μύρωνα, τελικά τον αποκεφάλισε. Έτσι, μαρτυρικά ο Άγιος Μύρων παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖον ἀλάβαστρον, τῶν ἱερῶν ἀρετῶν, πιστῶς Ἱεράτευσας, τὴ Ἐκκλησία Χριστοῦ, καὶ χαίρων ἐνήθλησας, ὅθεν τὴ εὐωδία, τῶν ἐν σοῖ χαρισμάτων, Μύρων Ἱερομάρτυς, τῶν παθῶν τὸ δυσῶδες, ἀπέλασαν ἀνενδότως, ἐκ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.


Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτκο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΜΗΔΟΥΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 16 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Διομήδους, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Διομήδης γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και σπούδασε την ιατρική επιστήμη. Η επιστημονική του γνώση δεν τον έκανε υπερήφανο, αλλά διατήρησε την ευσέβεια, με την οποία τον μεγάλωσαν οι γονείς του. Και όπως ο Κύριος, ο Ιατρός των σωμάτων και των ψυχών των ανθρώπων, «ἐλάλει αὐτοῖς περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰάσατο» (Λουκά, θ' 11), δηλαδή, μιλούσε σ' αυτούς για τη Βασιλεία του Θεού και γιάτρευε εκείνους που είχαν ανάγκη θεραπείας, έτσι και ο Άγιος Διομήδης, μιμούμενος τον Κύριό του και Θεό του, εξασκούσε αφιλοκερδώς το ιατρικό του επάγγελμα. Συγχρόνως, όμως, με τη θεραπεία των σωμάτων, ο Άγιος Διομήδης κήρυττε με θέρμη στους ασθενείς και τη Σωτηριώδη Αλήθεια του Ευαγγελίου όπου και βοήθησε πολλές ψυχές να οδηγηθούν στο Σωτήρα Χριστό. Ο Θείος ζήλος έφερε τον Άγιο Διομήδη μέχρι τη Νίκαια της Βιθυνίας. Όπου και εκεί θεράπευε ασθενείς, και κήρυττε τον Λόγο του Θεού. Όταν όμως άρχισε ο διωγμός του αυτοκράτορα Διοκλητιανού κατά των χριστιανών, η ευάρεστη στο Θεό δραστηριότητα του Αγίου καταγγέλθηκε στον αυτοκράτορα. Τότε αυτός διέταξε να τον συλλάβουν. Άλλα πριν συλληφθεί, ο Θεός τον πήρε κοντά Του και οι στρατιώτες τον βρήκαν νεκρό, παρόλα αυτά όμως, έτσι νεκρό τον αποκεφάλισαν.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν σωμάτων τᾶς νόσους θεραπεύων Διόμηδες, καὶ ψυχῶν τὴν ρώσιν ἐν λόγῳ, ἀληθείας ἐβράβευες, τὴν θείαν εἰληφῶς γὰρ δωρεάν, τοὶς πάσχουσι ποικίλως βοηθεῖς, καὶ Μαρτύρων ταὶς ἀκτίσι καταυγασθεῖς, σῴζεις τοὺς ἐκβοώντας σοι, δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν ἰάματα.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 15 Αυγούστου, ημέρα ανάμνησης του γεγονότος της Κοιμήσεως της Υπεραγίας ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Υπεραγία Θεοτόκος τρεις ημέρες πριν τελειώσει την επίγεια ζωή Της, ένας Άγγελος απεσταλμένος από τον Κύριο Της έκανε γνωστό δίνοντάς Της ένα κλαδί φοίνικα ότι πρόκειται να γίνει η μετάστασή Της από τη γη στον ουρανό, δηλαδή Της είπε: «Αυτά λέγει ο Υιός σου: είναι καιρός να παραλάβω τη Μητέρα Μου κοντά Μου. Γι’ αυτό να μην ταραχθείς, αλλά δέξου το μήνυμα με ευφροσύνη, επειδή μεταβαίνεις σε ζωή αθάνατη».
Μόλις το άκουσε αυτό η Παναγία, χάρηκε πολύ και από τον πολύ πόθο Της να μεταβεί στον μονογενή Υιό Της, ανέβηκε με βιασύνη στο όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί, διότι είχε αυτή τη συνήθεια, να ανεβαίνει συχνά σ’ αυτό το όρος. Τότε ακολούθησε θαύμα παράδοξο… Όταν ανέβηκε εκεί η Θεοτόκος, έκλιναν την κορυφή τους τα δέντρα, σαν να ήταν έμψυχα και λογικά, και την προσκυνούσαν και έτσι έδειχναν το σεβασμό τους και τιμούσαν την Κυρία και Δέσποινα του κόσμου.
Αφού προσευχήθηκε αρκετά η Πανάχραντη, επέστρεψε στην οικία Της. Άναψε φώτα πολλά, ευχαρίστησε τον Θεό και κάλεσε τους συγγενείς και τις γειτόνισσες. Στη συνέχεια, ετοίμασε όλα τα απαραίτητα για τον ενταφιασμό Της. Διηγήθηκε και στις άλλες γυναίκες τα λόγια που Της είπε ο Άγγελος για την μετάστασή Της στον ουρανό και σαν απόδειξη των λόγων Της, έδειξε το κλαδί φοίνικα που Της έδωσε ο Άγγελος.
Οι καλεσμένες γυναίκες, μόλις άκουσαν αυτό το λυπηρό νέο, άρχισαν να θρηνούν και να παρακαλούν την Παναγία να μη τις αφήσει ορφανές, και η Παναγία τις είπε ότι αφού πάει στον ουρανό και κοντά στον Υιό Της θα μεσιτεύει σε Αυτόν όχι μόνον για αυτές αλλά και για όλο τον κόσμο. Με τέτοια παρηγορητικά λόγια ελάφρυνε την λύπη τους.
Η παράδοση λέει ότι την τρίτη ημέρα από την εμφάνιση του Αγγέλου, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν η Θεοτόκος και περίμενε την Κοίμησή Της.
Μαζί με τους Αποστόλους ήρθε και ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Απόστολος Τιμόθεος και άλλοι άξιοι Ιεράρχες.
Όλοι αυτοί, μόλις έμαθαν την αιτία για την οποία συγκεντρώθηκαν αιφνιδίως και παραδόξως, είπαν στην Θεοτόκο: «Όσο σε βλέπαμε, Δέσποινα, να ζεις και να μένεις στον κόσμο, παρηγορούμεθα σαν να βλέπαμε τον Υιόν Σου. Επειδή όμως τώρα με τη επιθυμία του Υιού Σου και Θεού πηγαίνεις κοντά Του, γι’ αυτό μας βλέπεις να θρηνούμε και να δακρύζουμε». Τότε η Θεοτόκος τους αποκρίθηκε: «Μαθητές του Υιού μου και Θεού, μην θρηνείτε και μην κάνετε λύπη τη χαρά μου».
Όταν ειπώθηκαν αυτά τα λόγια φτάνει και ο Απόστολος Παύλος. Έπεσε στα πόδια της Θεομήτορος, Την προσκύνησε και Την εγκωμίασε με πολλά ουράνια εγκώμια: «Χαίρε, ω Μήτερ της ζωής, βλέποντας εσένα, νόμιζα ότι έβλεπα Εκείνον».
Μετά τους αποχαιρέτησε όλους, ξάπλωσε στο νεκροκρέβατο, σταύρωσε τα χέρια Της, προσφέροντας Δεήσεις και Ικεσίες στον Υιό Της για τη ειρήνη όλου του κόσμου, έδωσε στους Αποστόλους και Ιεράρχες την ευχή Της και έτσι άφησε στα χέρια του Υιού Της και Θεού την ολόφωτη και πανάγια ψυχή Της.
Τότε ο κορυφαίος των Αποστόλων Πέτρος άρχισε να ψάλλει στην Θεοτόκο επιτάφια εγκώμια, ενώ οι άλλοι Απόστολοι σήκωναν το νεκροκρέβατο. Άλλοι προπορεύονταν κρατώντας λαμπάδες και ψάλλοντας ύμνους, και άλλοι ακολουθούσαν ως το τάφο το Σώμα της Θεομήτορος. Ακούγονταν και Άγγελοι από τον ουρανό που έψαλλαν και γέμιζαν τον αέρα οι μελωδίες τους.
Όλα αυτά που συνέβαιναν οι άρχοντες Ιουδαίοι μην υποφέροντας να βλέπουν και να ακούν, έπεισαν κάποιους από το λαό να παρεμποδίσουν την πομπή. Όμως η Θεία Δίκη πρόφτασε και τιμώρησε αυτούς που τόλμησαν να το κάνουν με το να τους τυφλώσει.
Έπειτα έφτασε η πομπή στη Γεθσημανή, εκεί ενταφίασαν το Πάναγνο Σώμα της Θεοτόκου και περίμεναν εκεί τρεις ημέρες ακούγοντας ακατάπαυστα σε όλο αυτό το διάστημα τους ύμνους και τις μελωδίες των Αγίων Αγγέλων.
Μετά από τρεις ημέρες, άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και αναλήφθηκε στους ουρανούς, αφήνοντας πίσω Της μόνο την Τίμια Ζώνη Της. Και βέβαια όλη η ανθρωπότητα, με ευγνωμοσύνη για τις Πρεσβείες Της στο Σωτήρα Χριστό, αναφωνεί: «Χαίρε, ω Μήτερ της ζωής».

Υ.Γ
Προσπάθησα λοιπόν με κάποιες λέξεις να αναφέρω και να περιγράψω την Κοίμηση της Θεοτόκου, τον θάνατο που τον γιορτάζουμε χαρμόσυνα, διότι η Πάναγνη Μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ήθελε να πάει στον ουρανό, στον Παράδεισο, στην αιώνια και αθάνατη ζωή για να είναι κοντά στο Παιδί Της και να Μεσιτεύει για εμάς σε Αυτόν.

Βοήθειά μας, ο Χριστός και η Παναγιά μαζί μας...

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος α'.
Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΜΙΧΑΙΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 14 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Προφήτου Μιχαίου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο προφήτης Μιχαίας έζησε στην Ιερουσαλήμ το 748 - 696 π.Χ., επί των βασιλέων Ιωάθαμ, Άχαζ και Εζεκίου. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα και γεννήθηκε στη Μορασθή, γι' αυτό και ονομάσθηκε και Μορασθίτης. Ο Μιχαίας, σχεδόν σύγχρονος με τον προφήτη Ησαΐα, είναι έκτος από τους μικρούς λεγόμενους προφήτες. Η προφητεία του αποτελείται από επτά κεφάλαια. Στα πρώτα τρία, προαναγγέλλει την καταστροφή της Σαμάρειας. Στα επόμενα δύο μιλάει για την έλευση του Μεσσία και στα δύο τελευταία ελέγχει το λαό του Ισραήλ, που για να εξιλεωθεί ζήτα να κάνει διάφορες θυσίες στο Θεό, ενώ ο Μιχαίας του υπενθυμίζει το πραγματικό καθήκον που έχει στο Θεό, με την εξής ερώτηση: «Τί Κύριος ἐκζητεῖ παρὰ σοῦ ἀλλὰ ἡ τοῦ ποιεὶν κρῖμα καὶ ἀγαπᾶν ἔλεον καὶ ἕτοιμον εἶναι τοῦ πορεύεσθαι μετὰ Κυρίου Θεοῦ σου;» (Μιχαίας, στ' 8). Δηλαδή, τι ζητάει από σένα ο Θεός, παρά μόνο να είσαι δίκαιος, ευσπλαγχνικός και πρόθυμος να πορεύεσαι σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου του Θεού σου; Μια διαχρονική υπενθύμιση, που ανταποκρίνεται φυσικά και στους ανθρώπους της εποχής μας. Γενικά, το βιβλίο του Μιχαία, που γράφηκε στην εβραϊκή, διακρίνεται για τη γλαφυρότητα και τη σαφήνεια των φράσεων του. Να αναφέρουμε επίσης, ότι ο Μιχαίας, λόγω του ότι ήταν σφοδρός ελεγκτής των παρανομιών του Αχαάθ, βασιλιά του Ιούδα, καταδιώκετο απ' αυτόν και σωζόταν φεύγοντας στα όρη. Αλλά όταν βασίλευσε ο γιος του Αχαάβ Ιωράμ, συνελήφθη απ' αυτόν, μη ανεχόμενος τους ελέγχους του, κρεμάστηκε και έτσι θανατώθηκε. Το δε σώμα του περισυνέλεξαν οι συγγενείς του και το έθαψαν στη Μορασθή, κοντά στο πολυανδρίο Ενακείμ.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς ὀρὸς περίοπτον, καὶ ἐμφανὲς ἀληθῶς, προεῖδες ἐν Πνεύματι, τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, Μιχαία θεόπνευστε, ὅθεν οἱ εὐρηκότες, ἐν αὕτῃ σωτηρίαν, βαίνουσιν ὡς προέφης, ἐν ταὶς τρίβοις Κυρίου, γεραίροντες προφῆτα, τὴν πάνσεπτον μνήμην σου.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ

Γιορτάζουμε σήμερα 13 Αυγούστου, ημέρα μνήμης της Αγίας Ευδοκίας της Βασίλισσας, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία Ευδοκία ήταν κόρη του αθηναίου φιλοσόφου Λεοντίου και γεννήθηκε το 401 μ.Χ. Σπούδασε κατά τον καλύτερο τρόπο τη γραμματική, τη ρητορική και τη φιλοσοφία. Όταν πέθανε ο Λεόντιος, άφησε όλη την περιουσία του στους γιους του, και σ' αυτή άφησε μόνο 100 χρυσά νομίσματα. Όταν, λοιπόν, ήλθε στην Κωνσταντινούπολη για να διεκδικήσει τα κληρονομικά της δικαιώματα, παντρεύτηκε τον Θεοδόσιο τον Β', μέσω της αδελφής του Πουλχερίας, που είχε κατενθουσιαστεί από τα σπάνια χαρίσματα της αθηναίας κόρης. Έτσι βαπτίστηκε χριστιανή και πήρε το όνομα Ευδοκία, από Αθηναΐδα που την έλεγαν πρώτα.
Η Ευδοκία από τη φύση της γυναίκα σεμνή, δεν ανακατεύθηκε καθόλου με τις βασιλικές υποθέσεις. Την είλκυσε περισσότερο η αλήθεια του Χριστού, γι' αυτό και επεδίωξε να επισκεφθεί τους Άγιους Τόπους. Όταν ο σκοπός της πραγματοποιήθηκε, αισθάνθηκε την ψυχή της να φτερουγίζει στο θρόνο του Θεού.
Η επιστροφή της, όμως, στη Βασιλεύουσα, επεφύλασσε εκπλήξεις. Οι σχέσεις της με τον Θεοδόσιο ψυχράνθηκαν, λόγω συκοφαντιών. Γι' αυτό, με την άδεια του επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, όπου ίδρυσε πολλά μοναστήρια. Και με προσευχή, μελέτη και «ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι» (Α' πρός Τιμόθεον, 6.2), τελείωσε τη ζωή της.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΦΩΤΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 12 Αυγούστου, ημέρα μνήμης των Αγίων Φωτίου και Ανικήτου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Φώτιος ήταν ανιψιός του Αγίου Ανίκητου και κατάγονταν και οι δύο από τη Νικομήδεια. Όταν ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός θέλησε να κινήσει διωγμό κατά των χριστιανών, μίλησε μπροστά στη Σύγκλητο με τους πιο υβριστικούς λόγους εναντίον τους. Εκεί ήταν παρών και ο Άγιος Ανίκητος, που όταν άκουσε αυτά τα λόγια του αυτοκράτορα, όχι μόνο δεν φοβήθηκε, αλλά σηκώθηκε με θάρρος, δήλωσε ότι είναι χριστιανός και είπε στο Διοκλητιανό: «Πλανάσαι, βασιλιά, αν νομίζεις ότι με τα μέτρα κατά των Χριστιανών θα πετύχεις τους ασεβείς σκοπούς σου. Μάθε ότι οι χριστιανοί αποτελούν σήμερα την υγιέστερη μερίδα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Και θα ήταν ανόητοι και αναίσθητοι αν πίστευαν στα είδωλα. Γι' αυτό όποια μέτρα κι αν πάρεις εναντίον τους, στο τέλος ζημιωμένος θα είσαι εσύ, ενώ αυτοί ένδοξοι Μάρτυρες». Ο Διοκλητιανός, προσβεβλημένος από την παρατήρηση του Αγίου, διέταξε και τον έριξαν για τροφή σε ένα λιοντάρι. Αλλά το λιοντάρι σταμάτησε την άγρια ορμή του και ημέρεψε σαν πρόβατο. Τότε έγινε μεγάλος σεισμός και συνετρίβησαν πολλά ειδωλολατρικά αγάλματα. Κατόπιν τον έβαλαν σε τροχό με αναμμένη φωτιά από κάτω. Αλλά εκ θαύματος, ο τροχός σταμάτησε και η φωτιά έσβησε. Τότε έτρεξε και τον αγκάλιασε ο ανιψιός του Άγιος Φώτιος. Μόλις είδαν αυτό οι ειδωλολάτρες, έδεσαν και τους δύο μέσα στο λεγόμενο λουτρό του Αντωνίου. Και αφού υπερθέρμαναν το νερό, παρέδωσαν και οι δύο Άγιοι, την ψυχή τους στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τὴ συμφωνία, τὴν οἰκείωσιν, τῆς συγγενείας, δι' ἀγώνων ἱερῶν ἐλαμπρύνατε, θεομακάριστε Μάρτυς Ἀνίκητε, σὺν τῷ Φωτίῳ φωτὸς τῷ θεράποντι. Ἀλλὰ αἰτήσασθε, δοθήναι πταισμάτων ἄφεσιν, τοὶς μέλπουσιν ὑμῶν τὴν θείαν ἄθλησιν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΥΠΛΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 11 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Εύπλου, του Διακόνου και Μεγαλομάρτυρος, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Εύπλος, έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ., επί αυτοκρατορίας  Διοκλητιανού. Γεννήθηκε στην Κατάνη της Σικελίας, όπου ήταν και διάκονος της εκεί Εκκλησίας. Ο Άγιος, υπήρξε θερμός κήρυκας του Ευαγγελίου, που προσπαθούσε να στερεώσει την πίστη των διωκόμενων χριστιανών και τους προέτρεπε να προτιμούν τα πιο φρικτά μαρτύρια παρά να αρνηθούν το Χριστό. Διότι «εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν εἰ ἀρνούμεθα. Κακεῖνος ἀρνήσεται ἠμᾶς» (Β' προς Τιμόθεον, 6 12). Εάν, δηλαδή, δείχνουμε υπομονή, τότε και θα βασιλεύσουμε μαζί μ' Αυτόν (το Χριστό). Εάν, όμως, Τον αρνούμαστε, και Εκείνος θα μας αρνηθεί. Οι ειδωλολάτρες, βλέποντας αυτή τη δραστηριότητα του Αγίου Εύπλου, τον κατήγγειλαν στον Έπαρχο Καλβισιανό. Αυτός, προσπάθησε με συζήτηση να πείσει τον Άγιο ότι ήταν χαζό το να πιστεύει στον Τριαδικό Θεό και έπρεπε το συντομότερο να Τον αρνηθεί. Ο Άγιος Εύπλος, τότε, διέλυσε ένα προς ένα όλα τα επιχειρήματα του έπαρχου. Ο Καλβισιανός, αφού είδε ότι δεν τα έβγαζε πέρα με τον Άγιο, διέταξε και του έσχισαν τις σάρκες με σιδερένια νύχια. Κατόπιν του έσπασαν τις κνήμες με σφυριά και στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Έτσι, μαρτυρικά ο Άγιος Εύπλος, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάβαλε.
Ὡς θεῖος διάκονος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ὁσίως διήγαγες, τὰ πρὸς Θεὸν καὶ πιστῶς, καὶ ἤθλησας ἄριστα, σὺ γὰρ ἐν τῷ πελάγει, τῶν ποικίλων ἀγώνων, εὔπλοος ἀνεδείχθης, παμμακάριστε Εὖπλε. Καὶ νῦν πρὸς λιμένας ἠμᾶς, θείους κυβέρνησαν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΟΜΕΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 7 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Δομετίου και των Δύο Μαθητών του, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Δομέτιος ήταν Πέρσης και έζησε επί αυτοκρατορίας του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Διδάχθηκε τη χριστιανική πίστη από κάποιο χριστιανό, ονόματι Άβαρο. Όταν το έμαθαν αυτό οι άνθρωποι του σπιτιού του, εξεγέρθηκαν εναντίον του και ο Άγιος Δομέτιος αναγκάστηκε να τους εγκαταλείψει. Πήγε στην πόλη Νίσιβη στα βυζαντινά σύνορα, οπού κλείστηκε σε κάποια Μονή. Αναχώρησε, όμως, κι από κει, για να πάει στη Θεοδοσιούπολη, στη Μονή Σεργίου και Βάκχου, όπου εκεί ο Άγιος Δομέτιος καλλιέργησε σε μεγάλο βαθμό τις αρετές του Ευαγγελίου. Ο προϊστάμενος της Μονής Ουρβέλ, βλέποντας την πνευματική ανωτερότητα του Αγίου Δομετίου, θέλησε να τον κάνει πρεσβύτερο. Αλλά ο αγώνας του Αγίου δεν ήταν πως να λάβει αξιώματα, αλλά πως θα τα αποφύγει... Διότι έμαθε από τον Κύριο Ιησού Χριστό, να είναι «ταπεινός τη καρδία», δηλαδή, ταπεινός στο φρόνημα και την εσωτερική διάθεση. Γι' αυτό και έφυγε στα όρη και ζούσε μέσα σε μια σπηλιά με δύο μαθητές του. Όταν κάποτε περνούσε από 'κει ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, διέταξε να τον σκοτώσουν. Οι στρατιώτες του Ιουλιανού βρήκαν το Άγιο Δομέτιο και τους μαθητές του να ψάλλουν μέσα στη σπηλιά, όπου τους φόνευσαν με λιθοβολισμό. Έτσι ο Άγιος Δομέτιος και οι Μαθητές του παρέδωσαν μαρτυρικά την ψυχή τους στον Κύριο.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὸν τῆς χάριτος λόγον εἰσποιησάμενος, πυρσολατρῶν τᾶς τερθρείας ἀπεποιήσω σοφῶς, τῷ Χριστῷ ἀνατεθεῖς Πάτερ Δομέτιε, καὶ ἐν ἀθλήσει ἀκλινής, ὡς ὁσίων μιμητής, ἐδείχθης Ὁσιομάρτυς, διὸ σὲ ὕμνοις τιμῶμεν, σὺν φοιτητῶν σου τὴ δυάδι σοφέ.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 6 Αυγούστου, ημέρα ανάμνησης του γεγονότος της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ας πούμε λίγα λόγια:

Οι Άγιοι Ευαγγελιστές, μας αναφέρουν ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πήρε από τους μαθητές Του, τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και ανέβηκε στό όρος Θαβώρ για να Προσευχηθεί. Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο όρος Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, όμως, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα ρούχα Του ήταν λευκά σαν το φως. Τον περιστοίχιζαν και συνομιλούσαν μαζί Του δυο άνδρες, ο Μωϋσής και ο Προφήτης Ηλίας. Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο πάντα ενθουσιώδης, Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η Αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά είπε να στήσουν τρεις σκηνές. Μια για τον Κύριο, μια για το Μωϋσή και μια για τον Προφήτη Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει τη φράση του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα απ' αυτό ακούστηκε φωνή που έλεγε: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός· αυτού άκούετε» (Λουκά, θ' 28-36). Δηλαδή, Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε. Οφείλουμε, λοιπόν, και εμείς όχι μόνο να Τον ακούμε, αλλά και να Τον υπακούμε. Σε οποιοδήποτε δρόμο μας φέρει, είμαστε υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος βαρύς.
Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδυναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτκο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΣΙΓΝΙΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 5 Αυγούστου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ευσιγνίου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Ευσίγνιος γεννήθηκε στην Αντιόχεια και ήταν στρατιωτικός για εξήντα χρόνια. Στρατεύθηκε επί βασιλείας Κώνστα του Χλωρού (πατέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου). Έζησε πολλά χρόνια και πρόφθασε μέχρι και τη βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη. Όταν κάποτε ο βασιλιάς αυτός έφτασε στην Αντιόχεια, ζήτησε να τον δει κάποιος γέροντας στρατιώτης 110 χρονών! Ο Ιουλιανός από περιέργεια τον δέχθηκε, και έμεινε έκπληκτος όταν είδε το γέροντα στρατιώτη τόσων χρονών να διατηρεί αλύγιστο το σώμα του. Διέταξε και τον περιποιήθηκαν όσο το δυνατόν καλύτερα. Αλλά, αυτός ο γέροντας, ο Άγιος Ευσίγνιος δηλαδή, δεν ικανοποιήθηκε απ' αυτές τις περιποιήσεις του Ιουλιανού και του δήλωσε ότι είναι χριστιανός και ότι μάταια προσπαθεί να ζωντανέψει ένα πτώμα, όπως είναι η ειδωλολατρία. Και επί τέλους, να πάψει να διώκει το Χριστό. Όταν άκουσε αυτά ο Ιουλιανός, εξαγριώθηκε και διέταξε αμέσως να τον αποκεφαλίσουν. Τότε ο Άγιος Ευσίγνιος, γεμάτος από χαρά, είπε: «Ευχαριστώ, βασιλιά. Ο θάνατος με σεβάστηκε στο πεδίο των μαχών, για να με εύρει τώρα και να μου δώσει το κτύπημα χάριν του Χρίστου. Τέτοιο τέλος είναι άξιο χριστιανού στρατιώτη, και Δοξολογώ τον Ύψιστο που ευδόκησε να με επιφυλάξει για τέτοιο τέλος». Έτσι, ο Άγιος Ευσίγνιος παρέδωσε μαρτυρικά την ψυχή του στον Κύριο, το 362 μ.Χ.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς ἔμπλεως πίστεως, τῆς πρὸς Χριστὸν εὐσεβῶς, νεάζον τὸ φρόνημα, ἔσχες ἐν γήρᾳ καλῶς, Εὐσίγνιε ἔνδοξε, ὅθεν ὁμολογήσας, τὸν Ὑπέρθεον Λόγον, ἤλεγξας θαρσαλέως, Παραβάτου τὸ θράσος, ἐντεῦθεν μετὰ Μαρτύρων, ὡς Μάρτυς δεδόξασαι.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΠΤΑ ΠΑΙΔΩΝ ΕΝ ΕΦΕΣΩ

Γιορτάζουμε σήμερα 4 Αυγούστου, ημέρα μνήμης των Αγίων Επτά Παίδων εν Εφέσω, ας πούμε λίγα λόγια:

Οι Άγιοι Επτά Παίδες, τα ονόματα των οποίων είναι: Μαξιμιλιανός, Ιάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Αντωνίνος (ή Ιωάννης), Κωνσταντίνος και Εξακουστοδιανός, έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.).
Όταν ξέσπασαν απηνείς διωγμοί κατά των Χριστιανών, οι επτά παίδες μοίρασαν την περιουσία τους στους πτωχούς, εγκατέλειψαν την πόλη και κρύφτηκαν σε μία σπηλιά μέχρι να τελειώσει ο διωγμός. Έτσι δεν θα αναγκάζονταν να αρνηθούν την πίστη τους. Όταν όμως αντιλήφθηκαν ότι οι διώκτες τους πλησίαζαν στο καταφύγιό τους, προσευχήθηκαν στο Θεό κατά την διάρκεια της νύχτας να πεθάνουν για να μην πέσουν στα χέρια των διωκτών τους. Ο Θεός εισάκουσε τη δέηση τους και το πρωί κοιμήθηκαν χωρίς να ξυπνήσουν. Ο βασιλιάς ανακάλυψε την κρυψώνα τους και διέταξε να φραγεί με μία μεγάλη πέτρα η είσοδος της σπηλιάς.
Μετά από 194 χρόνια (περί το 446 μ.Χ.), επί Θεοδοσίου του Μικρού, έκανε την εμφάνισή της στην Έφεσο κάποια αίρεση που δίδασκε κατά της ανάστασης νεκρών. Εκείνη, λοιπόν, την εποχή, κάποιο παιδί στην αγορά της Εφέσου αγόρασε ψωμί με το νόμισμα της εποχής του Δεκίου , γεγονός ανεξήγητο. Ανέκριναν το παιδί, που ήταν ο Iάμβλιχος και τους οδήγησε στη σπηλιά και βρήκαν ζωντανά και τα υπόλοιπα παιδιά. Ήταν θαύμα Θεού που αποδείκνυε το αληθές της Αναστάσεως των νεκρών.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείω Πνεύματι, ἀφθαρτισθέντες, πολυχρόνιον, ἤνυσαν ὕπνον, οἱ ἐν Ἐφέσῳ ἐπτάριθμοι Μάρτυρες, καὶ ἀναστάντες πιστοὺς ἐβεβαίωσαν, τὴν τῶν ἀνθρώπων κοινὴν ἐξανάστασιν ὅθεν ἅπαντες, συμφώνως τούτους τιμήσωμεν, δοξάζοντες Χριστὸν τὸν πολυέλεον.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ: Αγιορείτικο Βήμα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΑΛΩΜΗΣ ΤΗΣ ΜΥΡΟΦΟΡΟΥ

Σήμερα 03 Αυγούστου, εορτάζουμε την Αγία Σαλώμη την Μυροφόρα.
Ήταν πρώτη εξαδέλφη της Παναγίας,μητέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.Είχε σύζυγο τον Ζεβεδαίο και γιους τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη.Προικισμένη και η ίδια με ένθερμη ευσέβεια,ήταν από τις γυναίκες που ακολουθούσαν τον Χριστό,και συνεισέφεραν στο ταμείο της αποστολικής αδελφότητας.Η Σαλώμη ήταν εκείνη,παρακινούμενη από μητρική φιλοστοργία,που παρακάλεσε τον Κύριο όταν Αυτός πήγαινε για τελευταία φορά στην Ιερουσαλήμ,να τιμηθούν οι γιοί της με πρωτεύοντα αξιώματα.Διότι είχε την ιδέα,ότι ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ έμελλε να αναστήσει το θρόνο του Δαβίδ.Όμως η Σαλώμη,τις στιγμές του φρικτού πάθους του Κυρίου, και ενώ μαθητές και φίλοι από φόβο είχαν διασκορπιστεί,αυτή,μαζί με μερικές άλλες πιστές γυναίκες ήταν εκεί και κτυπούσαν από λύπη τα στήθη τους.Επίσης η Σαλώμη,αξιώθηκε να είναι μια από τις μυροφόρες,στις όποιες ο άγγελος γνωστοποίησε την ανάσταση του Ιησού. Μετά την ίδρυση της χριστιανικής Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ,η Σαλώμη εξακολούθησε να διακρίνεται για το ζήλο και τις ελεημοσύνες της.Ο διωγμός εναντίον της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, προξένησε μεγάλη λύπη στη Σαλώμη.Η καρδιά της υπέστη μεγάλο σπαραγμό την ήμερα, που ο Ηρώδης αποκεφάλισε τον πρωτότοκο γιο της Ιάκωβο.Αλλά η ελπίδα στον Χριστό την ενίσχυσε και με την προσδοκία των αιωνίων αγαθών παρέδωσε την ψυχή της ειρηνικά. 

ΠΗΓΗ:Φλόγα Κυρίου